از اصطلاح میکروپنیس برای توصیف کوچکی آلت تناسلی استفاده می شود. در اثر این بیماری آلت تناسلی فرد نسبت به سایر اندام های جنسی مانند بیضه، کیسه بیضه و پرینه (فاصله میان مقعد و آلت تناسلی) کوچکتر است
میانگین طول آلت تناسلی
وقتی فرد میکروپنیس باشد، اندام تناسلی داخلی و بیضه های او طبیعی هستند. میانگین طول آلت تناسلی طبق داده های بالینی به این شرح است:
| سن | میانگین طول در حالت کشیده | طول میکروپنیس در حالت کشیده |
| نوزاد بدنیا آمده در هفته ۳۰ بارداری | ۲.۵ سانتی متر | ۱.۵ سانتی متر |
| نوزاد بدنیا آمده در هفته ۳۴ بارداری | ۳ سانتی متر | ۲ سانتی متر |
| نوزاد بدنیا آمده کامل | ۳.۲ سانتی متر | ۲.۴ تا ۲.۵ سانتی متر |
| ۰ تا ۵ ماهگی | ۳.۹ سانتی متر | ۱.۹ سانتی متر |
| ۶ تا ۱۲ ماهگی | ۴.۳ سانتی متر | ۲.۳ سانتی متر |
| ۱ تا ۲ سالگی | ۴.۷ سانتی متر | ۲.۶ سانتی متر |
| ۲ تا ۳ سالگی | ۵.۱ سانتی متر | ۲.۹ سانتی متر |
| ۳ تا ۴ سالگی | ۵.۵ سانتی متر | ۳.۳ سانتی متر |
| ۴ تا ۵ سالگی | ۵.۷ سانتی متر | ۳.۵ سانتی متر |
| ۵ تا ۶ سالگی | ۶ سانتی متر | ۳.۸ سانتی متر |
| ۶ تا ۷ سالگی | ۶.۱ سانتی متر | ۳.۹ سانتی متر |
| ۷ تا ۸ سالگی | ۶.۲ سانتی متر | ۳.۷ سانتی متر |
| ۸ تا ۹ سالگی | ۶.۳ سانتی متر | ۳.۸ سانتی متر |
| ۹ تا ۱۰ سالگی | ۶.۳ سانتی متر | ۳.۸ سانتی متر |
| ۱۰ تا ۱۱ سالگی | ۶.۴ سانتی متر | ۳.۷ سانتی متر |
| بزرگسال | ۱۳.۳ سانتی متر | ۹.۳ سانتی متر |
علائم میکروپنیس چیست؟
اولین علامت میکروپنیس آلت تناسلی کوچکتر از ۱٫۹ سانتیمتر در دوره نوزادی است. علامت میکروپنیس در بزرگسالان نیز آلت تناسلی کوچکتر از ۶٫۸ سانتیمتر در حالت رها (۱۲٫۵ سانتیمتر در حالت برانگیخته) است.
چون این بیماری بهدلیل اختلالات هورمونی یا بیماریهای مادرزادی رخ میدهد، ممکن است با مشکلات سلامتی دیگری نیز همراه باشد که علائم مختلفی دارند. این علائم به دلیل ابتلا به میکروپنیس بستگی خواهند داشت..
در اندازه گیری صحیح چه چیزی در نظر گرفته میشود؟
چیزی که میکروپنیس را مشخص میکند، طول کشیده آلت تناسلی (SPL) آن است. طول آلت تناسلی کشیده (SPL) برای نوزادان بطور میانگین نوزاد پسر ۲.۸ تا ۴.۲ سانتی متر (۱.۱ تا ۱.۶ اینچ) است، در حالی که طول میکروپنیس کمتر از ۱.۹ سانتی متر (۰.۷۵ اینچ) تعریف می شود. یک SPL که بین ۱.۹ تا ۲.۸ سانتی متر طول دارد ممکن است کوتاهتر از حد متوسط در نظر گرفته شود، اما میکروپنیس نیست.
یک منبع مورد اعتماد بیان میکند، SPL برای پسران به عنوان مثال، پیش از بلوغ که ۹ تا ۱۰ سال دارند، میانگین SPL 6.3 سانتی متر (۲.۴۸ اینچ) است. در واقع،SPL ۳.۸ سانتی متری (۱.۵ اینچ) یا کوتاهتر، میکروپنیس در نظر گرفته می شود. SPL بین ۳.۸ سانتی متر و ۶.۳ سانتی متر فقط کوتاهتر از حد متوسط در نظر گرفته می شود.
SPL برای بزرگسالان
یک منبع مورد اعتماد بیان میکند، متوسط طول آلت تناسلی یک بزرگسال، بطور معمول در حدود ۱۳.۲۴ سانتی متر (۵.۲۱ اینچ) است. یک آلت تناسلی کشیده بالغ میکروپنیس به طول ۹.۳۲ سانتی متر (۳.۶۷ اینچ) یا کمتر است. روش مناسب برای اندازهگیری میکروپنیس این است که به آرامی آن را کشیده و طول را از نوک تا ته نزدیک به بدن اندازه گیری کنید.
فرد چگونه باید میکروپنیس را تشخیص دهد؟
افراد بسیاری نگران سایز آلت تناسلی خود هستند و فکر می کنند از حد نرمال کوچک تر است. در صورت شک به میکروپنیس، فرد باید به پزشک مراجعه کند تا معاینات دقیق انجام شود.
تشخیص میکروپنیس معمولاً در زمان تولد داده می شود. اگر پزشک مشکوک به میکروپنیس باشد طول آلت تناسلی را در حالت کشیده اندازه می گیرد و دنبال سایر علائم و ناهنجاری های هورمونی می گردد.
اگر آلت تناسلی نوزاد تازه به دنیا آمده به شکل غیر طبیعی کوچک باشد پزشک آزمایش هایی برای ارزیابی علت آن تجویز می کند از جمله:
- معاینه بالینی :به غیر از اندازه گیری طول آلت تناسلی، پزشک به دنبال سایر علائم همچون تجمع غیر طبیعی چربی می گردد.
- آزمایش خون :در این آزمایش سطح هورمون های نوزاد سنجیده می شوند. احتمالا پزشک تست های ژنتیک هم برای تعیین جنسیت بیولوژیکی نوزاد تجویز کند. در موارد نادر، کودکی که به نظر می رسد میکروپنیس است شاید بِیناجنس بوده و یا ناهنجاری کروموزومی جنسی دارد.
- تصویربرداری و اسکن :شاید پزشک سونوگرافی لگن یا ام.آر.آی تجویز کند تا ناحیه تناسلی و اطراف آن را به خوبی ببینند و بررسی کند.
روشهای درمان
درمان میکروپنیس بسته به اینکه فرد کودک است یا بزرگسال، فرق میکند. چون اندامهای جنسی کودکان و نوزادان در حال رشدند، تستستروندرمانی میتواند بهطرز چشمگیری باعث رشد آلت تناسلی شود. با اینکه گزینههای جراحی محدودند، میتوانند برای پسران و مردانی به کار روند که به حداکثر رشد خود رسیدهاند.
هورمون درمانی
هورمون درمانی اغلب میتواند از سنین پایین شروع شود. ممکن است به تحریک رشد آلت تناسلی کمک کند. با یک دوره کوتاه درمان تستوسترون شروع می شود تا چگونگی پاسخ به آلت نشان داده شود. این هورمون را می توان از طریق تزریق یا از طریق ژل یا پماد که مستقیماً روی آلت تناسلی قرار میگیرد، اعمال کرد.
تستوسترون درمانی ممکن است به تحریک رشد آلت تناسلی در دوران نوزادی کمک کند، اگرچه شواهد کمتری مبنی بر موثر بودن آن در بلوغ و بزرگسالی وجود دارد. در صورت بی اثر بودن تستوسترون، ممکن است انواع دیگر درمان های هورمونی نیز امتحان شوند.
تستستروندرمانی
- میکروپنیس کودکان و نوزادان را میتوان با ۳ تزریق عضلهای ماهانه تستسترون درمان کرد. بر اساس تحقیقات، ۱ یا ۲ دوره تزریق ۳ دوز ۲۵ تا ۵۰میلیگرمی تستسترون میتواند اندازه آلت تناسلی را مناسب با سن فرد افزایش دهد. این دوزها را میتوان هر ۴ هفته ۱ بار تزریق کرد.
- ختنه کودکی که دچار میکروپنیس است باید تا پس از تستستروندرمانی به تعویق بیفتد. بهطور کلی، این درمان در کودکان زیر ۳ سال بیشترین تأثیر را دارد، اما تا ۸سالگی نیز ممکن است مؤثر باشد.
جراحی بزرگکردن آلت تناسلی
- بعضی مردان دچار عارضه میکروپنیس، جراحی بزرگکردن آلت تناسلی را انجام میدهند که میزان موفقیت آن متفاوت است. یکی از انواع جراحیها که آزادسازی رباط آویزانکننده (suspensory ligament release) نام دارد، رباطی را جدا میکند که آلت تناسلی را هنگام نعوظ حمایت میکند. این کار باعث میشود آلت تناسلی در زاویه بازتری قرار بگیرد و بلندتر به نظر برسد. البته خطراتی مانند آسیب عصبی، ازدستدادن حس آلت تناسلی و اختلال نعوظ وجود دارند. همچین اگر در محل جراحی بافت زخم ایجاد شود، ممکن است سبب به درون کشیدهشدن آلت تناسلی شود.
عوارض کوچکی آلت تناسلی در زندگی مردان چیست؟
ممکن است کوچکی آلت تناسلی باعث مشکلاتی در زندگی مردان شود:
- در اثر عارضه کوچکی آلت تناسلی دفع ادرار ممکن است دچار مشکل شود اما نشسته ادار کردن این مشکل را برطرف می کند.
- زمانیکه آلت مردان کمتر از ۵ سانتیمتر است احتمال لقاح کمتر می شود.
- برخی افراد بر این باورند که کوچکی آلت تناسلی می تواند باعث آسیب های روحی و روانی در فرد شود. البته تجربه مردان در این مورد حاکی از چیز دیگری است. بر اساس تحقیقات، تصویر ذهنی مردان دچار میکروپنیس از مردانگی خود، همانند افراد عادی است.
