بدخیمی های کلیه انواعی از سرطانها هستند که از کلیه شروع میشوند. تومورهای کلیه شیوع کمتری نسبت به کیستهای خوشخیم آن دارند اما متاسفانه ماهیت اغلب این تومورهای توپر بدخیم است.
اکثر تومورهای کلیه از نوع آدنوکارسینوم بوده که به آن سرطان سلولهای کلیه گفته میشود. ضایعات متعدد دیگری نیز وجود دارند که سایر قسمتهای کلیه مانند بافت پوششی، ساختمانهای عروقی، بافت عصبی و … را درگیر میکنند.
آمارها حاکی از افزایش بروز بدخیمی های کلیه در سالهای اخیر است اما به لطف پیشرفت تکنولوژی و روشهای آزمایشگاهی و تصویربرداری نوین، سرطانهای کلیه اغلب در مراحل اولیه کشف و درمان میشوند. در این مطلب به ارائه اطلاعاتی در مورد انواع تومورهای کلیه و سیر درمان آنها میپردازیم.
تومورهای خوشخیم سلولهای پوششی کلیه
منشا این تومورها از بافت پوششی کلیه است. برخی از آنها بدون علامت بوده به صورت اتفاقی در تصویربرداریها کشف میشوند. برای تشخیص نوع این تومورها از روشهای تصویربرداری مختلف و همچنین نمونهبرداری به روشهای گوناگون استفاده میشود.
به دلیل خوشخیم بودن این ضایعات، جراحی و خارج کردن آنها میتواند درمان قطعی را برای بیماران در پی داشته باشد. این تومورها به چهار دسته اصلی تقسیم میشوند که در ادامه به معرفی آنها میپردازیم.
آدنوم پاپیلاری (آدنوم کورتیکال کلیه)
آدنوم معمولا یک ضایعه خوشخیم و بدون تمایل به متاستاز بوده و به عنوان یک ضایعه پیشسرطانی مطرح شده است. این تومور شایعترین نئوپلاسم پوششی کلیه است که بدون علامت بوده و به طور اتفاقی در تصویربرداریها کشف میشود.
شیوع آدنوم پاپیلاری با مصرف سیگار، نارسایی پیشرفته کلیه، افزایش سن، بیماریهای پیشرفته عروق کلیه و … افزایش مییابد. همچنین مردان با احتمال بیشتری به این تومور مبتلا میشوند.
انکوسیتوم کلیه
یکی دیگر از ضایعات خوشخیم کلیه انکوسیتوم است. انکوسیتوم حدود سه تا هفت درصد تومورهای کلیه را تشکیل میدهد. این تومور نیز معمولا بدون علامت بوده و در تصویربرداریها به صورت اتفاقی کشف میشود.
البته در مواردی که اندازه تومور بسیار بزرگ شود ممکن است با علائمی مانند توده در پهلو، درد و وجود خون در ادرار تظاهر پیدا کند. برای تشخیص نوع این تومور به نمونه برداری مستقیم از طریق سوزن احتیاج است اما به علت همزمانی وقوع بدخیمی های کلیه با انکوسیتوم در برخی موارد، انجام این نمونه برداری پرخطر است.
برای درمان این تومور اگر اندازه آن کوچک باشد؛ برداشتن بخش درگیر کلیه به همراه بافتهای اطراف آن کافی است اما در تومورهای بزرگ و چند کانونی ممکن است برای برداشتن تومور احتیاج به خارج کردن کامل کلیه باشد.
مولتی لوکولار کیستیک نفروما
این تومور شامل کیستهای متعدد و خوشخیم است که توزیع سنی دوگانه دارد؛ به گونهای که در سنین دو الی سه سالگی و همچنین دهه پنج و شش زندگی شایع است. این تومور در بچهها بدون علامت است و یا گاهی با توده شکمی خود را نشان میدهد اما در بالغین خود را با علائمی نظیر درد، خون درد ادرار و عفونت ادراری نشان میدهد. این ضایعات در رده مشکوک به بدخیمی قرار میگیرند.
جهت درمان این ضایعات ممکن است جراح بخشی از کلیه یا همه آن را، بسته به میزان گسترش و اندازه این ضایعات، خارج کند.
آنژیومیولیپوم کلیه
آنژیومیولیپوم یکی دیگر از تومورهای خوشخیم کلیه است که از سه جزء بافتی اصلی یعنی عروق خونی، عضلات صاف و بافت چربی تشکیل شده است. این تومور بسیار پر عروق بوده و تمایل زیادی به خونریزی دارد.
آنژیومیولیپوم ممکن است به صورت منفرد یا متعدد در یک یا هردو کلیه تظاهر پیدا کند. تعداد و شدت علائم تومور با اندازه آن رابطه مستقیم دارد. درد پهلو شایع ترین علامت اولیه این ضایعه است که در هفتاد درصد بیماران علامت دار دیده میشود.
با رشد اندازه آن، توده قابل لمس پهلو و خون در ادرار نیز دیده میشود. با توجه به پر عروق بودن این تومور، پاره شدن آن میتواند منجر به خونریزی داخلی شده و حیات بیمار را به خطر بیاندازد.
اگر اندازه این تومور در تصویر برداریها کوچک باشد و علائم آزار دهنده ایجاد نکند میتوان درمان را به تعویق انداخت و تنها به سونوگرافی سالیانه برای پیگیری آن اکتفا کرد. در مواردی که اندازه تومور خیلی بزرگ باشد باید قبل از ایجاد خونریزی اقدام به جراحی نمود. در این ضایعه نیز با توجه به اندازه تومور ممکن است به جراحی خارج سازی بخشی از کلیه و یا کل آن نیاز باشد.
سرطان سلول کلیه (renal cell carcinoma)
یکی از کشنده ترین بدخیمی های کلیه مربوط به سرطان سلول کلیه است. امروزه استفاده رایج از سونوگرافی، سیتی اسکن و امآرآی منجر به کشف موارد زیادی از ضایعات کوچک بدون علامت میشود. این تومور بیشتر در افراد مسن دیده میشود. سه عامل اصلی موثر در ایجاد این تومور به قرار زیر است:
سیگار: مطالعات نشان میدهد که بین مصرف سیگار و میزان نسبی خطر بروز سرطان سلول کلیه ارتباط معنا داری وجود دارد.
فشار خون: ابتلا به فشار خون خطر ایجاد این بدخیمی را تا سه برابر افزایش میدهد.
چاقی
برخی دیگر از عوامل خطر احتمالی:
وضعیت اقتصادی-اجتماعی پایین
مصرف زیاد چربی
افزایش مصرف قهوه و چای
رادیوتراپی
بیماری مزمن کلیوی
انواع سرطان سلول کلیه
بدخیمی های کلیه بر اساس شکل ظاهری ضایعات تقسیم بندی میشوند. این بدخیمیها میتوانند یکی از کلیهها و یا هر دوی آنها را درگیر کنند. همچنین در برخی از موارد دستاندازی تومورها به بافت اطراف دیده میشود.
شایع ترین تومور بدخیم کلیه نوع سلول روشن یا conventional است که در حدود هفتاد درصد تومورهای کلیه را شامل میشود. سایر انواع این تومورها به قرار زیر است:
سرطان پاپیلری کلیه
سرطان کروموفوب کلیه
سرطان لولههای جمع کننده ادرار
سرطان مدولری کلیه
نوع سارکماتوئید
علائم بالینی بدخیمی های کلیه
تظاهرات بالینی سرطان کلیه بسیار متغیر است. تومورهای کوچک معمولا بدون علامت بوده و به همین علت در مراحل اولیه کشف نمیشوند. همزمانی سه علامت اصلی درد، ادرار خونی و توده پهلو میتواند نشان دهنده تومور کلیه باشد اما این سه علامت به ندرت با یکدیگر دیده میشوند.
ادرار خونی به صورت یک علامت منفرد در بیش از شصت درصد بیماران دیده میشود. سایر علائم غیر اختصاصی بدخیمیها نیز ممکن است دیده شود:
تب
کوفتگی
تعریق شبانه
کاهش وزن ناگهانی
کم خونی شایع ترین اختلال خونی همراه با سرطان سلول کلیه است که با برداشتن تومور بهبود یافته و با پیشرف بیماری، شدت مییابد.
درمان بدخیمی های کلیه
تومورهای بدخیم کلیه باید با جراحی خارج شوند. نوع جراحی به مواردی ازجمله اندازه تومور، میزان گسترش آن به بافتهای اطراف، تعداد غدد لنفاوی درگیر و متاستازهای آن بستگی دارد.
معمولا در مواردی که تومور کوچک باشد بخشی از کلیه خارج میشود درصورتی که در تومورهای بزرگ ممکن است احتیاج به خارجسازی تمام آن باشد. در کنار درمان جراحی ممکن است به درمان دارویی نیز احتیاج باشد که با توجه به شرایط هر بیمار برای او تجویز میشود.
بسیاری از علائم مربوط به بدخیمی های کلیه مختص این بیماری نیستند و در سایر مشکلات اورولوژی نیز یافت میشوند. اگر هرگونه علامت ادراری جدیدی در خود کشف کردید با حفظ آرامش در اسرع وقت به اورولوژیست خود مراجعه کنید. پزشک شما با انجام بررسیهای لازم و در نظر گرفتن بهترین درمان نگرانی شما را رفع خواهد کرد.
سوالی دارید ؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب “بدخیمی های کلیه” سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.
هیدروسل در کودکان : ابتلای کودکان به بیماریهای مختلف عامل نگرانی بسیاری از والدین است. برخی از این بیماریها جدی و تهدید کننده حیات هستند و برخی دیگر نیز به راحتی درمان میشوند. یکی از این بیماریهای شایع، هیدروسل در کودکان است. این بیماری در اثر تجمع مایع در اطراف بیضهها ایجاد میشود و باعث میشود کیسه بیضه متورم و دردناک به نظر برسد اما خوشبختانه خطری فرزند شما را تهدید نمیکند. در این مطلب در مورد هیدروسل در کودکان، علت ایجاد، علائم و درمان آن صحبت میکنیم.
هیدروسل در کودکان
هیدروسل در کودکان چگونه به وجود میآید؟
در ادامه مطلب هیدروسل در کودکان به جمع شدن مایع درون کیسه بیضه هیدروسل میگویند. در اثر این تجمع مایع، بیضهها متورم به نظر میرسند که میتواند یک طرفه یا دو طرفه باشد. بیضهها در دوران جنینی درون شکم شکل میگیرند و سپس به همراه یک کیسه حاوی مایع به درون کیسه بیضه نزول میکنند. قبل از تولد درهمهی پسرها یک راه ارتباطی بین این کیسه و شکم وجود دارد که به طور معمول پس از تولد این راه ارتباطی بسته شده و مایع موجود در آن جذب میشود. اگر این راه ارتباطی بسته نشود، مایعات موجود در شکم به کیسه بیضه منتقل شده و در آن جا جمع میشوند. همچنین ممکن است در هنگام بسته شدن این مسیر، مایعات گیرافتاده در کیسه عامل ایجاد هیدروسل شوند.
انواع هیدروسل در کودکان چیست؟
همانطور که در بالا گفته شد، هیدروسل در دو حالت ایجاد میشود:
هیدروسل ارتباطی: در این نوع از هیدروسل، علت ایجاد بیماری بسته نشدن مسیر ارتباطی بین کیسه بیضه و شکم است. به علت باز بودن این مسیر، گاهی مایعات درون کیسه بیضه به سمت حفره شکمی برگشته و باعث میشود اندازه بیضهها طبیعی به نظر برسد و از طرفی دیگر، گاهی به علت حرکت مایعات از شکم به درون کیسه بیضه، تورم این کیسه بیشتر و بیشتر میشود.
هیدروسل غیر ارتباطی: در این نوع از هیدروسل، مسیر بین کیسه بیضه و حفره شکمی به طور طبیعی بسته میشود اما بدن مایعات گیرافتاده در این کیسه را جذب نمیکند.
تشخیص نوع هیدروسل در کودکان مهم است چرا که در انتخاب روشهای درمانی تاثیر میگذارد.
هیدروسل در کودکان باعث درد نمیشود. در این بیماری تنها علامتی که در کودک یافت میشود تورم یک یا هر دو بیضه است. اگر کودک شما دچار تورم در ناحیه بیضه است حتما باید توسط پزشک متخصص بررسی شود تا سایر علل تورم بیضه از جمله عفونت و فتق رد شوند. اگر هیدروسل کودک شما از نوع غیر ارتباطی باشد اندازه ثابتی خواهد داشت اما اگر از نوع ارتباطی باشد ممکن است در طول روز تورم آن بیشتر شود. همچنین در این نوع از هیدروسل اگر کیسه بیضه به آرامی فشرده شود، مایع درون آن به حفره شکمی برگشته و اندازه آن کوچکتر میشود.
هیدروسل در کودکان چگونه تشخیص داده میشود؟
در ادامه مطلب هیدروسل در کودکان بعد از تولد، فرزند شما توسط پزشک معاینه میشود. یکی از این معاینات مربوط به کیسه بیضه و ناحیه تناسلی است. پزشک کیسه بیضه نوزاد را از نظر وجود درد و یا تجمع مایع بررسی میکند. تاباندن نور یک چراغ قوه به درون کیسه بیضه میتواند مشخص کند که علت این تورم وجود مایع شفاف است یا خیر. در صورت وجود تورم در کیسه بیضه، پزشک فرزند شما را از نظر وجود فتق نیز بررسی میکند. همچنین ممکن است برای بررسی بیشتر علت تورم، از سونوگرافی استفاده شود.
درمان هیدروسل در کودکان چیست؟
در ادامه مطلب هیدروسل در کودکان به طور معمول هیدروسل در کودکان تا قبل از یک سالگی از بین میرود. اگر بعد از این زمان همچنان هیدروسل وجود داشته باشد، پزشک شما را به یک متخصص اورولوژی ارجاع خواهد داد. همانگونه که پیشتر گفته شد، درمان هیدروسل در کودکان بر اساس نوع هیدروسل متفاوت است.
درمان هیدروسل غیر ارتباطی: در این نوع از هیدروسل، پزشک فرزند شما را تا یک سالگی تحت نظر میگیرد چرا که در بسیاری از موارد، مایع تجمع یافته در کیسه بیضه تا قبل از این سن جذب شده و هیدروسل رفع میشود. اگر بعد از یک سالگی همچنان بهبودی حاصل نشد، فرزند شما به جراحی نیاز خواهدداشت. در این جراحی اورولوژیست با ایجاد یک برش بر روی کیسه بیضه، مایع درون آن را تخلیه کرده و سپس لایههای این کیسه را بخیه میزند. بیمار معمولا در همان روز ترخیص میشود.
درمان هیدروسل ارتباطی: در این نوع از هیدروسل دلیلی برای صبر کردن و تحت نظر گرفتن بیمار وجود ندارد چرا که به دلیل باز بودن مجرای بین کیسه بیضه و حفره شکمی، بهبودی خودبهخودی حاصل نخواهد شد. برای درمان این نوع از هیدروسل بیمار به اتاق عمل منتقل شده و اورولوژیست، جراحی بستن مسیر مورد نظر را انجام میدهد.
به غیر از هیدروسل چه عواملی میتوانند باعث تورم کیسه بیضه شوند؟
بیماریهای مختلفی از جمله بیماریهای عفونی و یا التهابی میتوانند عامل تورم در کیسه بیضه باشند اما شایعترین و مهمترین آنها فتق اینگوینال است. در فتق اینگوینال به علت وجود نقص در جدار شکم، بخشی از روده به داخل کیسه بیضه وارد شده و باعث تورم آن میشود. از نظر ظاهری شباهت زیادی بین فتق اینگوینال و هیدروسل ارتباطی وجود دارد با این تفاوت که در فتق، بخشی از روده و یا سایر بافتهای شکمی وارد کیسه بیضه شدهاند.
بعد از جراحی هیدروسل در کودکان، چه مدت استراحت لازم است؟
این جراحی معمولا کوتاه و سبک است و کودک شما میتواند پس از جراحی و در همان روز از بیمارستان مرخص شود. بعد از گذشت یک تا دو هفته کودک قادر است تا به فعالیت طبیعی خود بازگردد.
سوالی دارید ؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب “هیدروسل در کودکان” سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.
به دست آوردن و حفظ هر چیز ارزشمندی هزینهای دارد. کم هزینه ترین راه برای حفظ سلامتی، کسب آگاهی در مورد بدن و بیماری های آن است که ممکن است با آنها مواجه شویم. بیماری های بیضه در آقایان از جمله مسائلی است که امکان دارد افراد در طول زندگی خود با آن درگیر شوند. این بیماریها میتوانند از مشکلاتی در عملکرد جنسی و باروری تا تهدید حیات را برای افراد ایجاد کنند. در این مطلب در مورد انواع بیماری های بیضه در آقایان و علائم آنها صحبت میکنیم تا در صورت مشاهده هرکدام از این موارد، جهت درمان به موقع، به متخصص اورولوژی مراجعه کنید.
بیماری های بیضه در مردان
آیا بیماری های بیضه در آقایان نگران کننده هستند؟
خوشبختانه شیوع بیماری های خطرناک در بیضه کم است اما در همین ابتدا تاکید میکنیم که در صورت مشاهده هرگونه تغییر در بیضهها اعم از ایجاد توده، تغییر در قوام بیضه، درد و … در اسرع وقت به اورولوژیست خود مراجعه کنید. احساس شرم ناشی از مناسبات فرهنگی ممکن است باعث مراجعه دیرهنگام افراد به پزشک شود که معمولا نتیجه خوبی ندارد. سرطان بیضه جدی ترین و خطرناک ترین بیماری مربوط به بیضه است که زمان تشخیص آن در سیر و نتیجه درمان تاثیر بهسزایی دارد.
انواع بیماری های بیضه در آقایان کداماند؟
سرطان بیضه:
مانند سایر سرطانها، در اثر ایجاد جهش در سلولهای بیضه و رشد افسار گسیخته این سلولها، سرطان بیضه ایجاد میشود. روند ایجاد و پیشرفت سرطان بیضه آهسته و معمولا بدون درد است. در اکثر موارد فرد با لمس یک توده و یا سفتی در بیضه، متوجه غیرمعمول بودن شرایط شده و به پزشک مراجعه میکند. سرطان بیضه از جمله بیماری های بیضه در آقایان است که خوشبختانه در بیشتر موارد، تشخیص زودهنگام و پیگیری درمان آن باعث بهبودی کامل بیمار میشود.
پیچ خوردگی بیضه (تورشن بیضه):
پیچ خوردگی یا تورشن بیضه از اورژانسهای اورولوژی است. در این بیماری در اثر چرخش یکی از بیضهها به دور خود، عروق خونی مسدود شده و خون رسانی به بیضه مختل میشود. در این شرایط تنها چند ساعت زمان نیاز است تا بیضه در اثر تغذیه نشدن دچار مرگ سلولی شود. تورشن بیضه از جمله بیماری های بیضه در آقایان است که در صورت عدم درمان اورژانسی تغییرات برگشتناپذیری ایجاد میکند. تورشن بیضه در هر سنی رخ میدهد اما سن شایع آن در هنگام بلوغ و حدود ۱۰ تا ۱۵ سالگی است.پ
علامت اصلی این بیماری درد شدید و ناگهانی در بیضه است که در بعضی از موارد در خواب اتفاق افتاده و شخص با درد شدید بیضه از خواب بیدار میشود. با توجه به سن شیوع این بیماری، بسیار مهم است که نوجوانان را از وجود این خطر آگاه کنیم تا در صورت احساس درد شدید در این ناحیه، با احساس شرم خود مبارزه کرده و به سرعت والدین و یا پزشک خود را در جریان حال خود قرار دهند.
التهاب اپیدیدیم:
یکی دیگر از بیماری های بیضه در آقایان التهاب اپیدیدیم است. اپیدیدیم یک لوله بلند و پیچ خورده است که در کنار بیضه قرار دارد. وظیفه این عضو نگهداری از اسپرمها تا زمان بلوغ آنها است. التهاب اپیدیدیم میتواند در اثر عفونتهای منتقله از راه جنسی و یا سایر عوامل التهابی از جمله آسیبهای فیزیکی رخ دهد. افزایش فشار اپیدیدیم در اثر جراحی وازکتومی و یا ورود ادرار به داخل آن در هنگام بلند کردن وزنه سنگین نیز از جمله عوامل ایجاد کننده التهاب اپیدیدیم است. این التهاب میتواند طیفی از علائم از سوزش مختصر در بیضه تا درد شدید، تورم و تب را ایجاد کند.
واریکوسل:
واریکوسل در اثر گشاد شدن عروق خونی بیضه ایجاد میشود. این تغییر معمولا مشکلی برای فرد ایجاد نمیکند به شکلی که ممکن است برخی افراد هیچگاه متوجه وجود آن نشوند. واریکوسل از جمله بیماری های بیضه در آقایان است که میتواند در مواردی منجر به ناباروری شود. همچنین در برخی موارد بیماران از درد ناحیه بیضه شکایت دارند. تشخیص این بیماری با معاینه توسط جراح اورولوژیست صورت میپذیرد و درمان آن جراحی است.
هیدروسل:
هیدروسل در اثر جمع شدن مایع اطراف بیضه ایجاد میشود و معمولا خوشخیم است؛ اما در صورتی که حجم آن زیاد باشد میتواند باعث ایجاد فشار و درد شود. در برخی موارد آسیبهای فیزیکی علت ایجاد آن هستند و در بسیاری از موارد علت مشخصی برای آن یافت نمیشود. در صورت مشاهده تورم در کیسه بیضه ضروری است که به اورولوژیست خود مراجعه کنید چرا که در برخی موارد یک بیماری زمینهای موجب ایجاد هیدروسل میشود و جراح اورولوژیست میتواند با بررسیهای بیشتر خیال شما را از بابت ابتلا به سایر بیماریها راحت کند. هیدروسل نیز از جمله بیماری های بیضه در آقایان است که با جراحی درمان میشود.
اورکیت یا التهاب بیضه:
اورکیت به معنای التهاب بیضه است. در این بیماری یک یا هر دو بیضه دچار التهاب میشوند. علت این التهاب، عفونتهای ویروسی یا باکتریایی و یا بیماری اوریون میتواند باشد. از جمله عواملی که ممکن است باعث اورکیت شوند عفونتهای مقاربتی از جمله سوزاک و کلامیدیا هستند که اهمیت رعایت بهداشت جنسی را بار دیگر ثابت میکنند. تورم، درد، تب، تهوع و استفراغ از جمله علائم این بیماری هستند. درمان اورکیت پس از تشخیص توسط اورولوژیست با دارو انجام میشود.
هیپوگنادیسم:
یکی دیگر از بیماری های بیضه در آقایان هیپوگنادیسم است. در هیپوگنادیسم، بیضهها به مقدار کافی هورمون مردانهی تستسترون ترشح نمیکنند. علت ایجاد این بیماری میتواند در اثر یک مشکل در خود بیضهها و یا در مکانیسمهای کنترل ترشح هورمون باشد که توسط غده هیپوفیز صورت میگیرد. هیپوگنادیسم در اثر عوامل مختلفی از جمله افزایش سن، بیماری، آسیب فیزیکی، برخی داروها، بیضه نزول نکرده و یا عوامل ژنتیکی ایجاد میشود. این بیماری باعث ناتوانی جنسی، مشکلات نعوظ و ناباروری میشود. همچنین کاهش رشد موهای صورت، بزرگ شدن سینهها و علائم شبیه به یائسگی نظیر تغییرات خلق و گُرگرفتگی از عوارض این بیماری به شمار میروند.
بیماری های بیضه در آقایان چگونه درمان میشوند؟
همانطور که در طول این مطلب متوجه شدید، این بیماریها نیازمند طیف مختلفی از درمانها هستند. در بین تمامی بیماری های بیضه در آقایان، سرطان بیضه از اهمیت بیشتری برخوردار است چرا که این بیماری تهدید کننده حیات است. به علاوه تشخیص زودهنگام آن منجر به درمان راحتتر و کم هزینهتر خواهد شد. درمان سرطان بیضه با توجه به نوع سرطان و مرحله پیشرفت آن متفاوت است. در برخی موارد یک جراحی ساده منجر به درمان قطعی میشود و در مواردی علاوه بر جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی مورد استفاده قرار میگیرد.
به دلیل بدون درد و علامت بودن سرطان بیضه، تشخیص آن در بسیاری از موارد به تعویق میافتد؛ به همین دلیل توصیه میشود که مردان هر ماه بیضه خود را بررسی کنند و در صورت مشاهده و یا لمس هرگونه توده و یا سفتی غیر طبیعی سریعا به اورولوژیست خود مراجعه کنند. سایر بیماری های بیضه در آقایان با علائم مختلفی خود را نشان میدهند و معمولا با دارو و یا جراحی به خوبی درمان میشوند.
سوالی دارید ؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب “بیماری های بیضه در آقایان” سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.
درمان ضعف قوای جنسی؛ از مشکلات جسمانی تا اختلالات روانی
درمان ضغف قوای جنسی : ضعق قوای جنسی یا اختلال نعوظ از جمله شایع ترین مشکلات مربوط به روابط جنسی است. مردانی که برای درمان ضعف قوای جنسی خود به پزشک مراجعه میکنند معمولا از اختلالات مختلفی در نعوظ خود شکایت دارند. این اختلال میتواند در ایجاد نعوظ، حفظ آن، کاهش قوام آلت تناسلی در هنگام نعوظ و مسائلی از این دست باشد. ضعف در میل به برقراری رابطه جنسی، برانگیختگی و … نیز از دیگر شکایات این بیماران است. اگر ضعف قوای جنسی به صورت گهگاهی ایجاد شود طبیعی در نظر گرفته میشود و میتواند علتهای مختلفی داشته باشد اما اگر این مشکل پیشرونده باشد و یا مکررا برای فرد در حین رابطه جنسی رخ دهد، غیرطبیعی در نظر گرفته شده و بیمار باید برای درمان ضعف قوای جنسی خود به متخصص اورولوژی مراجعه کند.
ضعف قوای جنسی چیست؟
چرخه پاسخ جنسی شامل چهار مرحله میشود:
میل: میل جنسی با محرکهای مختلفی مانند تصویر، محرک دیداری یا کلامی، تماس فیزیکی و … در فرد ایجاد میشود.
برانگیختگی: در این مرحله فرد تحریک شده و نشانههای فیزیکی تحریک از جمله نعوظ در مردان و ایجاد ترشحات در زنان پدیدار میشود. همچنین افزایش ضربان قلب و سرعت تنفس در هر دو جنس دیده میشود.
ارگاسم: کوتاه ترین مرحله در رابطه جنسی است. این مرحله با انزال در مردان و انقباضات رحم و ثلث تحتانی مهبل در زنان همراه است. اوج لذت جنسی در این مرحله تجربه میشود.
فرونشینی: در این مرحله بدن به حالت قبل از برانگیختگی باز میگردد.
اگر در هر یک از مراحل بالا اختلالی رخ دهد رضایت جنسی فرد کاهش پیدا میکند. درمان ضعف قوای جنسی در این حالت لازم است.
در درمان ضعف قوای جنسی چه مواردی مورد توجه قرار میگیرد؟
اختلال در میل جنسی: کاهش میل به ایجاد رابطه جنسی
اختلال برانگیختگی: ناتوانی در برانگیخته شدن از نظر فیزیکی (اختلال نعوظ در این مرحله بسیار شایع است)
اختلال ارگاسم: تاخیر و یا عدم رسیدن به ارگاسم
درد در حین رابطه: وجود درد در هنگام دخول که معمولا در زنان دیده میشود
سازوکار ایجاد نعوظ در مردان به چه شکل است؟
همانطور که پیشتر گفتیم، شایع ترین علت مراجعه بیماران برای درمان ضعف قوای جنسی، ایجاد اختلال در نعوظ است. در مرحله برانگیختگی رابطه جنسی، سیستم عصبی موادی ترشح میکند که باعث میشود جریان خون به سمت آلت تناسلی افزایش پیدا کند. بافت آلت تناسلی از ماهیچههای اسفنجیای تشکیل شده است که وقتی خون به درون فضاهای آن وارد میشود، افزایش قوام و نعوظ اتفاق میافتد. گیرافتادن خون در این فضاها باعث حفظ نعوظ میشود. پس از ارگاسم با انقباض این ماهیچهها، خون از فضاهای اسفنجی خارج شده و نعوظ پایان مییابد.
چه نشانههایی باعث میشود که فرد به درمان ضعف قوای جنسی احتیاج پیدا کند؟
در صورت وجود ضعف قوای جنسی و اختلال نعوظ، در هنگام برانگیختگی قوام مناسب در آلت تناسلی ایجاد نمیشود و یا شخص برای حفظ نعوظ در طول رابطه جنسی، دچار مشکل میشود. اگراین حالت به دفعات متعدد برای شخصی رخ دهد، مراجعه به متخصص اورولوژی میتواند به او کمک کند. اختلال در نعوظ ممکن است از نشانههای بیماریهای قلبی عروقی نیز باشد. اختلال عملکرد جنسی در این بیماران میتواند باعث کاهش اعتماد به نفس، افسردگی و پریشانی آنها شود. درمان ضعف قوای جنسی به بهبود این موارد نیز کمک خواهد کرد. موارد دیگری مانند دیرانزالی و یا زودانزالی در مردان، عدم وجود ترشحات کافی در واژن و … نیز از دیگر علائم ضعف قوای جنسی است.
موارد متعدد دیگری نیز میتوانند در کیفیت رابطه جنسی اختلال ایجاد کنند. در مراجعه به پزشک متخصص اورولوژی برای درمان ضعف قوای جنسی، علل مختلف مشکلات جنسی بررسی و تشخیص داده میشود.
درمان ضعف قوای جنسی به چه شکل است؟
بسیاری از مشکلات جنسی با درمان بیماریهای زمینهای فیزیکی و یا روانی حل میشود. سایر روشهای درمانی به قرار زیر است:
درمان دارویی: اگر علت ضعف قوای جنسی عوارض مصرف یک داروی خاص باشد، قطع و یا تغییر داروی مصرفی به بهبود علائم کمک میکند. افرادی که دچار اختلالات هورمونی هستند با مصرف داروهایی که توسط پزشک متخصص تجویز میشود درمان میشوند.
درمانهای مکانیکی: استفاده از دستگاه وکیوم و همچنین تعبیه پروتز آلت تناسلی توسط جراح اورولوژی به اختلال نعوظ کمک میکند. استفاده از دیلاتورها برای زنانی که از تنگ بودن واژن و درد در هنگام دخول شکایت دارند کمک کننده است.
سکس تراپی: در صورتی که برای ضعف قوای جنسی علت اولیهای یافت نشود، سکس تراپیستها میتوانند با دادن مشاوره به درمان ضعف قوای جنسی کمک کنند. سکس تراپیستها معمولا در زمینه مشاوره زوجین نیز توانایی خوبی دارند.
رفتار درمانی: در این روش برای درمان ضعف قوای جنسی، آموزشهایی نظیر اجتناب از رفتارهای آسیبزا در رابطه داده میشود. آموزش راههایی برای کمک به تحریک خود نیز از دیگر روشهای این درمان است.
روان درمانی: اگر علت ضعف قوای جنسی مسائلی مانند اضطراب، ترس، خود زشتانگاری و … باشد؛ روان درمانگر میتواند به رفع مشکل کمک کند.
آگاهی و ارتباط: در صورت وجود نگرانی از عملکرد ضعیف جنسی، آگاهی در مورد سکس و رفتارهای صحیح جنسی میتواند اعتماد به نفس را به شخص برگرداند و باعث بهبود عملکرد او در رابطه جنسی شود. برقراری مکالمه با شریک جنسی در مورد نیازها و نگرانیها نیز به بهبود رابطه جنسی کمک میکند.
سوالی دارید ؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب “درمان ضغف قوای جنسی” سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.
راه های انتقال و پیشگیری از بیماری های مقاربتی دهانی
بیماری های مقاربتی دهانی : بسیاری از افراد تصور میکنند که بیماریهای مقاربتی تنها از طریق رابطه جنسی واژینال و یا مقعدی قابل انتقال هستند اما وجود بیماریهای مقاربتی دهانی خط بطلانی بر این تصور اشتباه است. به گفته CDC (مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها) ۸۵ درصد افراد بالغ بین ۱۸ تا ۴۴ سال حداقل یک بار رابطه جنسی دهانی را تجربه کردهاند. بسیاری از بیماریهای مقاربتی از طریق دهان نیز قابل انتقال هستند. علائم بیماریهای مقاربتی دهانی ممکن است در دهان و یا سایر قسمتهای بدن خود را نشان دهند. در این مطلب از انواع این بیماریها، راههای انتقال و روشهای پیشگیری از آن صحبت میکنیم.
رابطه جنسی دهانی چیست؟
رابطه جنسی دهانی نوعی از رابطه جنسی است که در آن طرفین با استفاده از دهان اقدام به تحریک ناحیه تناسلی شریک جنسی خود میکنند. همانطور که پیشتر گفته شد، رابطه جنسی دهانی در بالغینی که از نظر جنسی فعال هستند بسیار رایج است. به گفته CDC، ۸۵ درصد افراد بین ۱۸ تا ۴۴ سال حداقل یک بار این نوع از رابطه جنسی را تجربه کردهاند؛ پس بسیار مهم است که در مورد بیماریهای مقاربتی دهانی و راههای پیشگیری از آن بیشتر بدانیم.
بیماری های مقاربتی دهانی چگونه منتقل میشوند؟
در ادامه مطلب بیماری های مقاربتی دهانی بسیاری از بیماریهای مقاربتی از طریق دهان قابل انتقال هستند. تماس مستقیم دهان با نواحی تناسلی، ایجاد بیماریهای مقاربتی دهانی را ممکن میکند. احتمال انتقال بیماریهای مقاربتی دهانی به عوامل مختلفی از جمله نوع بیماری، نوع رابطه جنسی، تعداد حرکات جنسی و … بستگی دارد که باید به هر کدام از آنها به طور جداگانه پرداخته شود؛ اما به طور کل میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
رابطه جنسی دهانی با شریکی که در ناحیه تناسلی به عفونتهای جنسی مبتلا است، امکان انتقال این عفونتها را به دهان و گلو ایجاد میکند.
رابطه جنسی دهانی با شریکی که در ناحیه دهان و گلو به عفونتهای جنسی مبتلا است، امکان انتقال این عفونتها را به ناحیه تناسلی ایجاد میکند.
این امکان وجود دارد که شخصی به طور همزمان در نواحی تناسلی و دهان دچار عفونت مقاربتی شده باشد.
ممکن است افراد در حالی که به بیماریهای مقاربتی مبتلا هستند از وجود آن بیخبر باشند چرا که بسیاری از این بیماریها میتوانند بدون علامت باشند.
کدام بیماری های مقاربتی میتوانند از طریق دهان منتقل شوند؟
در ادامه مطلب بیماری های مقاربتی دهانی بیماریهای مقاربتی دهانی که شیوع بیشتری دارند شامل موارد زیر میشوند:
گنوره (سوزاک)
هرپس تناسلی
سیفلیس
ویروس پاپیلوما انسانی (HPV)
عفونتهایی که با احتمال کم تری از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل میشوند شامل موارد زیر میشوند:
کلامیدیا
HIV (ایدز)
هپاتیت A، B و C
زگیل تناسلی
آیا رابطه جنسی دهانی نسبت به رابطه واژینال و یا مقعدی امن تر است؟
در ادامه مطلب بیماری های مقاربتی دهانی مقایسه ریسک ابتلا به بیماریهای مقاربتی از طریق نوع خاصی از رابطه جنسی مشکل است چرا که بسیاری از افراد علاوه بر رابطه جنسی دهانی، رابطه جنسی واژینال و یا مقعدی نیز دارند. مطالعات نشان میدهد احتمال ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی دهانی نسبت به رابطه جنسی واژینال یا مقعدی بسیار کم تر است. البته این موضوع در مورد همه بیماریهای مقاربتی صدق نمیکند. به علاوه با وجود احتمال کم انتقال HIV از طریق رابطه جنسی دهانی، بهتر است که از لوازم پیشگیری استفاده شود. همچنین ابتلا به عفونتهای کلامیدیا و گنوره (سوزاک) در ناحیه گلو احتمال انتقال این بیماریها را از طریق رابطه جنسی دهانی بسیار افزایش میدهد. به طور کل نمیتوان در مورد امنتر بودن رابطه جنسی دهانی نسبت به رابطه واژینال یا مقعدی نظر قطعی داد چرا که در مورد برخی از بیماریها این نوع از رابطه با احتمال انتقال کم تری همراه است اما برخی دیگر از این بیماریها از طریق رابطه دهانی راحتتر منتقل میشوند.
چه عواملی احتمال ابتلا به بیماری های مقاربتی دهانی را افزایش میدهند؟
برخی عوامل میتوانند احتمال ابتلا به بیماریهای مقاربتی دهانی را در یک رابطه جنسی افزایش دهند. این عوامل به شرح زیر هستند:
بهداشت ضعیف دهان و دندان مانند پوسیدگی دندانها، بیماریهای لثه، خونریزی از لثه و سرطانهای ناحیه دهان و گلو.
وجود زخم در دهان و یا نواحی تناسلی
نماس دهانی با مایعاتی که قبل از ارگاسم از آلت تناسلی خارج میشوند و یا تماس دهانی با مایع منی.
چگونه میتوان از ابتلا به بیماری های مقاربتی دهانی جلوگیری کرد؟
با رعایت برخی موارد بهداشتی از جمله استفاده از کاندوم و سد دندانی میتوان شانس ابتلا به بیماریهای مقاربتی دهانی را کاهش داد. برای رابطه جنسی دهانی در آلت تناسلی مردانه استفاده از کاندومهای بدون روانکننده توصیه میشود. برای رابطه جنسی دهانی در ناحیه واژن نیز استفاده از سد دندانی کمک کننده است. همچنین میتوان با برش زدن و باز کردن کاندوم، آن را بین دهان و ناحیه تناسلی قرارداد. لازم به ذکر است که بهترین راه جلوگیری از ابتلا به بیماریهای مقاربتی، اجتناب از برقراری روابط جنسی با افراد متعدد است. داشتن یک شریک جنسی ثابت که به سلامت جنسی او اطمینان دارید میتواند نگرانی شما در مورد بیماریهای مقاربتی را از بین ببرد.
سوالی دارید ؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب “بیماری های مقاربتی دهانی” سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.
بیماری پلاک پیرونی : بیماریهای دستگاه تناسلی از جمله بیماریهایی هستند که متاسفانه به علت مناسبات فرهنگی و شرم ناشی از آن ممکن است نادیده گرفته شوند. یکی از این موارد بیماری پلاک پیرونی است. پلاک پیرونی یک بافت اسکار است که خاصیت کشسانی و انعطاف ضعیفی دارد. این پلاک در زیر پوست آلت تناسلی به وجود میآید و باعث میشود آلت تناسلی در هنگام نعوظ به سمت ضایعه کج شود. بیماری پلاک پیرونی همچنین میتواند باعث ایجاد درد و مشکلات دیگری شود که در این مطلب به آن خواهیم پرداخت. به گفتهی انجمن اورولوژی آمریکا بیش از ۷۵ درصد مردانی که به بیماری پلاک پیرونی مبتلا هستند از اضطراب و افسردگی ناشی از آن رنج میبرند اما به دلیل احساس شرم حاضر به مراجعه به مراکز درمانی و پیگیری درمان خود نیستند.
پلاک پیرونی چه نوع بیماری است ؟
پلاک پیرونى بیمارى نسبتا شایعى است به گونه اى که ۱۰% از آقایان، در طول زندگى خود درجاتى از آن را تجربه خواهند کرد. البته تنها ١٪ آنها علامت دار هستند. در این بیمارى یک ضایعه به صورت پلاک سفت بر روى بافت داخلى آلت تناسلى تشکیل میشود که منجربه ایجاد انحنا و بعضا درد در هنگام نعوظ میشود.
اکثرا این ضایعات در سطح پشتى آلت تناسلى تشکیل میشوند. علت دقیق آن مشخص نیست ولیکن سابقه جراحى قبلى آلت تناسلى،شکستگى آلت،افزایش سن و عادت هاى اشتباه جنسى از جمله علل هستند. مصرف برخى از داروها مانند فنى توئین و پروپرانولول از جمله دلایل ایجاد پلاک میتواند باشد. در افرادى که حین تماس جنسى ،نعوظ کامل ندارند، احتمال آسیب مزمن و ایجاد تدریجى پلاک بیشتر دیده میشود.افراد دیابتى بیشتر در معرض تشکیل پلاک پیرونى هستند.
بررسی بیماری پیرونی به قلم دکتر حجت سلیمی
از بیماری پیرونی توضیح مختصری عرض میکنم. علائمش به صورت تودۀ قابل لمس در آلت تناسلی است که منجر به انحنا در آلت تناسلی، کوتاه شدن در آلت تناسلی و حتی در موارد پیشرفته موجب اختلال نعوظ میشود.
درمانهای متنوعی در مورد بیماری پیرونی مطرح شده است. در واقع این درمانها مدام در حال تغییر هستند و ترکیبات مختلفی را برای درمانش ارائه میدهند.
به طور کلی درمانها چند دستهاند: درمانهای دارویی، درمانهای تزریقی که مواد خاصی به داخل پلاک تزریق میشود، استفاده از شاک ویو، استفاده از دستگاه وکیوم و در موارد پیشرفته و عدم پاسخدهی به درمانهای اولیه، درمانهای جراحی توصیه میشود.
درمانهای دارویی طیف متنوعی را شامل میشوند. نکتۀ مهمی که وجود دارد این است که این درمانها باید به صورت طولانیمدت انجام بشوند و حداقل یک پروسۀ سه الی شش ماهه، با استفاده از ترکیب داروهای خوراکی، تزریقی و بعضاً شاک ویو و استفاده از وکیوم طی شود.
جدا از درمانهای خوراکی دارویی، درمانهای تزریقی هم وجود دارند. موارد مختلفی را مطرح کردهاند که میتوان آنها را داخل پلاک تزریق کرد، ولیکن نتایج متفاوتی دارند. اخیراً داروهای جدیدی را برای درمان تزریقی معرفی کردهاند که متأسفانه به علت قیمت فوق العاده بالا و عدم دسترسی به آن در ایران، در اختیار ما نیست. ولیکن ما همچنان درمانهای تزریقی را با داروهایی مثل وراپامیل ادامه میدهیم.
از جمله دیگر درمانها دستگاه شاک ویو و استفاده از وکیوم است. تجربۀ کلی بینالمللی این است که بیماری پیرونی به صورت کلی پاسخدهی به درمان خیلی خوبی را ندارد. به همین دلیل درمان آن باید به صورت طولانیمدت و ترکیبی باشد. توصیه بر این است که ترکیب درمان خوراکی، تزریقی و استفاده از شاک ویو انجام شود و بعد از آنکه پلاک تا حدودی نرم شد، توصیه میکنیم که برای کاهش انحنا از دستگاههای وکیوم یا دستگاههای مخصوص پیرونی هم استفاده شود. معمولاً ما درمانها را به صورت ترکیبی و به مدت حدود شش ماه ادامه میدهیم. بعد از شش ماه نتایج درمان را نگاه میکنیم.
چنانچه درمان ما موثر باشد و مشکل کوتاهی آلت و انحنا و حتی درد در تن آلت تناسلی رو به کاهش رفته و برطرف شده باشد، سراغ درمانهای جراحی نخواهیم رفت. چنانچه موارد فوق حاصل نشود، درمان جراحی را توصیه میکنیم.
نکتۀ مهم در مورد درمانهای جراحی آن است که حتما باید مابین یک الی یک سال و نیم از شروع آن پلاک پیرونی گذشته و پلاک ثابت شده باشد، افزایش سایز نداشته باشد و درد از بین رفته باشد. در این شرایط است که ما مجاز به انجام جراحی هستیم. تکنیکهای جراحی متنوعی برحسب شدت بیماری و وضعیت نعوظ وجود دارد که بر حسب شرایط، جراح یکی از آنها را انتخاب خواهد کرد.
امیدوارم که این پادکست برایتان مثمر ثمر بوده باشد. ممنون از اینکه با ما همراه هستید.
بیماری پیرونی که موسوم به پلاک پیرونی نیز هست همانطور که از نامش مشخص است به تشکیل یک پلاک یا بافت سفت در تنه آلت تناسلی گفته میشود. در ۵۰درصد موارد علت خاصی برای تشکیل این ضایعه یا پلاک یافت نمیشود ولی در ۵۰درصد موارد هم علتهای قابل کشف هستند. یکی از مواردی که باعث شیوع بیشتر این بیماری در آقایان میشود سن بالا و بیماری دیابت است.
در برخی از موارد هم ثانویه به آسیبهای به تنه آلت تناسلی مثلا در افرادی که دچار شکستگی آلت تناسلی شدهاند احتمال ایجاد پلاک پس از بهبود وجود دارد و یکی از عواملی که افراد را مستعد تشکیل پلاک پیرونی میکند و خیلی باید به آن دقت خاصی شود این است که در افرادی که در شرایطی که نعوظ کافی در آلت تناسلی ندارند و تلاش برای برقراری رابطه جنسی میکنند به علت آسیبهای جزئی و خفیف ولی در عین حال مزمنی که به تنه آلت تناسلی وارد میشود به مرور زمان امکان ایجاد پلاک در محلهای آسیب وجود دارد بنابراین در مواردی که فردی نعوض کافی در آلت تناسلی ندارد و اقدام به برقراری رابطه جنسی میکند احتمال وجود و بروز این پلاک پیرونی در این افراد احتمال بالاتری پیدا میکند.
برخی از داروها هم هستند که به علت ثانویه و در واقع با همین مکانیسمی که نعوظ کافی برقرار نمیشود منجر به ایجاد پلاک در تنه آلت تناسلی میشود.
علائمی که پلاک پیرونی دارد معمولا اولین علامت به صورت یک توده قابل لمس و سفت در تنه آلت تناسلی است این توده ممکن است دردناک باشد یا ممکن است بدون درد باشد و به مرور زمان و با پیشرفت پلاک علائم بعدی که شامل انحنا در آلت تناسلی، کوتاه شدن طول آلت تناسلی و حتی اختلال نعوظ هم هست ایجاد میشود.
بنابراین توصیه ما این است که افرادی که ضایعهای را به صورت توده سفت در تنه آلت تناسلی لمس میکنند به خصوص اگر همراه با انحنا آلت تناسلی آن هم به صورت یک انحنای تازه ایجاد شده باشد باید از لحاظ پلاک پیرونی حتما تحت بررسی قرار بگیرند چراکه اگر ما این پلاکها را در مراحل اولیه بیماری متوجهش بشویم و کشفشان کنیم درمانها اثربخشی بهتری خواهند داشت و متاسفانه چنانچه که این پلاکها پیشرفت کنند و طول بیشتری از آلت تناسلی را بگیرند و انحناهای شدید ایجاد کنند متاسفانه پاسخ به درمان کاهش پیدا میکند و درمانهای بیشتر و طولانیتری مورد نیاز است.
عملکرد طبیعی آلت تناسلی چگونه است و پلاک پیرونی چه تداخلی در آن ایجاد میکند؟
وظیفه اصلی آلت تناسلی حمل ادرار و مایع منی به خارج از بدن است. آلت تناسلی از سه ساختار لولهای اصلی تشکیل شده است که شامل یک مجرای ادرار در وسط و پایین و دو ساختار اسفنجی لولهای در طرفین است. در هنگام نعوظ این دو ساختار اسفنجی که «اجسام غاری» نام دارند پر از خون میشوند که باعث میشود آلت تناسلی سفت شده و آماده دخول شود. این سه ساختار لولهای درون یک غلاف به نام «تونیکا آلبوژینا» قرار دارند. در بیماری پلاک پیرونی بر روی این غلاف یک بافت اسکار خشک به وجود میآید که به علت کشسان نبودن آن، در هنگام نعوظ، آلت تناسلی دچار کجی میشود و مشکلات فراوانی ایجاد میکند.
بیماری پلاک پیرونی در بیش از ۷۰ درصد موارد در سطح پشتی آلت تناسلی به وجود میآید. این پلاک باعث میشود غلاف دور ساختمان آلت تناسلی که در زیر پوست قرار دارد خاصیت کشسانی و انعطاف خود را از دست بدهد و در نتیجه در هنگام نعوظ و افزایش اندازه، آلت تناسلی در جهت پلاک خم میشود. ممکن است بعضی از بیماران بیش از یک پلاک پیرونی داشته باشند که باعث میشود آلت تناسلی آنها دچار قوسهای پیچیدهای شود. گاهی در برخی از بیماران این پلاک دور آلت تناسلی به وجود میآید و باعث باریک شدن آلت تناسلی در آن ناحیه و ایجاد نمای «گردن بطری» میشود. پلاک پیرونی با جذب کلسیم به خود سفتتر شده و میتواند باعث کوتاهی آلت تناسلی شود.
دیگر علائم بیماری پلاک پیرونی به شرح زیر است:
خم شدن آلت تناسلی
ایجاد توده قابل لمس در آلت تناسلی
نعوظ دردناک
اختلال در برقراری نعوظ کامل
ایجاد مشکل در هنگام دخول به علت کجی آلت تناسلی
بیماری پلاک پیرونی چقدر شایع است؟
بیماری پلاک پیرونی معمولا در سنین جوانی رخ نمیدهد. طبق آمار انجمن اورولوژی آمریکا، ۴ نفر از هر ۱۰۰ مرد بین سنین چهل تا هفتاد سال دچار این بیماری میشوند. البته این بیماری در مردانی که در دهه سوم زندگی خود هستند نیز دیده میشود. تعدادی از بیماران به علت شرم ناشی از بیماری پلاک پیرونی به پزشک مراجعه نمیکنند؛ بنابراین پیشبینی میشود که آمار واقعی بیش از این باشد.
علت ایجاد بیماری پلاک پیرونی چیست؟
علت اصلی ایجاد بیماری پلاک پیرونی آسیبهای فیزیکی خفیفی است که ممکن است در طول رابطه جنسی و یا در ورزش و تصادفات ایجاد شود. وقتی در ناحیه آلت تناسلی آسیبی ایجاد میشود بدن برای ترمیم آن، بافت اسکار تشکیل میدهد که باعث ایجاد پلاک پیرونی میشود. در واقع بیماری پلاک پیرونی حاصل روند طبیعی ترمیم زخم در بدن است. البته همهی مردانی که دچار آسیب آلت تناسلی میشوند به بیماری پلاک پیرونی دچار نمیشوند. محققان معتقد هستند که عوامل محیطی و ژنتیکی تاثیر مهمی در ایجاد این بیماری دارند. به عنوان مثال افرادی که به بیماریهای بافت همبند مبتلا هستند و یا افرادی که یکی از اعضای نزدیک آنها در خانواده به بیماری پلاک پیرونی مبتلا بوده با احتمال بیشتری به این بیماری دچار میشوند. همچنین عواملی از جمله قند خون بالا، استعمال دخانیات و آسیب لگنی در گذشته نیز میتواند احتمال تشکیل پلاک پیرونی را افزایش دهد.
بیماری پلاک پیرونی چند مرحله دارد؟
بیماری پلاک پیرونی معمولا شامل دو مرحله میشود؛ فاز حاد و فاز مزمن. در طول هر دو مرحله ممکن است مشکلاتی از جمله کجی آلت تناسلی و اختلال نعوظ وجود داشته باشد.
فاز حاد: این مرحله معمولا بین پنج تا هفت ماه به طول میانجامد. در طول این فاز، پلاک به آرامی تشکیل شده و سفت میشود. در نتیجه شدت کجی آلت تناسلی افزایش داشته و ممکن است در هنگام نعوظ درد ایجاد شود.
فاز مزمن: در این فاز پلاک پیرونی کاملا تشکیل شده و شدت کجی آلت تناسلی دیگر افزایش نمییابد. اگر بیمار در فاز حاد در هنگام نعوظ دچار درد میشده در این مرحله درد او ساکت میشود.
بیماری پلاک پیرونی چگونه تشخیص داده میشود؟
پلاک پیرونی چه در حالت نعوظ و چه غیر از آن قابل لمس است. اورولوژیست شما با یک معاینه فیزیکی قادر خواهد بود که این بیماری را تشخیص دهد. پزشک شما ممکن است با تزریق دارو و ایجاد نعوظ، میزان کجی آلت تناسلی را مورد بررسی قرار دهد. همچنین در بعضی از موارد سونوگرافی میتواند برای بررسی محل پلاک، میزان کلسیم جذب شده به آن و نحوه جریان خون در آلت تناسلی استفاه شود.
درمان بیماری پلاک پیرونی چیست؟
در موارد بسیار نادری ممکن است پلاک پیرونی خودبهخود از بین برود. همچنین در مواردی که پلاک بسیار کوچک است و برای بیمار مشکل چندانی ایجاد نمیکند میتوان از درمان صرفنظر کرد. البته تشخیص این مهم به عهده متخصص اورولوژی شما است.
بسته به شدت بیماری و شرایط هر بیمار، متخصص اورولوژی ممکن است روشهای درمانی مختلفی را پیش بگیرد:
درمان غیر جراحی در موارد خفیف این بیماری شامل استفاده از داروهای مختلف است. این داروها میتوانند به کوچک شدن پلاک پیرونی کمک کنند. همچنین در مواردی ممکن است تزریق دارو به داخل پلاک نتایج بهتری را رقم بزند. درمان دارویی بیماری پلاک پیرونی ممکن است یک سال به طول بیانجامد.
در مواردی که شدت بیماری زیاد باشد و بیمار دچار مشکلاتی نظیر اختلال نعوظ و دخول باشد، انجام جراحی بهترین روش درمانی خواهدبود. برای انجام جراحی، بیماری باید از فاز حاد خارج شده و در فاز مزمن باشد. برخی از متخصصین اورولوژی معتقدند باید بین ۹ تا ۱۲ ماه از آخرین تغییرات پلاک گذشته باشد و وضعیت بیماری ثابت شده باشد تا بتوان عمل جراحی انجام داد. جراحی پلاک پیرونی به سه شکل انجام میشود:
کوتا کردن آلت تناسلی در سمت مقابل پلاک پیرونی برای اصلاح زاویه آلت تناسلی
بلند کردن آلت تناسلی در سمت پلاک پیرونی برای اصلاح زاویه آلت تناسلی
جایگذاری یک پروتز در آلت تناسلی برای مردانی که همزمان از کجی آلت تناسلی و اختلال در نعوظ رنج میبرند.
انواع روش های درمانی بیماری پلاک پیرونی
برای درمان این بیماری، روشهای گوناگونی وجود دارد. این درمانها بر اساس شرایط بیمار و مدت زمانی که علایم بیماری ظهور پیدا کردهاند، به او پیشنهاد میشوند.
فاز حاد: این فاز در ابتدای بیماری اتفاق میافتد. فاز حاد بیماری با تغییر در شکل و اندازه آلت تناسلی و احساس درد مشخص میشود. فاز حاد در بسیاری از موارد ۴ تا ۶ هفته بهطول میانجامد، اما در مواردی ممکن است بیمار تا بیش از یک سال نیز این علایم را تجربه کند.
فاز مزمن: در این فاز علایم بیمار ثابت و بدون تغییر است. درد در آلت تناسلی وجود ندارد و بیمار دچار تغییر اخیر در شکل و اندازه آلت تناسلی خود نشده است. این فاز از بیماری بین ۳ تا ۱۲ ماه پس از آغاز ظهور علایم بیماری اتفاق میافتد.
برای فاز حاد بیماری، برنامههای درمانی زیر در دسترس است:
توصیه شده: استفاده از دستگاه کشش در مراحل اولیه بیماری میتواند، تغییر شکل و اندزه آلت تناسلی را به حداقل میرساند.
درمانهای آپشنال و اختیاری: کمک از داروهای خوراکی و تزریقی در این فاز الزامی نیست.
توصیه نشده: باید از انجام جراحی تا زمانی که علایم بیماری به ثبات نرسیده است، خودداری کرد. در صورت انجام بیماری در فاز حاد، احتمال نیاز به جراحی مجدد در آینده افزایش مییابد.
برای فاز مزمن بیماری، برنامههای درمانی بسیاری در دسترس است که به تنهایی یا همراه سایر درمانها برای بیمار اجرا میشوند:
دستگاه کشش
داروهای تزریقی
جراحی
استفاده از داروهای خوراکی در این فاز تاثیری در درمان و روند بیماری ندارد. درمان با شاک ویو و استفاده از سلولهای بنیادی نیز در مطالعات انسانی، در فاز مزمن بیماری اثر بخش نبودهاند.
داروهای موثر در درمان بیماری پلاک پیرونی
تاکنون داروهای خوراکی بسیاری برای درمان بیماری پلاک پیرونی مورد ارزیابی قرار گرفتهاند. در بسیاری از موارد، این داروها از ایجاد تاثیر دائمی و قابل مقایسه با سایر روشهای درمانی، مانند: جراحی، ناتوان بودهاند.
در برخی از مردان تزریق مستقیم داروها به آلت تناسلی باعث کاهش درد و قوس ایجاد شده در آلت تناسلی میشود. تزریق داروها در چند نوبت و در دوره چند ماهه انجام میشود. ممکن است همزمان با استفاده از داروهای تزریقی، پزشک درمانهای دیگری مانند: استفاده از دستگاه کشش و داروهای خوراکی را نیز توصیه کند.
داروهای استفاده شده شامل موارد زیر است:
کلاژناز: تنها داروی دارای تاییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان پلاک پیرونی، زیافلکس (collagenase clostridium histolyticum) است. این دارو برای استفاده در مردان بالغ مبتلا به انواع متوسط تا شدید پلاک پیرونی که ندول قابل لمس دارند مناسب است. این دارو تاثیر مناسبی در درمان قوس و علایم نارحت کننده حاصل از پلاک پیرونی دارد. این دارو با شکستن باندهای کلاژنی ایجاد شده عمل میکند.
وراپامیل: این دارو که در اصل برای درمان فشار خون بالا استفاده میشود، میتواند با اختلال در مسیر ایجاد کلاژن به درمان علایم و درد ناشی از پلاک پیرونی کمک کند.
اینترفرون: این پروتئینها با ایجاد اختلال در مسیر تولید باندهای کلاژن و افزایش تخریب این باندها به کاهش علایم و درد ناشی از این بیماری کمک میکنند.
استفاده از دستگاه کشش در درمان پلاک پیرونی
این روش درمانی در فاز حاد و مزمن بیماری استفاده میشود. در این روش، آلت تناسلی توسط دستگاه مخصوصی در حالت کشش قرار میگیرد. این روش درمانی به کاهش عوارض ناشی از ابتلا به پلاک پیرونی کمک میکند. این روش درمانی تنها روش تایید شده و موثر در افزایش طول آلت تناسلی پس از ابتلا به بیماری پلاک پیرونی است.
استفاده از شاک ویو تراپی در درمان پلاک پیرونی
این روش درمانی با قرار دادن پروب مخصوص بر روی سمت درگیر آلت تناسلی انجام میشود. پروب با ایجاد پالسهای انرژی به ایجاد عروق خونی جدید و شکستن پلاک ایجاد شده کمک میکند. این روش درمانی در چند جلسه در یک دوره چند ماهه انجام میشود.
جراحی برای درمان پلاک پیرونی
جراحی در فاز مزمن بیماری و هنگامی که پیشرفت علایم برای ۹ تا ۱۲ ماه متوقف شده باشد، انجام میشود. جراحی هنگامی که قوس و بدشکلی ایجاد شده از بیماری شدید باشد انجام میشود.
روشهای جراحی متدوال شامل موارد زیر است:
جراحی پلیکاسیون آلت تناسلی: این جراحی برای موارد خفیف تا متوسط قوس پلاک پیرونی انجام میشود. در این روش جراحی، بخش بلندتر آلت تناسلی سوچور(بخیه) میخورد.
پیوند بافت: این روش در موارد شدیدتر پلاک پیرونی انجام میشود. این روش با ایجاد برش در بافت اسکار ایجاد شده، و جایگزینی بافت پیوندی انجام میشود. این روش جراحی نسبت به سایر روشها با عوارض بیشتری همراه است.
ایمپلنت آلت تناسلی
اجازه ندهید احساس شرم شما را از درمان محروم کند
همانطور که در طول این مطلب به آن اشاره کردیم، بسیاری از مردان به علت شرایط فرهنگی و احساس شرم، به دنبال درمان بیماریهای تناسلی خود نمیروند و این بیماریها کیفیت زندگی بیمار را به شدت کاهش میدهند؛ اما مطمئن باشید سپردن خود به دستان پرتوان یک متخصص اورولوژی هرگز شما را پشیمان نخواهد کرد.
ابتداً توصیه به درمان دارویى و تزریق داخل پلاک میشود.
مدت زمان درمان دارویى و تزریقى ۶ ماه است.
در صورت عدم پاسخ به درمان هاى فوق ،در نهایت توصیه به جراحى میشود.جراحى در موارد مقاوم به درمان،انحناى شدید و پلاک پیرونى بسیار سفت توصیه میشود.
در درمان جراحى پلاک به صورت کامل خارج شده و یا برش زده میشود و در محل آن از بافت هاى دیگر به عنوان جایگزین استفاده میشود.
بر حسب شدت بیمارى و میزان انحناى آلت، از روش هاى مختلف جراحى استفاده میشود که شامل پلیکه زدن،برش دادن پلاک و برداشتن کامل پلاک می باشد .در موارد شدید که پلاک به طور کامل برداشته میشود، لازم است که بافت جایگزین به جاى آن تعبیه شود. به عنوان بافت جایگزین می توان از ورید هاى اضافى بدن و یا مخاط دهان استفاده کرد.
در افرادى که به صورت همزمان دچار پلاک پیرونى و اختلال نعوظ هستند، توصیه به جراحى پلاک و تعبیه همزمان پروتز آلت تناسلى میشود.
مدت زمان بسترى در بیمارستان ٢ روز است و تا پس از یکماه اجازه تماس جنسى به فرد داده میشود.
استفاده از وکیوم به صورت همزمان با درمان دارویى و تزریقى توصیه میشود ولیکن اثر موقت دارد. می توانید در قسمت مربوط به فیلم هاى جراحى، جراحى مربوط به پلاک پیرونى را ملاحظه فرمایید.
سوالی دارید ؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب “بیماری پلاک پیرونی” سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.
بیماری های مقاربتی در مردان : بیماری های منتقله از راه جنسی یا بیماری های مقاربتی به دستهای از عفونتها گفته میشود که از طریق رابطه جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل میشود. طبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها (CDC) بیش از ۲۰ نوع بیماری مقاربتی وجود دارد. تعداد زیادی از افراد در طول زندگی خود به بیماری های مقاربتی مبتلا میشوند اما خوشبختانه اکثر این بیماریها قابل درمان هستند. ماهیت بیماری های مقاربتی در مردان و زنان یکی است اما علائم، سیر بیماری، پیش آگهی و … میتواند در زنان و مردان متفاوت باشد. در این مطلب در مورد بیماری های مقاربتی در مردان، پیش گیری و درمان آن صحبت خواهیم کرد.
عملکرد دستگاه تولید مثل در مردان به چه شکل است؟
بیماری های مقاربتی در مردان میتواند بخشهای مختلفی از دستگاه تولیدمثل و یا دیگر اعضای بدن را درگیر و دچار مشکل کند. در ادامه به معرفی بخشهای مختلف این دستگاه و وظایف آن میپردازیم. دستگاه تولید مثل مردان برای انجام وظایف زیر اختصاصی شده است:
تولید، نگهداری و انتقال اسپرم و مایع منی
تخلیه اسپرم و مایع منی در مسیر دستگاه تولید مثل زنانه
تولید و ترشح هورمونهای جنسی مردانه
دستگاه تولیدمثل در مردان به دو بخش داخلی و خارجی تقسیم میشود:
بخش خارجی:
آلت تناسلی یا پنیس (penis)
کیسه بیضه یا اسکروتوم (scrotum)
بیضه یا تستیس (testis)
بخش داخلی:
وازودفران (vasodeferens): مجرایی که از بیضه شروع شده و تا مجرای انزال ادامه پیدا میکند.
مجرای انزال
مجرای ادرار
غدد وزیکول سمینال: این غدد بخشس از مایع منی را تولید و ترشح میکنند.
غده پروستات
غدد کوپر
علائم بیماری های مقاربتی در مردان چیست؟
در برخی موارد بیماری های مقاربتی در مردان هیچ علامتی ندارد اما اغلب اوقات میتوانیم علائمی را در شخص مبتلا به این دسته از بیماریها پیدا کنیم. این علائم به شرح زیر است:
سوزش و خارش در آلت تناسلی
خروج اندک و چکهای ترشحات
درد در ناحیه لگن
زخم، ضایعات برآمده یا تاول بر روی آلت تناسلی، اطراف مقعد یا دهان
سوزش و درد هنگام تخلیه ادرار و یا در هنگام حرکات رودهها
تکرر ادرار و مراجعه زودهنگام برای تخلیه آن
عامل بوجود آورنده ی بیماری های مقاربتی در مردان و زنان چیست؟
باکتریها و ویروسهایی که برای ادامه حیات به محیط گرم و مرطوب نیاز دارند عامل بهوجود آورندهی این بیماریها هستند. این عوامل بیماریزا در طول رابطهی جنسی از شخصی به شخص دیگر انتقال مییابد و میتواند از طریق آلت تناسلی مردانه، واژن، مقعد و دهان منتقل شود.این عفونتها ممکن است از عوارض خفیف تا تهدید جانی را برای بیمار ایجاد کنند.
بیماری های مقاربتی در مردان چگونه منتقل میشوند؟
بیماری های مقاربتی در مردان از طریق مایعات بدن منتقل میشوند. اغلب اوقات این اتفاق در هنگام رابطه جنسی از طریق واژن، مقعد و یا دهان رخ میدهد. برخی از بیماری های مقاربتی از طریق خون آلوده نیز منتقل میشوند. معتادان تزریقی که از سرنگ مشترک استفاده میکنند در معرض این نوع از انتقال هستند. همچنین مادر میتواند در طول حاملگی، زایمان و شیردهی بیماری خود را به فرزند منتقل کند. بیماری های مقاربتی از طریق ارتباطات معمولی نظیر دست دادن، استفاده از پوشاک و یا استفاده از توالت مشترک منتقل نمیشود.
احتمال ابتلا به بیماری های مقاربتی در مردان در چه افرادی بیشتر است؟
هر شخصی میتواند به بیماری های مقاربتی مبتلا شود اما افراد جوان و نوجوان در خطر بیشتری هستند چرا که در این گروهها هیجانات جنسی بیشتر و آگاهی در مورد روشهای پیشگیری از این بیماریها کمتر است. معتادان تزریقی که از سرنگ مشترک استفاده میکنند نیز در خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی هستند.
بیماری های مقاربتی در مردان چگونه تشخیص داده میشوند؟
مهمترین بخش تشخیص بیماری های مقاربتی گرفتن شرححال و وضعیت روابط جنسی بیمار است. بسیار مهم است که در هنگام مراجعه به پزشک خود، با او صادق باشید چرا که متاسفانه به دلیل مناسبات فرهنگی و شرم ناشی از آن ممکن است بیماران شرح حال ناکاملی به پزشک خود بدهند و او را گمراه کنند. پزشک شما میتواند برای استفاده از بررسیهای آزمایشگاهی از ترشحات پنیس و یا واژن نمونهگیری کند. این آزمایشها مشخص میکنند که عامل بیماری چه نوع باکتری و یا ویروسی است. پزشک شما ممکن است آزمایشهای دیگری نیز درخواست کند:
آزمایش خون: این آزمایش نشان میدهد که آیا عامل بیماری در خون نیز وجود دارد یا نه.
آزمایش ادرار: در این آزمایش وجود باکتری در ادرار بررسی میشود.
نمونه گیری از ترشحات: با این آزمایش مشخص میشود که آیا کانون عفونت فعالی در دستگاه تولیدمثل وجود دارد یا خیر. همچنین عامل بیماری از بررسی این نمونه کشف میشود.
درمان بیماری های مقاربتی در مردان چیست؟
بسته به نوع عامل بیماریزا درمانهای متفاوتی برای این بیماران وجود دارد. شایع ترین عوامل بیماریزا به شرح زیر است:
· کلامیدیا: شایع ترین باکتری عامل بیماری های مقاربتی در مردان است. این بیماران گاهی بدون علامت هستند. در مردان ممکن است علائمی مانند سوزش ادرار و خروج ترشحات از پنیس دیده شود. درصورت وجود رابطه جنسی مقعدی درد و خونریزی در این ناحیه میتواند دیدهشود. این بیماری با تجویز آنتیبیوتیک درمان میشود.
سوزاک یا گنوره: این عفونت میتواند ناحیه تناسلی، راستروده و گلو را درگیر کند. شخص مبتلا ممکن است علائمی نظیر سوزش ادرار و ترشح عفونت را از خود نشان دهد. این بیماری با تجویز آنتیبیوتیک درمان میشود.
سیفلیس: عامل این بیماری میتواند برای شخص مبتلا تهدید جانی ایجاد کند. زخمهای ایجاد شده در این بیماری کانون انتشار آن هستند. این زخمها در ناحیه تناسلی، کف دستها و پاها دیده میشوند. برای درمان این بیماری آنتیبیوتیک تجویز میشود.
تبخال یا هرپس تناسلی: این عفونت بسیار شایع است. عامل این بیماری ویروس است که دو نوع دارد؛ یکی با تماس غیرجنسی منتقل میشود و میتواند در ناحیه لب تبخال ایجاد کند. نوع دیگر این ویروس از طریق مایعات جنسی منتقل میشود و در ناحیه تناسلی ایجاد تاول میکند.
سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز
هپاتیتB: این ویروس باعث ایجاد آسیب جدی در سلولهای کبدی میشود و انتقال آن از طریق مایعات بدن است. البته واکسن هپاتیتB در برنامه واکسیناسیون کشوری وجود دارد اما همچنان احتمال ابتلا به این بیماری وجود دارد. درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد اما داروها به کنترل وضعیت بیمار کمک میکنند.
زگیل تناسلی یا HPV: زگیل تناسلی اخیرا شیوع بسیار بالایی پیدا کرده است. عامل ایجاد این بیماری ویروس HPV است که میتواند باعث ایجاد زگیل تناسلی شود. شخص مبتلا ممکن است علامتی از خود نشان ندهد. در صورت وجود زگیل در این بیماران آنها را میسوزانند و یا فریز میکنند.
عفونت انگلی تریکومونیازیس: عامل به وجود آورنده این بیماری انگل است. مردانی که به این بیماری مبتلا هستند ممکن است علائمی نظیر خارش و یا التهاب را در آلت تناسلی خود نشان دهند. وجود ترشحات و سوزش ادرار نیز از دیگر علائم این بیماری است.
بعد از درمان
اکثر بیماری های مقاربتی در مردان قابل درمان هستند. البته برخی از آنها ممکن است به طور مزمن و حتی تا اخر عمر بیمار را همراهی کنند. بیاریهای مقاربتی میتوانند با رفتارهای پر خطر جنسی مجددا شخص را مبتلا کنند. اگر شما از نظر جنسی فعال هستید بهتر است که به طور منظم توسط پزشک بررسی شوید. همچنین رعایت نکات بهداشتی و استفاده از لوازم پیشگیری نقش مهمی در حفظ سلامتی شما خواهد داشت.
سوالی دارید ؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب “بیماری های مقاربتی در مردان” سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.
وظیفه اصلی کلیهها در بدن فیلتر کردن خون است. ممکن است در کلیهی بعضی افراد تودهای مشاهده شود. این توده میتواند سرطانی یا غیر سرطانی باشد. با توجه به حساسیت این امر، این توده حتما باید توسط پزشک متخصص بررسی و راه درمانی مناسب برای بیمار اتخاذ شود. راههای گوناگونی برای تشخیص تومور کلیه و نوع آن وجود دارد که کمک میکند تومور در مراحل اولیه کشف و درمان شود. در این مطلب در مورد عملکرد کلیهها، تومور کلیه و راههای درمانی آن صحبت میکنیم.
وظیفه کلیهها چیست؟
کلیهها در بدن وظایف مختلفی دارند. مهم ترین وظایف آنها به شرح زیر است:
سم زدایی و تصفیه خون
حفظ تعادل مایعات بدن
حفظ سطح الکترولیتها در خون (از جمله سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و …)
حذف مواد اضافه مانند اوره
تولید هورمونهای مختلف برای تنظیم فشار خون، ساخت گلبول قرمز و استحکام استخوانها
تومور کلیه چیست؟
تومور یا توده، یک رشد بیش از حد نرمال در سلولهای بدن است. تومور کلیه رشد بیش از حد نرمال در سلولهای کلیه است که میتواند بدخیم یا خوشخیم باشد. از هر چهار تومور کلیه یکی خوشخیم است. معمولا تومورهایی با ابعاد کوچکتر با احتمال بیشتری خوشخیم هستند. سرعت رشد تومورها نیز متفاوت است. برخی به کندی رشد میکنند و برخی بسیار تهاجمی هستند و میتوانند در مدت کوتاهی در قسمتهای مختلفی از بدن پراکنده شوند. تومور کلیه در یکی از ردههای زیر دستهبندی میشود:
سرطان سلولهای کلیوی (renal cell carcinoma) یا به اختصار RCC: این تومور در قسمت اصلی کلیه که وظیفه تصفیه خون را به عهده دارد ایجاد میشود. میتواند به صورت منفرد و یا متعدد اما در یک کلیه به وجود آید.
تومور خوشخیم کلیه: در حدود ۲۰ درصد از تومورهای کلیه خوشخیم هستند. ۹ نوع تومور در این دسته شناخته و نام گذاری شدهاند. برخی از آنها میتوانند بسیار بزرگ شوند اما غیر سرطانی هستند و در بدن پخش نمیشوند.
تومور ویلمز: این نوع تومور معمولا در بچهها ایجاد میشود و در بزرگسالان کمتر به آنها بر میخوریم.
علت ایجاد تومور کلیه چیست؟
هیچ علت شناخته شده و مشخصی برای ایجاد تومور کلیه وجود ندارد اما مواردی هستند که شانس ابتلا به این تومورها را بالا میبرند:
اکثر تومورهای کلیه در مراحل اولیه بدون علامت هستند اما اگر علامتی وجود داشته باشد به شرح زیر است:
خون در ادرار
درد در ناحیه پهلو و در حد فاصل زیر دندهها تا لگن
کمر درد یک طرفه به شکلی که بهبود پیدا نمیکند
کاهش اشتها
کاهش وزن ناگهانی بدونی تغییر در رژیم غذایی
تبی که علت عفونی ندارد و رفع نمیشود
کم خونی
تومور کلیه چگونه تشخیص داده میشود؟
بیش از نیمی از موارد تومور کلیه به طور اتفاقی پیدا میشوند. پزشک شما ممکن است در حین غربالگری و یا بررسی مشکل دیگری متوجه تومور کلیه در شما بشود. در این صورت شما باید به یک جراح اورولوژیست ارجاع داده شوید. روشهای مختلفی وجود دارد که اورولوژیست شما میتواند از آنها بهره بگیرد تا تومور کلیه شما را بررسی کند. برخی از این روشها به شرح زیر است:
معاینه و شرححال گیری
بررسی وضعیت متابولیک کلیهها برای سنجش عملکرد آنها
بررسی وضعیت شمارش گلبولهای خون برای یافتن بیماری
آنالیز ادرار برای یافتن خون، پروتئین و عفونت در آن
بررسی سطح کراتینین سرم برای سنجش عملکرد کلیهها
انجام سونوگرافی برای پایش تومور کلیه
انجام CT Scan و MRI برای تشخیص و تعیین مرحله تومور کلیه
انجام اسکن استخوانی و عکس قفسه سینه برای بررسی پخش شدن تومور در بدن
انجام نمونه برداری از تومور کلیه برای بررسی نوع تومور
درجه بندی تومور کلیه به چه شکل انجام میشود؟
تومور کلیه در چهار درجه یا گرید دیده میشود. خفیف ترین آن گرید یک و شدید ترین و تهاجمی ترین آن گرید چهار است. در گریدهای پایین تر تومور اندازه کوچک تری دارد. در گریدهای بالاتر اندازه تومور بزرگتر و شکل آن تهاجمیتر است. اندازه تومور به پزشک شما کمک میکند که پیشرفت آن را تخمین بزند. طبقه بندی تومورهای کلیه بر اساس اندازه آنها، تعداد گرههای لنفاوی درگیر اطراف آن و متاستازهای آن انجام میشود. استیج (مرحله) تومور در این طبقه بندی به شرح زیر است:
استیج یک و دو: تومور سرطانی کلیه در هر اندازهای که محدود به خود کلیه است.
استیج سه: تهاجم تومور به بافتهای اطراف کلیه و یا درگیری گرههای لنفاوی اطراف آن.
استیج چهار: پیشرفت تومور و سرایت آن به اعضای اطراف کلیه و یا دور دست.
درمان تومور کلیه چیست؟
هدف از درمان تومور کلیه، ریشه کن کردن بدخیمی و همچنین بازپس گیری و حفظ عملکرد کلیه است. حفظ عملکرد کلیه به خصوص در بیمارانی که یک کلیه دارند بسیار اهمیت دارد. ممکن است انجام جراحی برای برخی بیماران بهترین گزینه باشد در صورتی که برای برخی، درمانهای دیگر اولویت دارند. چهار روش کلی در برخورد با تومور کلیه وجود دارد که بنابر صلاحدید جراح اورولوژیست پیش گرفته میشود. این روشها به شرح زیر هستند:
۱. تحت نظر گرفتن تومور برای بررسی رفتار و تغییرات آن:
برای تودههای کوچکتر از سه سانتیمتر ممکن است پزشک شما اقدام درمانی خاصی انجام ندهد و تصمیم به تحت نظر گرفتن آن بکند. در این صورت شما با مراجعه دورهای به پزشک از نظر میزان تغییرات تومور مورد بررسی قرار میگیرید و در صورت نیاز در زمان مناسب درمان را شروع خواهید کرد.
۲. از بین بردن تومور با عمل جراحی:
در صورت کوچک بودن تومور، پزشک شما ممکن است تصمیم به از بین بردن تومور بگیرد. در این روش از سرمای زیاد و یا سوزاندن برای تخریب تومور استفاده میشود. معمولا قبل از تخریب تومور یک نمونه برای انجام پاتولوژی برداشته میشود.
۳. برداشتن نیمی از کلیه به همراه تومور:
اگر تومور تا حدی دست اندازی داشته باشد اما بخشی از کلیه عملکرد خود را حفظ کند، جراح اورولوژیست میتواند تومور و بخشهای درگیر کلیه را بردارد و قسمت سالم آن را باقی بگذارد.
۴. برداشتن کل کلیه درگیر:
با توجه به شرایط تومور و در صورت بدخیمی و یا تهاجمی بودن آن، ممکن است جراح اورولوژیست تصمیم بگیرد که کلیه را به طور کل بردارد. در این صورت بدن همچنان میتواند با یک کلیه به خوبی به حیات خود ادامه دهد.
مراقبتهای بعد از درمان تومور کلیه چیست؟
بعد از انجام جراحی بسیار مهم است که ارتباط خود را با جراح اورولوژیست حفظ کنید. به صورت منظم و دورهای تحت معاینه قرار بگیرید تا در صورت عود مجدد بیماری بلافاصله تشخیص و درمان انجام شود. پیش گرفتن سبک زندگی سالم، حذف دخانیات و الکل و داشتن رژیم غذایی مناسب در بهدست آوردن مجدد سلامتی بسیار تاثیر گذار است.
سوالی دارید ؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب “هیپوسپادیاس” سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.
بزرگ شدن پروستات یک روند طبیعی در طول عمر مردان است. غده پروستات یک بار در هنگام بلوغ دچار افزایش اندازه میشود و بعد از آن از حدود سن ۲۵ سالگی و در طی یک روند آرام به بزرگ شدن ادامه میدهد.غده پروستات که در حالت طبیعی به اندازه یک گردو است میتواند در سنین بالا تا اندازه یک پرتقال بزرگ شود. بزرگ شدن پروستات با اثر فشاری بر روی مجرای ادرار و همچنین ایجاد ضعف در جدارهی مثانه، مشکلات متعددی را ایجاد میکند.با توجه به خوشخیم بودن این بیماری، تا زمانی که بیمار بدون علامت است نیاز به اقدام درمانی خاصی وجود ندارد اما در صورت بی توجهی به علائم بیماری، مشکلات جدی تری سلامت فرد را تهدید خواهد کرد.
غده پروستات کجاست و چه وظیفهای دارد؟
غده پروستات یک قسمت از دستگاه تولید مثل مردان است که بخشی از مایع منی را تولید میکند. این غده که در حدود اندازه یک گردو است در زیر مثانه و جلوی راستروده قرار دارد و مجرای ادرار در هنگام خروج از مثانه از درون این غده میگذرد.
علائم بزرگ شدن پروستات چیست؟
بزرگ شدن پروستات با اثر فشاری بر روی مجرای ادرار، باعث تنگی و یا انسداد کامل مجرا میشود و در نتیجه بیمار هر یک الی دو ساعت و به ویژه در طول شب احساس نیاز به دفع ادرار میکند. سایر علائم به قرار زیر است:
عدم تخلیه کامل مثانه: احساس پر بودن مثانه بلافاصله بعد از دفع ادرار
تکرر ادرار: دفع ادرار به صورت مکرر و در حجم پایین
ادرار متناوب: قطع و وصل شدن جریان ادرار به صورت متناوب در طول دفع ادرار
دفع ادرار فوری: احساس نیاز به دفع فوری ادرار بدون صبر کردن
جریان ضعیف: کند و ضعیف شدن جریان ادرار
احتیاج به زور زدن: جریان ادرار به خودی خود برقرار نمیشود و برای ایجاد و حفظ جریان، بیمار باید مانند هنگامی که یبوست است انرژی صرف کند
احساس نیاز به دفع ادرار در طول شب به طوری که بیمار بیش از دو بار جهت انجام این امر از خواب بیدار شود
اگر شدت بزرگ شدن پروستات به اندازهای برسد که مسیر ادرار کاملا مسدود شود، بیمار به اقدام درمانی اورژانسی نیاز دارد.
بزرگ شدن پروستات به چه علت رخ میدهد؟
علت بزرگ شدن پروستات کاملا مشخص نیست. این اتفاق معمولا در مردان با سن بالا رخ میدهد و به نظر میرسد در اثر تغییرات هورمونی باشد. به عنوان مثال کاهش مقدار تستسترون فعال در خون با افزایش سن و ثابت ماندن مقدار استروژن میتواند یکی از دلایل این بیماری باشد.
چه افرادی با احتمال بیشتر به بزرگ شدن پروستات دچار میشوند؟
ریسک فاکتورهای متعددی در این زمینه وجود دارند. افرادی که در ریسک بالاتری قرار دارند شامل موارد زیر میشوند:
همهی مردهای بالا ۵۰ سال
مردانی که پدر آنها به بزرگی پروستات مبتلا بودهاند
مردانی که اضافه وزن دارند یا دچار چاقی مفرط هستند
مردانی که با افزایش سن دچار کاهش چشمگیر فعالیت شده و از کار افتاده میشوند
برخی از مردانی که اختلال نعوظ دارند
آیا میتوان از بزرگ شدن پروستات جلوگیری کرد؟
هیچ راه قطعیای برای جلوگیری از بزرگ شدن پروستات وجود ندارد. با اینحال، کاهش وزن و داشتن رژیم سالم غذایی که شامل انواع میوه و سبزیجات باشد میتواند به جلوگیری از بزرگ شدن پروستات و یا به تعویق انداختن آن کمک کند. مقدار زیاد چربی بدنی میتواند سطح هورمونهای خونی را تغییر دهد و باعث تحریک سلولهای غده پروستات به تولید مثل و افزایش تعداد شود. ورزش و فعالیت بدنی نیز با کنترل ذخایر چربی بدن و همچنین متعادل کردن سطح هورمونها به جلوگیری از بزرگ شدن پروستات کمک میکند.
بزرگی پروستات چگونه تشخیص داده میشود؟
در صورتی که علائم بزرگ شدن پروستات که در بالاتر نیز به آن اشاره شد را دارید به پزشک خود مراجعه کنید. همچنین در نظر داشته باشید که علائمی از جمله دیدن خون در ادرار، درد و سوزش هنگام دفع ادرار و همچنین عدم توانایی در دفع ادرار، زنگ خطرهای این بیماری هستند که باید بلافاصله و به صورت اورژانسی پیگیری شوند. روشهای فراوانی برای بررسی وضعیت بزرگی پروستات وجود دارد که تعدادی از آنها به شرح زیر است:
شرح حال گیری: پزشک شما با شرح حال گیری دقیق و بررسی علائم وشدت آن میتواند به تشخیص برسد.
معاینه: معاینه مقعدی میتواند کمک کننده باشد. در این معاینه بیمار به پهلو میخوابد و زانوی خود را در شکم قرار میدهد. سپس پزشک با استفاده از یک دستکش، انگشت خود را به ژل روان کننده آغشته میکند و از طریق راست روده، دیوارهی پشتی غده پروستات را لمس میکند. هرگونه نتیجه غیر طبیعی در معاینه توسط پزشک بررسی میشود.
آزمایش ادرار: آزمایش ادرار برای بررسی سایر مشکلاتی که میتواند علائم مشابه بزرگ شدن پروستات ایجاد کند انجام میشود. بررسی خون در ادرار، عفونت ادراری و … در این آزمایش بررسی میشود. همچنین آزمایشهایی برای بررسی مقدار باقیمانده ادرار، شدت جریان ادرار و … بنا بر صلاحدید پزشک میتواند انجام شود.
اسکن: استفاده از سونوگرافی، سیستوسکوپی و MRI برای اندازه گیری دقیق حجم غدهی پروستات. اگر بیمار نیاز به جراحی داشته باشد MRI میتواند اطلاعات دقیقی از اندازه و محل گسترش غدهی پروستات را به جراح اورولوژیست بدهد.
آزمایش خون: اندازهگیری سطح خونی انتیژن اختصاصی پروستات (PSA) میتواند به تشخیص بزرگ شدن پروستات و همچنین به پیگیری روند درمان کمک کند.
بزرگی پروستات چگونه درمان میشود؟
روشهای مختلفی برای درمان بزرگ شدن پروستات وجود دارد که شما با مشورت کردن با یک اورولوژیست حاذق و در نظر گرفتن راهکارهای او میتوانید یکی از آنها را انتخاب کنید. چهار سیاست کلی در درمان بزرگی پروستات وجود دارد:
پیگیری فعال: اگرعلائم شما شدت نداشته باشد ممکن است بعد از بررسی توسط پزشک متخصص نیاز به درمان خاصی نداشته باشید. در این هنگام تنها توصیه پزشک این است که به صورت منظم و دورهای برای پیگیری و بررسی پیشرفت بیماری مراجعه کنید تا در هنگام نیاز مداخلات درمانی آغاز شود.
داروها: داروهای مختلفی وجود دارند که میتوانند به تنهایی و یا در ترکیب با یکدیگر بنابر صلاحدید پزشک شما تجویز شوند. این داروها می توانند باعث کند شدن روند رشد پروستات و همچنین پسرفت آن شوند و علائم بیماری را بهبود ببخشند.
جراحی سرپایی: در این نوع جراحی ها مداخلات بسیار اندک هستند و بیمار نیاز به ریکاوری و بستری در بیمارستان ندارد. این جراحیها به بهبود علائم کمک میکنند و بسیار کم عارضه هستند اما شانس عود مجدد علائم نیز در آنها وجود دارد.
جراحی تهاجمی: در این شکل از جراحی، از روشهای تهاجمی تر استفاده میشود. عوارض جراحی بیشتر است اما درمان به بهترین شکل اتفاق میافتد. اگر بیماری پیشرفته باشد جراح اورولوژیست مجبور به انجام این مداخلات میشود.
بعد از درمان
بعد از شروع درمان و یا انجام جراحی لازم است برای پیگیری وضعیت بهبودی خود بنا به دستور پزشک به صورت منظم و دورهای ویزیت شوید. از نظر ابتلا به عفونتهای بعد از جراحی هوشیار باشید و به بدن خود اجازه دهید تا به ارامی سلامتی خود را باز پس بگیرد.
سوالی دارید ؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب “بزرگ شدن پروستات” سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.
در بین نقصهای جنینی و مشکلات مادرزادی، بیماریهای مربوط به دستگاه تناسلی جزو مواردی است که میتواند کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تاثیر قراردهد. بسیاری از این مشکلات با درمانهای تایید شده و سادهای قابل درمان هستند. همچنین این بیماریها ممکن است با مشکلات دیگری همراهی داشتهباشند. یکی از این بیماریها هیپوسپادیاس است. هیپوسپادیاس یک نقص جنینی در هنگام تشکیل ناحیه تناسلی است که با جراحی درمان میشود و بی توجهی به این بیماری میتواند مشکلات عدیدهای را برای فرد ایجاد کند. آمار دقیقی از میزان شیوع این بیماری در ایران در دسترس نیست اما گفته میشود در ایالات متحده آمریکا به ازای هر ۲۰۰ نوزاد متولد شده، یک نفر به این بیماری مبتلا میشود که نشان از شیوع بالای آن دارد. در این مطلب به شرح بیماری هیپوسپادیاس، علل ایجاد و روشهای درمانی آن میپردازیم.
هیپوسپادیاس چیست؟
هیپوسپادیاس یک نقص جنینی در نوزادهای پسر است که در آن، خروجی مجرای ادرار در محلی غیر از نوک آلت تناسلی قرار گرفته است. در پسرهایی که مبتلا به هیپوسپادیاس هستند مجرای ادرار در هفتههای ۸ تا ۱۴ حاملگی به نادرستی شکل گرفته است. خروجی مجرای ادرار در این افراد میتواند در هر محلی در زیر آلت تناسلی از نوک آلت تا کیسه بیضه قرار گرفته باشد. هیپوسپادیاس شدتهای مختلفی دارد که به محل خروجی مجرای ادرار بستگی دارد.
انواع هیپوسپادیاس چیست؟
بسته به محل قرار گیری خروجی مجرای ادراری، هیپوسپادیاس به ۳ دسته تقسیم میشود:
نزدیک به نوک آلت تناسلی (subcoronal) : در این نوع از هیپوسپادیاس خروجی مجرای ادرار اندکی پایین تر از محل طبیعی خود قرار گرفته است.
در میانه آلت تناسلی (midshaft) : اگر محل خروجی مجرای ادرار در زیر آلت تناسلی و در ناحیهای بین نوک آلت و کیسه بیضه قرار گرفته باشد، نوع هیپوسپادیاس او در این دسته قرار میگیرد.
در محل طلاقی آلت تناسلی و کیسه بیضه (penoscrotal) : در این نوع از هیپوسپادیاس محل خروجی مجرای ادرار در ناحیه طلاقی آلت تناسلی با کیسه بیضه قرار دارد.
چه مشکلات دیگری میتواند با هیپوسپادیاس همراهی داشته باشد؟
در بعضی موارد فردی که به هیپوسپادیاس مبتلا است میتواند از کج بودن آلت تناسلی نیز رنج ببرد. کجی آلت تناسلی که در مطالب بعدی به آن خواهیم پرداخت، دخول در رابطه جنسی را با مشکل مواجه میکند و همچنین میتواند فرد را از نظر روحی تحت تاثیر قراردهد. این بیماری ممکن است با عدم نزول بیضهها نیز همراهی داشته باشد. بی توجهی به این بیماری و عدم درمان آن، زندگی جنسی فرد را با مشکل مواجه میکند. تخلیه ادرار نیز میتواند در این افراد دچار نقص شود.
هیپوسپادیاس به چه علتی ایجاد میشود و ریسک فاکتورهای آن چیست؟
تا امروز هیچ علت مشخصی برای این بیماری پیدا نشده است. این احتمال وجود دارد که ترکیب ژنتیک و بعضی مسائل محیطی احتمال ایجاد آن را افزایش دهد. در سالهای اخیرمحققان CDC مواردی را گزارش کردهاند که معتقدند احتمال ایجاد این نقص جنینی را افزایش میدهد:
سن و وزن: مادرانی که بیش از ۳۵ سال سن دارند و دچار چاقی شدید هستند با احتمال بیشتری فرزندان پسری به دنیا میآورند که به هیپوسپادیاس مبتلا هستند.
درمانهای ناباروری: زوجهایی که از روشهای کمکی درمان ناباروری استفاده میکنند با احتمال بیشتری صاحب فرزندی میشوند که به هیپوسپادیاس مبتلا است.
هورمون ها: با توجه به اینکه تشکیل ناحیه تناسلی تحت تاثیر هورمونهای جنسی است، مصرف داروهای هورمونی در روزهای قبل از حاملگی توسط مادر، ریسک ایجاد هیپوسپادیاس را در جنین پسر افزایش میدهد.
هیپوسپادیاس چگونه تشخیص داده میشود؟
این بیماری معمولا در معاینات فیزیکی پس از تولد تشخیص داده میشود. در بسیاری از موارد پوست قسمت انتهایی آلت تناسلی (که در ختنه برداشته میشود) در قسمت زیرین به درستی تشکیل نشده است که باعث میشود توجه معاینه کننده به محل مجرای خروجی و بررسی نوزاد از نظر هیپوسپادیاس جلب شود. البته باید توجه داشت که در مواردی با وجود تشکیل نشدن قسمت زیرین پوست ناحیه انتهایی آلت تناسلی، مشکلی در محل قرارگیری خروجی مجرای ادرار وجود ندارد. همچنین ممکن است نوزاد مبتلا به هیپوسپادیاس باشد اما تشکیل صحیح پوست این ناحیه، معاینه کننده را گمراه کند.
درمان هیپوسپادیاس چیست؟
هیپوسپادیاس با جراحی درمان میشود. این عمل باید توسط یک جراح اورولوژِی ماهر انجام شود چرا که عدم ترمیم مناسب این ناحیه میتواند در آینده بیمار را با مشکلات دیگری مواجه کند. جراحی هیپوسپادیاس ۴ مرحله اصلی دارد که به شرح زیر است:
اصلاح انحراف تنه آلت تناسلی
ایجاد یک کانال برای عبور ادرار به سمت نوک آلت تناسلی
قرار دادن خروجی مجرای ادرار در نوک آلت تناسلی و یا محلی نزدیک به آن
ختنه کردن و یا بازسازی پوست ناحیه انتهایی آلت تناسلی
عمل جراحی ترمیمی هیپوسپادیاس ممکن است در حدود ۹۰ دقیقه تا ۳ ساعت به طول بیانجامد که این بستگی به شدت بیماری دارد. بهترین سن برای انجام این جراحی بین ۶ تا ۱۲ ماهگی است اما با توجه به اینکه در سنین بالاتر نیز انجام آن ممکن است، متخصص اورولوژی میتواند بنا به صلاحدید و با در نظر گرفتن شرایط بیمار، درمان را زودتر انجام دهد و یا به تعویق بیاندازد.
متخصصین اورولوژی ممکن است بسته به شرایط هر بیمار، توصیههای مختلفی داشته باشند اما فصل مشترک همه آنها مصرف صحیح آنتیبیوتیک و رعایت بهداشت ناحیه تناسلی است تا بیمار دچار عفونتهای بعد از جراحی نشود.
جراحی ترمیمی هیپوسپادیاس چه عوارضی دارد؟
به علتهای مختلفی ممکن است در طول کانال ادراری ساخته شده، یک سوراخ به سطح پوست راه پیدا کند و باعث نشت ادرار شود. همچنین اسکار ناشی از جراحی میتواند باعث تنگی مجرای ادرار در این ناحیه شود که لازم است توسط جراح معاینه و بررسی شود.
آیا در موارد خفیف هیپوسپادیاس، انجام جراحی ترمیمی ضروری است؟
با توجه به اینکه در هیپوسپادیاس خفیف خروجی مجرای ادرار نسبت به محل اصلی آن جابجایی قابل توجهای ندارد ممکن است این تصور را در ذهن شما ایجاد کند که انجام جراحی موارد خفیف آن لزومی ندارد. اکثر متخصصین اورولوژی توصیه میکنند که حتی در موارد خفیف بهتر است این جراحی در سنین پایین انجام شود چرا که ممکن است در آینده و به مرور، مشکلاتی از قبیل انحنای آلت تناسلی ایجاد کند که درمان آن میتواند بسیار مشکل و پیچیده شود. همچنین ممکن است خروجی مجرای ادرار در نزدیکی محل طبیعی آن باشد اما بَدشکلیهای قسمت انتهایی مجرا سبب مشکلاتی از جمله اسپری شدن ادرار به اطراف شود. سپردن تصمیم گیری برای جراحی به یک متخصص اورولوژی نگرانی شما در این زمینه را رفع خواهد کرد.
سوالی دارید ؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب “هیپوسپادیاس” سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.