احتباس ادراری و تنگی مجرای ادرار

احتباس ادراری و تنگی مجرای ادرار

احتباس ادراری وضعیتی است که در آن فرد قادر به تخلیه کامل مثانه خود نخواهد بود. این عارضه ممکن است توسط عوامل مختلفی ایجاد شده باشد، اما یکی از علل اصلی احتباس ادراری، تنگی مجرای ادرار است که به اصطلاح عامیانه‌تر، باریک شدن مجرای ادراری بوده که باعث محدود شدن جریان ادرار می‌گردد. تنگی مجرای ادراری می‌تواند هم در مردان و هم در زنان رخ دهد، اما در مردان شایع‌تر است. درمان عارضه احتباس ادراری ناشی از تنگی مجرای ادرار، می‌تواند شامل دارو، جراحی یا استفاده از تکنیک‌های خاصی برای گشاد کردن مجرای ادراری باشد. همچنین در افرادی که احتباس ادراری یا علائم مشابه دارند، مراجعه به متخصص اورولوژی و تنگی مجرای ادراری برای تعیین علت و درمان مناسب مهم است.

احتباس ادراری چیست؟

احتباس ادراری چیست؟

 احتباس ادراری عارضه‌ای است که با وجود آن شما قادر به تخلیه کامل مثانه خود از ادرار نخواهید بود. احتباس ادراری یک بیماری نیست، بلکه عارضه‌ای است که ممکن است با سایر بیماری‌ها مانند پروستات در مردان یا سیستوسل در زنان مرتبط باشد. احتباس ادراری می‌تواند حاد یا مزمن باشد.

  • احتباس حاد ادراری: این عارضه به طور ناگهانی اتفاق افتاده و فقط مدت کوتاهی طول می‌کشد. افراد مبتلا به احتباس حاد ادراری با وجود داشتن مثانه پر قادر به ادرار‌کردن نیستند. احتباس حاد ادراری می‌تواند باعث درد شدید و تهدیدی برای زندگی فرد شود.
  • احتباس مزمن ادراری: احتباس مزمن ادراری با گذشت زمان ایجاد می‌شود. افراد مبتلا به احتباس مزمن ادراری قادر به ادرار‌کردن هستند اما نمی‌توانند ادرار را به طور کامل از مثانه خود تخلیه کنند. بسیاری از افراد مبتلا به احتباس مزمن ادراری نمی‌دانند که به این عارضه مبتلا هستند زیرا معمولا بدون علائم هستند.

 هشدار: اگر به طور ناگهانی توانایی ادرار‌کردن را از دست داده‌اید، سریع به پزشک مراجعه کنید.

علائم احتباس ادراری

  • کاهش جریان تخلیه ادرار
  • تخلیه ناقص مثانه
  • اسپری شدن ادرار هنگام ادرار‌کردن.
  • سختی، زور زدن یا درد هنگام ادرار‌کردن.
  • افزایش ضرورت ادرار‌کردن یا به عبارت دیگر تکرر ادرارش
  • عفونت مجاری ادراری

علت احتباس ادراری چیست؟

احتباس ادراری می‌تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود، از جمله:

 تنگی مجرای ادرار

تنگی مجرای ادرار یکی از مهم‌ترین علل احتباس ادرار بوده و وضعیتی است که در آن مجرای ادرار (لوله‌ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می‌برد) باریک یا مسدود شده و عبور ادرار را دشوار می‌سازد.

درمان احتباس ادراری ناشی از تنگی مجرای ادرار

درمان این علت، بسته به شدت تنگی و علت آن متفاوت خواهد بود. برخی از انواع درمان‌ها عبارتند از دیلاتاسیون، اورتروتومی، اورتروپلاستی و در موارد شدید، جراحی انحراف مجرای ادرار. برای ارائه توضیحات بیشتر، تا پایان این مقاله با ما باشید.

بزرگ شدن غده پروستات در مردان

بزرگ شدن غده پروستات در مردان

بزرگ شدن غده پروستات در مردان (هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات (BPH) می‌تواند باعث احتباس ادراری شود. آناتومی غده پروستات بدین شکل است که، مجرای ادرار را احاطه کرده و با بزرگتر شدن آن، به مجاری ادرار فشار آورده و می‌تواند دهانه مجرای ادرار را باریک و دفع ادرار را دشوار سازد.

درمان احتباس ادراری ناشی از بزرگی پروستات

بزرگ شدن غده پروستات، بسته به شدت علائم و اندازه غده پروستات با چند روش قابل درمان است:

  • دارو
  • روش‌های کم تهاجمی
  • جراحی

 مشکلات عضلانی مثانه

مشکلات عضلانی مثانه، مانند داشتن مثانه ضعیف یا بیش فعال، می‌تواند باعث کاهش توانایی مثانه برای انقباض و دفع ادرار و به طبع باعث احتباس ادراری شود. در مثانه ضعیف، عضله آنقدر قوی نیست که بتواند تمام ادرار را بیرون بریزد، در حالی که در مثانه بیش فعال، عضله ممکن است به طور مکرر منقبض شده و باعث تخلیه زود‌هنگام ادرار گردد.

درمان احتباس ادراری ناشی از مشکلات عضلانی مثانه

ممکن است داروهایی برای شل‌کردن عضلات مثانه یا کاهش التهاب، برای بیمار تجویز گردد. اصلاح رفتار، مانند دفع ادرار به موقع و تمرینات کف لگن (کگل) نیز می‌توانند به بهبود عملکرد عضلات مثانه کمک کنند. در موارد شدید، مداخلات جراحی، مانند افزایش ابعاد مثانه یا جراحی انحراف مجرای ادرار، می‌تواند برای بهبود مشکلات عضلانی مثانه ضروری و کمک کننده باشد.

بیماری‌های مرتبط با عصب

برخی از بیماری‌ها مانند آسیب نخاعی، ام اس (مولتیپل اسکلروزیس) یا بیماری پارکینسون نیز می‌توانند بر اعصابی که عملکرد مثانه را کنترل می‌کنند، تأثیر بگذارند.

درمان احتباس ادراری ناشی از بیماری‌های مرتبط با عصب

درمان هر یک از این بیماری‌های عصبی به دوره‌های درمانی خاص خود نیاز دارد که می‌تواند شامل دارو، فیزیوتراپی و جراحی باشد.

مصرف برخی داروها

برخی از داروها مانند آنتی هیستامین‌ها، ضد احتقان‌ها و برخی داروهای ضد افسردگی، همگی می‌توانند به عنوان عارضه جانبی، باعث احتباس ادراری گردند.

درمان احتباس بیماری ناشی از مصرف برخی داروها

باید با پزشک مشورت کرده تا داروهای شما را با دیگر داروها جایگزین کند.

یبوست

یبوست شدید می‌تواند به مثانه فشار وارد کرده و از تخلیه ادرار جلوگیری کند.

درمان احتباس ادراری ناشی از یبوست

یبوست را می‌توان به چندین روش درمان کرد، از جمله تغییر سبک زندگی مانند افزایش مصرف فیبر، ورزش و هیدراته نگه داشتن بدن. از داروهایی نظیر ملین‌ مدفوع نیز می‌توان استفاده کرد. در موارد شدید یبوست، تخلیه دستی یا روش‌های خاصی از جراحی ممکن است ضروری باشد.

سنگ مثانه

داشتن سنگ مثانه می‌تواند باعث احتباس ادرار شود؛ زیرا می‌تواند باعث مسدود شدن جریان ادرار از مثانه به سمت بیرون باشد. این انسداد به خودی خود باعث افزایش حجم مثانه و ناتوانی در تخلیه کامل شده و به طبع منجر به بروز علائم احتباس ادراری می‌گردد.

درمان احتباس ادراری ناشی از سنگ مثانه

من یک آیتم محتوا هستم.برای ویرایش برروی دکمه کلیک کنید.لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است. چاپگرها و متون بلکه روزنامه و مجله در ستون و سطرآنچنان که لازم است

سرطان

انواع خاصی از سرطان، مانند سرطان پروستات یا مثانه، می‌توانند باعث احتباس ادراری شوند. سرطان می‌تواند به طرق مختلف باعث احتباس ادراری شود. بدین شکل که، اگر تومور در غده پروستات یا مثانه ایجاد شود، می‌تواند مجرای ادرار را مسدود کرده و باعث سختی در ادرار‌کردن و یا همان احتباس ادراری گردد.

درمان احتباس ادراری ناشی از سرطان

برخی از شیوه‌های درمانی سرطان پروستات شامل موارد زیر می‌باشد:

  • نظارت دقیق بر سرطان
  • جراحی برداشتن غده پروستات
  • پرتودرمانی
  • هورمون درمانی
  • شیمی درمانی

و برای سرطان مثانه، گزینه‌های درمانی شامل:

  • جراحی برداشتن بافت سرطانی یا کل مثانه
  • پرتودرمانی
  • شیمی درمانی
  • ایمونوتراپی (ایمنی درمانی)

تنگی مجرای ادرار چگونه باعث احتباس ادراری می‌شود؟

تنگی مجرای ادرار چگونه باعث احتباس ادراری می‌شود؟(

هنگامی که مجرای ادرار تنگ می‌شود، می‌تواند یک انسداد یا یک مانع ایجاد کرده که جریان ادرار را مختل می‌سازد، بنابراین وقتی جریان ادرار مسدود می‌شود، عضلات مثانه باید برای بیرون راندن ادرار سخت‌تر کار کنند که منجر به احتباس ادراری می‌گردد. تنگی مجرای ادرار به نوبه خود می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله ضربه ناگهانی، عفونت، التهاب یا داشتن سابقه جراحی یا پرتودرمانی باشد.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر در ادرار‌کردن مشکل دارید یا حس دفع ادرار در شما کم شده است، بهتر است هرچه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید، زیرا همگی این علائم می‌توانند نشانه‌های احتباس ادراری باشند.

تشخیص احتباس ادراری

تشخیص احتباس ادراری

روش‌های تشخیص احتباس ادراری عبارت‌اند از:

 معاینه فیزیکی

پزشک شما، معاینه فیزیکی شامل بررسی زیر شکم، معاینه رکتوم و ارزیابی عصبی را انجام می‌دهد.

 سیستوسکوپی

سیستوسکوپی روشی است که در آن از یک سیستوسکوپ (ابزاری بلند و نازک) برای مشاهده داخل مجرای ادرار و مثانه استفاده می‌شود. در حین این معاینه، پزشک به دنبال مشاهده تورم، قرمزی، علائم عفونت، سرطان و مشکلات ساختاری خواهد بود.

 آزمایش ادرار

آزمایشی که رنگ، شفافیت و ترکیب شیمیایی ادرار را بررسی کرده و وجود هرگونه علائم عفونت یا سایر ناهنجاری‌ها را رد یا اثبات می‌کند.

 آزمایشات تصویربرداری

پزشک شما ممکن است از آزمایشات تصویربرداری مجاری ادراری زیر برای تشخیص سایر علل بروز احتباس ادراری استفاده کند:

  • سی تی اسکن (CT): که از ترکیبی از اشعه ایکس و فناوری کامپیوتری برای ایجاد تصاویری از دستگاه ادراری شما استفاده می‌کند.
  • اولتراسوند: نوعی شیوه تصویربرداری است که از امواج صوتی برای مشاهده ساختارهای داخل بدن بدون قرار گرفتن در معرض تشعشع استفاده می‌کند.
  • سیستومتروگرام تخلیه ادراری (VCUG): که در آن از اشعه ایکس برای نشان دادن چگونگی جریان ادرار از طریق مثانه و مجرای ادرار استفاده می‌گردد.
  • تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI): که در آن از آهن ربا و امواج رادیویی برای تهیه تصاویری از دستگاه ادراری و ستون فقرات استفاده می‌شود.
  • سونوگرافی: با ایجاد یک تصویر از مثانه و تعیین اینکه آیا مقدار قابل توجهی ادرار پس از دفع ادرار در مثانه باقی مانده است یا خیر، در فرایند تشخیص استفاده می‌شود.

درمان احتباس ادراری ناشی از تنگی مجرای ادرار

همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، بدون درمان، عارضه احتباس ادراری ادامه خواهد داشت که در نهایت می‌تواند منجر به بزرگ شدن مثانه و مشکلات کلیوی شود.

همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، در صورتی که درمان لازم برای بیمار انجام نشود، عارضه احتباس ادراری ادامه خواهد داشت که در نهایت می‌تواند منجر به بزرگ شدن مثانه و مشکلات کلیوی شود.

به همین منظور، شیوه‌های درمانی این عارضه عبارتند از:

 دیلاتاسیون

دیلاتاسیون

این کار معمولا در مطب اورولوژیست با تزریق بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. تنگی مجرای ادرار با استفاده از دیلاتور انجام می‌شود. یک بالن مخصوص روی کاتتر وجود دارد که می‌تواند باعث ایجاد کشش در بافت شود. اما این کشش برای درمان کافی نبوده و نیاز به تکرار منظم دارد.

 اورتروتومی

اورتروتومی

برای این کار از یک اسکوپ مخصوص استفاده می‌گردد که در امتداد مجرای ادرار حرکت می‌کند تا زمانی که به محل تنگی برسد. از تیغه چاقو یا لیزر تعبیه شده در انتهای سیستوسکوپ برای ایجاد برش و شکاف استفاده می‌شود. همچنین ممکن است یک کاتتر در مجرای ادرار قرار داده شود تا شکاف را باز نگه داشته و باعث بهبودی کامل بشود. زمان پیشنهادی برای خروج کاتتر را پزشک مشخص می‌کند.

جراحی باز

انتخاب نوع شیوه جراحی، بر اساس محل و طول تنگی و میزان حاد بودن آن مشخص می‌شود. بنابراین می‌توان گفت که هیچ درمان واحدی برای همه انواع تنگی مناسب نیست. دو نوع اصلی جراحی باز شامل “اورتروپلاستی آناستوموز” و “اورتروپلاستی جایگزین” می‌باشد.

  • اورتروپلاستی آناستوموز: این روش معمولاً برای تنگی‌های کوتاه مجرای ادرار استفاده می‌شود. در این حالت برشی بین کیسه بیضه و راست روده ایجاد می‎شود. پس از برداشتن عامل تنگی مجرای ادرار، برش را مجددا بخیه می‌کنند. این عمل معمولاً به صورت سرپایی در بیمارستان انجام می‌شود. در این روش همچنین یک کاتتر کوچک و نرم به مدت 10 تا 21 روز در آلت تناسلی باقی می‌ماند. و هنگامی که پزشک تشخیص دهد، برداشته می‌شود.
  • اورتروپلاستی جایگزین: اورتروپلاستی جایگزین نیز نوعی روش جراحی بوده که برای درمان تنگی مجرای ادرار استفاده می‌شود. این روش شامل برداشتن قسمت باریک یا زخم شده مجرای ادرار و جایگزینی آن با بافتی است که معمولاً از پوست آلت تناسلی گرفته می‌شود. سپس پیوند در جای خود دوخته شده و یک کانال جدید و بازتر برای جریان ادرار ایجاد می‌کند. این روش معمولاً برای تنگی‌ مجاری ادراری پیچیده‌تر، استفاده می‌شود که با روش‌های کم تهاجمی قابل درمان نیستند.

 

عوارض و خطرات احتباس ادراری ناشی از تنگی مجرای ادرار

افرادی که احتباس ادراری دارند ممکن است عوارض زیر را تجربه کنند:

  • عفونت مجاری ادراری: وقتی مجرای ادرار شما به طور کامل تخلیه می‌شود، باکتری‌هایی که به طور معمول در دستگاه ادراری شما وجود دارند، هنگام ادرار‌کردن خارج می‌شوند. با وجود داشتن عارضه احتباس ادراری، ادرار شما به طور کامل خارج نمی‌شود و به طبع باکتری‌های معمولی بی‌ضرر فرصتی برای تکثیر و عفونت در دستگاه ادراری شما پیدا میکنند. اگر این عفونت به کلیه‌های شما سرایت کند، ممکن است مشکلات جدی را به وجود آورد.
  • آسیب مثانه: اگر عارضه احتباس ادراری درمان نشود، ممکن است مثانه شما بیش از حد یا برای طولانی مدت تحت فشار باشد. زمانی که این حالت رخ می‌دهد، ماهیچه‌های مثانه ممکن است آسیب ببینند و دیگر به درستی کار نکنند.
  • آسیب کلیه: مجرای ادرار شما طوری طراحی شده است که ادرار از کلیه‌ها، از طریق حالب (میزنای)، به مثانه و از مجرای ادرار خارج می‌گردد. هنگامی که احتباس ادراری دارید، نمی‌توانید ادرار را از مثانه تخلیه کنید و ممکن است ادرار به کلیه‌های شما برگردد. در این حالت، کلیه‌های شما می‌توانند آنقدر پر از ادرار شوند که متورم شده و اندام‌های مجاور را تحت فشار قرار دهند. این فشار می‌تواند به کلیه‌ها آسیب رسانده و در برخی موارد ممکن است منجر به بیماری مزمن کلیه و نارسایی آن شود.
  • بی اختیاری ادرار: وقتی مثانه شما به طور کامل خالی نمی‌شود، می‌تواند منجر به نشت ادرار شود که به آن بی اختیاری ادراری نیز گویند.

پیشگیری از احتباس ادراری ناشی از تنگی مجرای ادرار

احتباس ادراری ناشی از تنگی مجرای ادرار را می‌توان با رعایت موارد زیر پیشگیری کرد یا به حداقل رساند:

  • درمان فوری پزشکی: اگر مشکوک به تنگی مجرای ادرار هستید، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کرده تا از بروز عوارضی مانند احتباس ادراری جلوگیری کنید.
  • برنامه ریزی برای ادرار کرد: در مواردی که احتباس ادراری نگران کننده است، می‌توانید برای جلوگیری از پر شدن بیش از حد مثانه، برای دفع ادرار زمانبندی معین داشته باشید.
  • تمرینات کف لگن: ورزش‌هایی مانند تمرینات کگل می‌تواند به تقویت عضلات کف لگن کمک کرده که به خودی خود می‌تواند عملکرد مثانه را بهبود بخشیده و خطر احتباس ادراری را کاهش دهد.
  • اجتناب از یبوست: یبوست می‌تواند فشار بر مثانه را افزایش داده و ادرار را دشوارتر کند، بنابراین داشتن یک رژیم غذایی با فیبر بالا و هیدراته ماندن مهم است.
  • پرهیز از مصرف برخی داروها: برخی داروها مانند ضداحتقان‌ها و آنتی هیستامین‌ها می‌توانند باعث احتباس ادرار در برخی افراد شوند. تنها به خاطر داشته باشید که قبل از مصرف حتماً با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی هر دارو صحبت کنید.

سوالات متداول

آیا می‌توان با استفاده از دارو، احتباس ادراری را درمان کرد؟

نه، هیچ دارویی برای کمک به درمان احتباس ادراری وجود ندارد.

آیا احتباس ادراری ناشی از تنگی مجرای ادرار می‌تواند یک بیماری مزمن باشد؟

بله ممکن است مزمن باشد.

آیا احتباس ادراری ناشی از تنگی مجرای ادرار ممکن است دوباره رخ دهد؟

بروز مجدد این عارضه، بین 2٪ تا 36.4٪ متغیر است.

شدت تنگی مجرای ادرار چگونه بر درمان احتباس ادراری تأثیر گذار است؟

شدت تنگی مجرای ادرار می‌تواند بر نوع درمان توصیه شده برای احتباس ادراری تأثیر بگذارد. به طور کلی، اگر تنگی خفیف باشد، ممکن است درمان‌های کم تهاجمی مانند دیلاتاسیون مجرای ادرار یا اورتروتومی توصیه شوند. اما برای موارد شدیدتر ممکن است جراحی باز توصیه گردد.

آیا تغییراتی در رژیم غذایی وجود دارد که به احتباس اداری ناشی از تنگی مجرای ادرار کمک کند؟

درمان قطعی تنگی مجرای ادرار، جراحی می‌باشد با این حال به افرادی که دچار تنگی مجرا شده اند توصیه می‌شود رژیم غذایی مناسبی داشته باشند.

  • ماش، برنج، آب نارگیل، خرما و غیره به عملکرد صحیح دستگاه گوارش کمک می‌کند.
  • توت، گشنیز، خیار، هندوانه، آلو، کرفس و غیره انسداد مثانه را برطرف می‌کند.

روش‌های تشخیص تنگی مجرای ادرار

روش‌های تشخیص تنگی مجرای ادرار

تنگ شدن مجرای ادرار به عارضه‌ای گفته می‌شود که در آن اورترا یا مجرایی که ادرار را از مثانه به خارج از بدن منتقل می‌کند تنگ یا مسدود می‌گردد. این بیماری که در مردان رواج بیشتری دارد تا زنان به دلیل التهاب و تشکیل بافت اسکار در مجرای ادرار رخ می‌دهد. برای تشخیص تنگی مجرای ادرار آزمایشات متعددیی وجود دارد که در ادامه این مقاله با جزئیات به شرح کامل آن‌ها پرداخته‌ایم.

روش تشخیص تنگی مجرای ادرار

برای تشخیص تنگی مجرای ادرار روش‌های مختلفی وجود دارد، از جمله:

سیستوسکوپی

سیستوسکوپی

سیستوسکوپی روشی است که به پزشک اجازه می‌دهد درون مجرای ادرار و مثانه را ببیند و از این طریق تنگ بودن مجرا را تشخیص دهد. در طول این پروسه دستگاهی نازک و منعطف به نام سیستوسکوپ از طریق سوراخ مجرا وارد مجرای ادرار و مثانه می‌شود. این وسیله مجهز به دوربین کوچکی است که به پزشک اجازه می‌دهد درون مجرا و مثانه را بر روی یک مانیتور مشاهده کند. در صورت تنگ بودن مجرا پزشک می‌تواند به‌ صورت دیداری، سایز، شدت و محل دقیق آن را تشخیص دهد. همچنین ممکن است در برخی موارد پزشک برای آزمایش‌های بیشتر از درون مجرا یا مثانه نمونه‌برداری کند.

اورتروسکوپی

اورتروسکوپی

در طول اورتروسکوپی با استفاده از یک لوله نازک و منعطف که به یک دوربین مجهز است درون مجرای ادرار را بررسی می‌نمایند. برای انجام این آزمایش، پزشک اورتروسکوپ را درون مجرا قرار داده و از طریق تصاویری که دوربین آن ثبت می‌کند درون مجرا را به‌ خوبی بررسی می‌نماید.

اورتروگرام رتروگراد

اورتروگرام رتروگراد

از اورتروگرام رتروگراد یا عکس رنگی مجاری ادرار برای تشخیص میزان تنگی مجرای ادرار، پوزیشن، طول و در نهایت وخامت آن‌ها استفاده می‌کنند. این پروسه به‌ صورت سرپایی و از طریق عکس‌برداری اشعه ایکس انجام می‌شود. در طول این پروسه ماده حاجب از ابتدای آلت تناسلی وارد مجاری ادراری می‌شود. برای این کار از هیچ سرنگ یا کاتتری استفاده نخواهد شد. ماده حاجب به پزشک اجازه می‌دهد تا تمامی مجرا و قسمت‌های تنگ شده را ببیند. این روش را می‌توان به همراه اورتروگرام آنتگراد انجام داد. ماده حاجبی که از پایین وارد می‌شود مجرای ادرار را تا ناحیه آسیب‌دیده پر می‌کند و ماده حاجبی که از بالا وارد می‌شود، مثانه و مجرای ادرار را تا انتهای ناحیهّّ تنگ شده پر می‌نماید. این دو روش به پزشک اجازه می‌دهند تا محل تنگی را به‌ طور کامل تشخیص داده و برای جراحی آماده شود. در صورتی‌ که به مجرای ادرار ضربه وارد شده باشد بعد از درمان اورژانسی اولیه از مجرا عکس اشعه ایکس خواهند گرفت. در طول این روش می‌توان ماده حاجب را از طریق کاتتری که برای درمان اولیه درون مجرای ادرار قرار داده‌اند تزریق نمود.

اورتروگرام آنتگراد

اورتروگرام آنتگراد

این پروسه شبیه به اورتروگرام رتروگراد می‌باشد با این تفاوت که ماده حاجب به درون مثانه تزریق می‌شود. به کمک عکس اشعه ایکس می‌توان مسدود بودن ابتدای مجرای ادراری را تشخیص داد. انجام این دو روش به‌ صورت هم‌زمان به پزشک اجازه می‌دهد تا تصویر کاملی از مجرای ادرار به دست آورد.

اوروفلومتری

اوروفلومتری

در طول اوروفلومتری به کمک یک دستگاه جمع‌آوری قیفی شکل، شدت تخلیه و جریان ادرار را اندازه می‌گیرند. شدت‌جریان به پزشک کمک می‌کند تا مسدود شدن مجرای ادرار به دلیل تنگی را تشخیص دهد.

باقی‌مانده ادرار پس از تخلیه

باقی‌مانده ادرار پس از تخلیه

تنگ‌شدن مجرای ادرار در برخی موارد از دفع ادرار جلوگیری‌کرده و همین موضوع باعث بروز عفونت می‌شود. در آزمایش باقی‌مانده ادرار بعد از تخلیه، بلافاصله بعد از دفع ادرار یک سونوگرافی از مثانه گرفته می‌شود. در طول سونوگرافی و با استفاده از تصاویر به دست آمده از مثانه پزشک می‌تواند میزان ادرار باقی‌مانده در مثانه را اندازه بگیرد.

در صورتی‌ که پس از انجام آزمایش‌ها مشخص شد شما به تنگی مجرای ادرار مبتلا هستید، در اولین فرصت برای دریافت وقت ویزیت با پزشک متخصص تنگی مجرای ادرار و درمان این عارضه اقدام کنید.

برای درمان تنگی مجرای ادرار روش‌های مختلفی وجود دارد. روش انتخابی درمان به عواملی چون شدت تنگی، علت بروز و وخامت آن و همچنین سلامت عمومی بیمار بستگی خواهد داشت.

روش‌های رایج درمان تنگی مجرای ادرار عبارت‌اند از:

  • اتساع
  • اورتروتومی
  • اورتروپلاستی
  • درمان اورژانسی

دکتر حجت سلیمی متخصص کلیه و مجرای ادراری و فلوشیپ اورولوژی ترمیمی هستند و سال‌ها سابقه و تجربهٔ موفق در زمینهٔ درمان تنگی مجرای ادراری دارند. برای دریافت وقت ویزیت با ما تماس حاصل فرمایید.

تهران-خيابان مطهرى-خيابان فجر-رو به روى بيمارستان جم-كوچه شهيد نظرى-ساختمان زهره-طبقه ٥-واحد ١٦

 02188343444

 02188343445

 02188343446

 Info@Drhsalimi.Com

مراقبت‌های بعد از فرایندهای تشخیص تنگی مجرای ادرار

برخی از روش‌های تشخیص تنگی مجرای ادرار مانند سیستوسکوپی و اورتروگرام باعث بروز درد و حساسیت در مجاری ادرار می‌شوند. به همین دلیل رعایت‌کردن روش‌های مراقبتی بعد از این آزمایش‌ها ضروری می‌باشد. برخی از این روش‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:

  • خوردن مایعات زیاد برای خارج‌کردن هرگونه ماده حاجب یا ماده استفاده شده در طول آزمایش
  • داشتن استراحت کافی و پرهیز از انجام فعالیت‌های سنگین برای 24 تا 48 ساعت بعد از انجام آزمایش
  • مصرف داروهای مسکن و آنتی‌بیوتیک‌ها طبق تجویز پزشک
  • قراردادن کمپرس سرد بر روی محل آسیب‌دیده به مدت 10 تا 15 دقیقه و برای چند بار در روز، این کار به کاهش التهاب و درد کمک می‌کند.
  • پرهیز از انجام فعالیت جنسی تا چند روز بعد از آزمایش
  • تمیز و خشک نگه‌داشتن ناحیه. پرهیز از حمام‌کردن، استفاده از وان آب گرم و استخر تا چند روز بعد از آزمایش
  • در صورت بروز علائمی مانند تب، درد مداوم، خون‌ریزی و علائم عفونت مانند قرمز شدن پوست، تورم و خارج‌شدن ترشحات بدبو با پزشک خود تماس بگیرد.

عوارض آزمایش‌های تشخیص تنگی مجرای ادرار

با این که این آزمایش‌ها بی‌خطر محسوب می‌شوند؛ اما برخی از آن‌ها ممکن است عوارضی داشته باشند که در ادامه به آن‌ها اشاره شده است:

  • عفونت: احتمال بروز عفونت در هرگونه آزمایش تشخیصی تهاجمی وجود دارد. در این روش‌ها نیز احتمال التهاب و بروز عفونت در پیشاب‌راه یا مجاری ادراری وجود دارد.
  • خون‌ریزی: برخی از آزمایش‌ها ممکن است باعث خون‌ریزی‌های جزئی شوند، به‌ خصوص اگر در آزمایش از بیمار نمونه بگیرند.
  • سوراخ‌شدن: احتمال سوراخ‌شدن مجرای ادرار یا مثانه در هنگام انجام این آزمایش‌ها وجود دارد، به‌خصوص اگر آزمایش توسط یک فرد بدون تخصص انجام شود.
  • احتباس ادرار: برخی از آزمایش‌ها به‌ صورت موقت باعث احتباس ادرار می‌شوند که می‌توان آن به کمک دارو یا سوند برطرف نمود.
  • واکنش آلرژیک: در برخی موارد ماده حاجب استفاده شده در آزمایش ممکن است باعث واکنش آلرژیک در بیمار شود.

حتماً قبل از انجام آزمایش‌ها در خصوص این موارد با پزشک خود و یا فردی که آزمایش را انجام می‌دهد صحبت کنید تا به‌ طور کامل با مزایا و معایب آن‌ها آشنا شوید.

سؤالات متداول

آیا تست‌های تشخیص تنگی مجاری ادرار قابل‌اتکا هستند؟

تست‌های تشخیص تنگی مجاری ادرار به‌ طور کلی قابل‌اعتماد هستند؛ اما میزان دقت آن‌ها به عوامل مختلفی چون نوع تست، مهارت پزشکی که آن را انجام می‌دهد و خود بیمار بستگی دارد.

آیا ممکن است نتوان تنگی مجاری ادرار را از طریق آزمایش تشخیص داد؟

در برخی موارد ممکن است نتوان تنگی مجرای ادرار را از طریق برخی آزمایش‌ها مانند آزمایش ادرار معمولی یا عکس اشعه ایکس استاندارد تشخیص داد. اما به کمک آزمایش‌های پیچیده‌تر مانند سیستوسکوپی، اورتروسکوپی و اورتروگرام رتروگراد می‌توان این بیماری را به‌ طور کامل تشخیص داد، چرا که در این آزمایش‌ها پزشک می‌تواند درون مجرای ادرار و مثانه را به‌ خوبی ببیند.

آیا نمونه‌برداری برای تشخیص تنگی مجرای ادرار ضروری می‌باشد؟

نه به‌ طور معمول نمونه‌برداری برای تشخیص تنگی مجرای ادرار ضروری نیست.

آیا می‌توان تنگی مجرای ادرار را از طریق معاینه تشخیص داد؟

در طول معاینه می‌توان تا حدودی تنگی مجرای ادرار را تشخیص داد؛ اما برای تشخیص کامل و دقیق‌تر به آزمایش‌های پیشرفته‌تری نیاز است.

بهترین روش تشخیص تنگی مجرای ادرار چیست؟

سیستوسکوپی، این روش به پزشک اجازه می‌دهد تا درون مجرای ادرار و مثانه را مشاهده کرده و هرگونه گرفتگی را تشخیص دهد.

استنت تنگی مجرای ادرار چیست؟ چه عوارضی دارد؟

استنت تنگی مجرای ادرار چیست؟ چه عوارضی دارد؟

یکی از روش‌های قدیمی برای رفع انسداد و یا تنگی مجرای ادرار، قرار دادن استنت در مجرای ادرار است. استنت، لوله کوچکی است که از فلز و یا پلاستیک ساخته شده و برای باز نگه داشتن مجرای ادرای که تنگ و یا مسدود شده است مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته، استنت نباید زمان زیادی در مجرای ادرار باقی بماند؛ زیرا عوارض زیادی در پی خواهد داشت.

استنت مجرای ادرار چیست؟

استنت مجرای ادرار چیست؟

استنت، یک لوله کوچک و تور مانند است که از آن برای باز نگه داشتن مجرای ادرار و یا عروق تنگ شده استفاده می‌کنند. معمولا” استنت‌ها را برای رفع تنگی عروق کرونر که خون اکسیژن دار را به قلب می‌فرستند به کار می‌برند. و گاهی اوقات نیز از آن‌ها برای باز کردن تنگی خفیف مجرای ادرار استفاده می‌شود. قرار دادن استنت، یک جراحی بزرگ محسوب نمی‌شود و یک روش کم تهاجمی است.

استنت مجرای ادرار، تنگی مجرا را به تعویق می‌اندازد اما آن را به طور قطعی درمان نمی‌کند.

استنت تنگی مجرای ادرار در چه مواردی استفاده می‌شود؟

استنت تنگی مجرای ادرار در چه مواردی استفاده میشود؟

گذاشتن استنت در مجرای ادرار موقتی است و به ندرت انجام می‌شود، اما برای رفع انسداد مکرر مجرای ادراری سودمند است. استنت در موارد خفیف تنگی مجرای ادرار، یعنی زیر ۳ سانتی‌متر، بهتر است فقط یک بار قرار داده شود. درمان تنگی مجرای ادرار با استنت، در موارد شدید و طولانی مدت این بیماری، توصیه نمی‌شود.

قرار دادن استنت‌های مجرای ادرار، بعد از جراحی‌های اورتروتومی و یا اورتروپلاستی نیز کاربرد دیگر استنت‌ها است. تنگی مجرای ادرار، معمولا بعد از درمان مجددا” عود می‌کند؛ زیرا هنگامی که بافت اسکار باز می‌شود، بدن سعی می‌کند که بطور طبیعی دوباره آن را ببندد. استنت گذاری بعد از عمل اورتروتومی، می‌تواند موجب ثابت ماندن بافت شده و احتمال عود مجدد تنگی مجرای ادرار را کاهش دهد. با اینکه قرار دادن استنت، عوارض جانبی در پی دارد، اما استفاده کوتاه مدت از آن‌ها مفید است.

آمادگی‌های لازم قبل از جراحی قرار دادن استنت

متخصص اورولوژیست، روش‌ آماده شدن برای این عمل را به شما خواهد گفت. به شما توصیه می‌شود که در شب قبل از عمل، بعد از نیمه شب چیزی نخورید و ننوشید. پزشک همچنین در مورد مصرف بعضی داروها و یا قطع مصرف آن‌ها در روز عمل شما را راهنمایی می‌کند. ممکن است برای جلوگیری از عفونت، به شما آنتی بیوتیک وریدی تزریق شود. حتما هماهنگ کنید که شخصی شما را بعد از عمل به خانه ببرد.

مراحل جراحی قرار دادن استنت

مراحل جراحی قرار دادن استنت

شما در هنگام عمل استنت گذاری، برای جلوگیری از احساس درد، تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرید. پزشک، از یک آندوسکوپ برای قرار دادن استنت در مجرای ادرار استفاده می‌کند. آندوسکوپ یک لوله قابل انعطاف و بلند است که در انتهای آن یک دوربین همراه با چراغ قرار دارد. پزشک همچنین، برای پیدا کردن محل دقیق ناحیه‌ای که باید استنت را قرار دهد از اشعه ایکس و مایع کنتراست استفاده می‌نماید.

یک سیم نازک را، به بخش مسدود شده و یا باریک مجرای ادراری وارد می‌کنند. بر روی آن، یک کاتتر و یک بالون متصل است. سپس بالونی که روی کاتتر قرار دارد را باد می‌کنند تا مجرای ادرار باز شود. بعد از آن، در ناحیه انسداد مجرای ادرار، استنت قرار داده می‌شود. پس از اینکه استنت در جای خود گذاشته شد، سیم و کاتتر را از مجرا خارج می‌کنند.

عوارض و خطرات استنت تنگی مجرای ادرار

وجود استنت در مجرای ادرار، در هنگام ادرار کردن، و همچنین در ناحیه پرینه (ناحیه بین اندام تناسلی و مقعد) ممکن است باعث احساس درد شود. وجود استنت در مجرای ادرار مردان، ممکن است باعث احساس درد، در هنگام نعوظ شود. همچنین احتمال دارد احساس کنید که بیش از اندازه معمول نیاز به ادرار کردن دارید. احتمال دارد که ادرار شما نشت کند.

استنت گذاری برای رفع تنگی مجرای ادرار، خطراتی دارد که آن ها را قبل از عمل به شما خواهند گفت.

مهمترین عارضه ای که در مورد استنت تنگی مجرای ادرار اتفاق می افتد عفونت مجرا، رسوب ادرار و تشکیل سنگ در اطراف استنت است و به همین دلیل استفاده از آن در بسیاری از موارد پیشنهاد نمی‌شود.

سایر عوارض استنت گذاری عبارتند از:

  • احساس سوزش ادرار و وجود مقدار کمی خون در ادرار
  • ایجاد عفونت در مثانه که باید برای آن آنتی بیوتیک مصرف نمود.
  • اگر بعد از سیستوسکوپی نتوانستید ادرار خود را دفع کنید، باید از کاتتر استفاده نمایید. اگر بعد از استنت گذاری توانایی دفع ادرار نداشتید، لازم است که از کاتتر سوپراپوبیک استاده کنید زیرا وارد کردن کاتتر معمولی در مجرای ادرار ممکن است سخت باشد.
  • خونریزی از مجرای ادرار که ممکن است نیاز به جراحی و یا تخلیه لخته‌های خون باشد.
  • عفونت شدید مثانه که ممکن است باعث سپسیس شود.
  •  باز نشدن تنگی مجرای ادرار و نیاز به قرار دادن کاتتر موقت سوپراپوبیک
  • جابجا شدن استنت که در این صورت باید آن را برداشت
  • رسوب بستن استنت که در این صورت باید استنت را برداشت
  • در بعضی افراد استنت به قدری درد ایجاد می‌کند که لازم است برداشته شود.

در چه صورت بایستی پس از عمل استنت تنگی مجرا به دکتر مراجعه کرد

اگر عوارض زیر را داشتید فورا به پزشک مراجعه کنید:

  • تب و لرز
  • وجود خون و یا ترشح چرکی در ادرار
  • بروز درد شدید در قسمت پایین شکم و یا کمر
  • مشکل در ادرار کردن و یا احساس درد در هنگام ادرار
  • احساس ادرار داشتن، بیش از حد معمول
  • احساس درد در ناحیه بین مقعد و اندام تناسلی
  • در مورد مردان، احساس درد در هنگام نعوظ
  • احساس درد در هنگام رابطه جنسی و یا بعد از آن

درمان قطعی تنگی مجرای ادرار

نحوه درمان کردن تنگی مجرای ادرار، به شدت انسداد، محل تنگی مجرا و همچنین سوابق پزشکی و سطح سلامت بیمار بستگی دارد. روش‌های قطعی درمان تنگی مجرای ادرار عبارتند از:

اتساع مجرای ادرار

اتساع مجرای ادرار

در روش درمانی اتساع مجرای ادرار، لوله‌هایی را با اندازه‌های متفاوت از مجرای ادرار عبور می‌دهند تا به تدریج قسمت باریک شده گشاد شود. هدف از این درمان آن است که تنگی مجرای ادرار رفع شود و ادرار راحت تر از آن خارج گردد. روش اتساع مجرای ادرار، یک عمل سرپایی بوده و تحت بی حسی موضعی انجام می‌گردد. ممکن است نیاز باشد که این عمل چند بار به صورت دوره‌ای تکرار شود تا مجرای ادرار باز بماند.

اورتروتومی

اورتروتومی

در جراحی اورتروتومی، جراح با استفاده از سیستوسکوپ،که یک لوله نازک همراه با دوربین دارد، تنگی مجرای ادرار را پیدا کرده و بعد با یک چاقوی کوچک و یا اشعه لیزر، قسمت تنگ شده را برش می‌دهد. این یک عمل سرپایی است و تحت بیهوشی انجام می‌شود. در اورتروتومی، جراح در بافت مجرای ادرار یک برش ایجاد می‌کند و مسیر وسیع‌تری برای عبور ادرار ایجاد می‌نماید. جراحی اورتروتومی، کم تهاجمی‌تر از جراحی اورتروپلاستی است، اما تنگی مجرای ادرار بعد از عمل ممکن است دوباره عود کند و تکرار این روش‌های درمانی ضروری باشد.

اورتروپلاستی 

اورتروپلاستی

جراحی اورتروپلاستی، موثرترین درمان برای رفع تنگی مجرای ادرار است اما بسیار تهاجمی است. اورتروپلاستی یک جراحی ترمیمی است که در آن، قسمت باریک شده مجرای ادرار برداشته می‌شود و مجرای ادرار با بافت سالم، بازسازی شده و یا پیوند زده می‌شود. اورتروپلاستی، تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود و نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. جراح، قسمت تنگ مجرای ادرار را برمی‌دارد و بافت سالمی از قسمت دیگر بدن (مانند دهان، گونه یا مثانه) یا یک پیوند مصنوعی را جایگزین آن می‌کند. جراحی اورتروپلاستی، احتمال موفقیت بیشتری نسبت به اورتروتومی دارد و خطر عود بیماری بعد از آن، کمتر می‌باشد؛ اما، اورتروپلاستی یک جراحی پیچیده است و دوران بهبودی طولانی‌تری دارد.

سخن پایانی

استنت درمان قطعی تنگی مجرای ادرار نیست و نسبت به روش های دیگر قدیمی‌تر و منسوخ شده به حساب می‌آید. از استنت می‌توان در موارد بسیار خاصی برای درمان تنگی مجرا استفاده کرد اما بایستی که عوارض و خطرات این روش به دقت در نظر گرفته شود. یورتروپلاستی و اورتروتومی معمولا در درمان تنگی مجرا موفقیت آمیز هستند و عوارض و خطرات استنت را ندارند.

سؤالات متداول

آیا استنت تنگی مجرای ادرار جا به جا میشود؟

استنت ممکن است از موقعیت خود جابجا شود، در این صورت جراح شما آن را برمی‌دارد و جایگزین می‌کند.

آیا استنت تنگی مجرای ادرار قابل تعویض است؟

استنت مجرای ادرار باید هر ۳ تا ۶ ماه یک بار تعویض شود. پزشک زمان تعویض استنت را به شما خواهد گفت.

چگونه بفهمم که استنت من حرکت کرده است؟

اگر در قسمت پایین شکم خود، درد احساس می‌کنید و یا دفع ادرار از قبل هم مشکل‌تر شده است، ممکن است به این معنی باشد که استنت جابجا شده است.

بعد از قرار دادن استنت ادراری چه محدودیت‌هایی وجود دارد؟

بعد از عمل، به مدت ۴ هفته از بلند کردن اجسام سنگین (هر چیزی سنگین‌تر از ۵ کیلو) خودداری کنید. در این مدت رانندگی نکنید و تا ۲ هفته از سواری طولانی با اتومبیل خودداری نمایید. تمرینات ورزشی شدید انجام ندهید، و حداقل تا ۴ هفته بعد از عمل، بالا رفتن از پله را محدود کنید. در هنگام دفع مدفوع از فشار بیش از حد استفاده نکنید و اگر لازم بود ملین مصرف کنید.

استنت چقدر می‌تواند در مجرای ادرار بماند؟

بسته به میزان برطرف شدن تنگی مجرا، استنت تا ۳ ماه می‌تواند در مجرای ادرار بماند.

درمان تنگی مجرای ادرار با لیزر | مزایا و نحوه‌ی جراحی

درمان تنگی مجرای ادرار با لیزر مزایا و نحوه ی جراحی

تنگی مجرای ادرار به وضعیتی گفته می‌شود که در آن اسکار ناشی از تورم، آسیب یا عفونت مسیر جریان ادرار را مسدود یا تنگ می‌کند. علائم رایج آن عبارتند از: مشکل در تخلیه‌ی کامل مثانه و یکسره نبودن جریان ادرار. در موارد شدید، افراد ممکن است دچار درد شکم شده یا متوجه وجود خون در ادرار یا منی خود شوند. اورتروتومی یکی از روش‌های درمان تنگی مجرای ادرار است که ممکن است با لیزر یا تیغ انجام شود.

در عمل تنگی مجرای ادرار با لیزر، برای بریدن قسمتی که دچار تنگی شده و ایجاد کردن یک مسیر از لیزری در انتهای سیستوسکوپ استفاده می‌شود. ممکن است کاتتری داخل مجرای ادرار قرار گیرد تا این مسیر را باز نگه داشته و به بهبود آن کمک کند.

جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر چیست؟

جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر چیست؟

جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر، یک عمل کم‌تهاجمی است که برای درمان تنگی مجرای ادرار انجام می‌شود. در این عمل از سیستوسکوپ و لیزر برای ایجاد برش‌های ظریفی در بافت اسکاری که باعث تنگی شده استفاده می‌شود تا مجرای ادرار گشاد شده و جریان ادرار بهبود یابد.

مزایای جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر

جراحی مجرای ادرار با لیزر در مقایسه با جراحی باز تنگی مجرا خطر خونریزی بعد از عمل و مدت بستری شدن کمتری دارد و می‌توان این عمل را به صورت سرپایی نیز انجام داد. بسیاری از افراد جراحی با لیزر را به روش‌های سنتی، که مستلزم استفاده از تیغ برای بریدن تنگی است ترجیح می‌دهند، چون ایمن‌تر و مؤثرتر بوده و درمانی کم‌تهاجمی برای تنگی مجرای ادرار محسوب می‌شود. نتایج جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر در مقایسه با نتایج جراحی تنگی مجرای ادرار به روش سنتی بهتر خواهد بود.

چه کسانی می‌توانند جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر انجام دهند؟

 

معمولاً از جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر در مواردی که تنگی خفیف است استفاده می‌شود. عوامل متعددی وجود دارند که باعث می‌شوند بیمار کاندید مناسبی برای جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر باشد که عبارتند از:

  • تنگی مجرای ادرار خفیف باشد.
  • طول تنگی کوتاه باشد.
  • تنگی در مجرای قدامی باشد.
  • تنگی در نزدیکی اسفنکتر نباشد.
  • فرد تاکنون این عمل را انجام نداده باشد یا فقط یکبار قبلاً این عمل را انجام داده باشد.

احتمال بازگشت مشکل بعد از جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر یا جراحی باز تنگی مجرای ادرار تا حدودی زیاد است و هرچه این عمل بیشتر انجام شود این احتمال بازگشت بیشتر خواهد شد. معمولاً اورولوژیست‌ها بعد از چندین بار بازگشت مشکل، عمل یورتروپلاستی باز را توصیه می‌کنند.

آمادگی برای جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر

از آنجایی که باید بی‌هوش شوید به شما توصیه خواهد شد که حداقل 6 تا 8 ساعت قبل از زمان جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر چیزی نخورید و تنها می‌توانید تا دو ساعت مانده به عمل مایعات رقیق بنوشید. این نکات را باید پزشک به شما بگوید.

اگر دارویی را به صورت روزانه مصرف می‌کنید، باید از پزشک خود سوال کنید که در روز عمل باید داروهایتان را چگونه مصرف کنید. این عمل معمولاً حدود 30 دقیقه طول می‌کشد.

مراحل جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر

مراحل جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر

ابتدا به منظور کاهش خطر عفونت به شما آنتی‌بیوتیک قبل از عمل داده می‌شود. سپس به شما گفته می‌شود که گان بپوشید و روی تخت سیستوسکوپی در اتاق عمل بخوابید. احتمالاً باید در حالت لیتاتومی دورسال قرار گیرید، یعنی باید طاق‌باز بخوابید و ران‌هایتان باز باشند و زانوها خم شده و بالا آورده شوند.

بعد از اینکه کاملاً به خواب رفته و بیهوش شوید، جراح سیستوسکوپ را وارد مجرای ادرار خواهد کرد تا به تنگی برسد. سپس بافت اسکار مانند، معمولاً در سه قسمت در طول تنگی، با لیزر بریده خواهد شد تا تنگی باز شود. اورولوژیست بررسی خواهد کرد که حتماً سیستوسکوپ بتواند به مثانه برسد.

معمولاً در انتهای عمل، کاتتر موقتی داخل مثانه قرار خواهد گرفت و روز بعد خارج خواهد شد.

مراقبت‌های لازم بعد از درمان تنگی مجرای ادرار با لیزر

مراقبت‌های لازم بعد از درمان تنگی مجرای ادرار با لیزر

ممکن است لازم باشد تا 4 تا 6 روز بعد از عمل در بیمارستان بستری بمانید. دو کاتتر به شما وصل خواهد شد تا مثانه کامل تخلیه شود. یک کاتتر داخل مجرای ادرار به مثانه متصل است و کاتتر دیگر مستقیماً از داخل شکم به مثانه وصل می‌شود. 3 تا 6 هفته بعد از جراحی، در صورت صلاح‌دید اورولوژیست، کاتتر موجود در مجرای ادرار خارج خواهد شد. اگر بتوانید ادرار کنید، کاتتر موجود در شکم نیز خارج می‌شود. 2 تا 3 هفته بعد از خارج کردن کاتتر ادراری می‌توانید رابطه‌ی جنسی داشته باشید.

حتماً باید دو هفته بعد از جراحی استراحت کنید. می‌توانید بعد از دو هفته زندگی روتین خود را از سر بگیرید. ورزش یا فعالیت سنگین را حداقل تا 6 ماه بعد از عمل نباید شروع کنید و حتی بعد از این مدت هم تنها با اجازه‌ی اورولوژیست خود می‌توانید این کارها را انجام دهید.

عوارض و مشکلات جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر

همه‌ی عمل‌های جراحی با خطر بروز عوارض جانبی همراه خواهند بود. اگرچه همه با این عوارض آشنا هستند، اما اکثر بیماران بعد از عمل مشکلی ندارند.

در مورد خطرات بیهوشی باید با متخصص بیهوشی، که در حین عمل مراقب شماست و قبل از عمل نیز شما را خواهید دید، صحبت شود.

این روش جراحی خطرات خاصی دارد و قبل از عمل درباره‌ی آن‌ها با شما صحبت خواهد شد. در گفتگوی رو در رو با جراح درباره‌ی مواردی صحبت خواهد شد که عبارتند از:

عوارض شایع بعد از درمان تنگی مجرا با لیزر عبارتند از:

  • احساس سوزش و/یا وجود کمی خون در ادرار تا مدتی بعد از عمل
  • عفونت مثانه
  • ناتوانی موقتی در ادرار کردن

عوارض نادر بعد از درمان تنگی مجرا با لیزر عبارتند از:

  • خونریزی با تأخیر که نیازمند خارج کردن لخته یا جراحی دیگری است.
  • عفونت مثانه که باعث سپسیس شود.
  • عدم امکان باز کردن تنگی و نیاز به کاتتر سوپراپوبیک موقتی

در صورت ابتلا به تب، درد شدید حین ادرار، عدم توانایی ادرار کردن یا تشدید خونریزی فوراً با پزشک تماس بگیرید. اگر در دسترس نبود لطفاً به نزدیک‌ترین مرکز اورژانس مراجعه کنید.

هزینه‌ی درمان تنگی مجرای ادرار با لیزر

هزینه اورتروتومی با لیزر به شرایط بیمار، شدت و میزان تنگی مجرا، تجهیزات مورد استفاده، سابقه و مهارت پزشک و نیز محل انجام جراحی بستگی دارد. به همین دلیل نمی‌توان قیمت ثابتی برای آن در نظر گرفت.

نتیجه‌گیری

جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر روشی ایمن و مؤثر و همچنین مداخله‌ای کم‌تهاجمی برای درمان تنگی مجرای ادرار است. نتیجه‌ی جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر بهتر از جراحی سنتی تنگی مجرای ادرار است. لیزر می‌تواند بافت اسکاری که باعث تنگی مجرای ادرار شده را تبخیر کرده یا ببرد و فقط کمی آسیب حرارتی به بافت سالم اطراف قسمت تنگ مجرای ادرار وارد کند. بنابراین درصد موفقیت این روش بالاتر خواهد بود.

سوالات متداول

نبایدهای بعد از جراحی تنگی مجرای ادرار چیست؟

بعد از جراحی تنگی مجرای ادرار افراد دوران نقاهت متفاوتی خواهند داشت، اما معمولاً باید چند روز در بیمارستان بستری بمانند. تا 6 ماه بعد از عمل باید از رانندگی کردن، مصرف الکل و کار با ماشین‌آلات خودداری کنید.

آیا می‌توان اورتروتومی با لیزر را تکرار کرد؟

توصیه می‌شود که عمل اورتروتومی تنها یکبار انجام شود. بعد از آن با هر بار تکرار این عمل، احتمال عود مجدد مشکل افزایش خواهد یافت. ثابت شده که یورتروپلاستی در افرادی که تنگی مجرا مجدداً عود کرده است، میزان موفقیت بالایی دارد.

میزان موفقیت جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر چقدر است؟

تحقیقات نشان داده که میزان موفقیت جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر در صورتی که به درستی انجام شود بیش از 60% خواهد بود.

آیا بعد از جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر باید از کاتتر استفاده کرد؟

اکثر بیماران باید 24 تا 48 ساعت بعد از عمل از کاتتر استفاده کنند.

اورتروتومی با لیزر به چه افرادی توصیه نمی‌شود؟

در صورتی که تنگی مجرا بسیار شدید باشد و طول ناحیه‌ی تنگ شده زیاد باشد، پزشکان جراحی باز تنگی مجرا را توصیه می‌کنند و اورتروتومی با لیزر به این افراد توصیه نمی‌شود.

دو شاخه شدن ادرار | علت‌ها و درمان

دو شاخه شدن ادرار علت‌ها و درمان

دو شاخه شدن ادرار حالتی است که ادرار فرد به دو یا چند شاخه مختلف تقسیم می‌شود. این مشکل می‌تواند جریان ادرار را مختل نموده و حتی با ناراحتی و درد در حین ادرار همراه شود. دلایل این مشکل می‌تواند مختلف باشد و از چسبیدگی ناشی از انزال در مردان تا موارد جدی‌تری مثل تنگی مجرای ادراری را شامل شود. درمان دو شاخه شدن ادرار (در صورت لزوم) به دلیل ایجاد این مشکل و شدت آن بستگی دارد.

نمی‌توان خود دو شاخه شدن ادرار (به خصوص اگر موقتی باشد) را یک بیماری دانست، بلکه تنها یک نشانه است. گاهی اوقات تداوم دو شاخه شدن ادرار می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات جدی‌تر باشد. اما اگر دو شاخه شدن ادرار ادامه پیدا کرد و این نگرانتان می‌کند، بهتر است برای تشخیص عامل ایجاد این مشکل و تعیین درمان متناسب با آن به یک متخصص اورولوژیست مراجعه کنید.

دو شاخه شدن ادرار چیست؟

دو شاخه شدن ادرار به حالتی گفته می‌شود که جریان ادرار به دو جهت مختلف پخش می‌شود. این مشکل معمولا نشانه از وجود مشکل در مثانه یا مجرای ادراری است. احتمال بروز مشکل دو شاخه شدن ادرار هم در زنان و هم مردان وجود دارد.

دلایل دو شاخه شدن ادرار چیست؟

دلایل زیادی می‌توان برای دو شاخه شدن ادرار نام برد اما به طور کلی می‌توان این موضوع را نشانه‌ای از وجود مشکل در مجرای ادراری دانست.

بعضی از دلایل دو شاخه شدن ادرار می‌تواند جریان ادراری با فشار بالا یا پایین و نتیجتا پخش آن به دو یا چند شاخه را به همراه بیاورد. بعضی از دلایل دو شاخه شدن ادرار عبارتند از:

چسبیدگی

این موضوع شایع‌ترین دلیل دو شاخه شدن ادرار است که در صورت چسبیدگی موقتی مجرای ادراری ایجاد می‌شود. مجرای ادراری به لوله حامل ادرار (و منی در مردان) به خارج از بدن گفته می‌شود. این حالت معمولا در نتیجه خشک‌شدگی منی، عدم تخلیه کامل آن از مجرای ادراری و چسبیدگی بخشی از مجرا رخ می‌دهد. چسبیدگی، یک مشکل جدی نیست و معمولا بعد از گذشت یک روز (کمتر یا کمی بیشتر) از بین می‌رود.‌

تنها نشانه این موضوع در اغلب موارد، دو شاخه شدن ادرار مردان بعد از انزال است.

اگر دو شاخه شدن ادرار در اثر چسبیدگی ناشی از انزال رخ دهد، به هیچ درمانی نیاز نخواهد بود و این مشکل به خودی خود بعد از گذشت چند ساعت تا یک روز حل می‌شود.

تنگی مجرای ادرار

تنگی مجرای ادرار

تنگی مجرای ادرار (لینک داخلی به مقاله تنگی مجرای ادرار) معمولا در نتیجه التهاب طولانی مدت یا بافت زخم ناشی از آسیب دیدگی یا انتقال عفونت در رابطه جنسی ایجاد می‌شود. از دلایل دیگر بروز تنگی مجرای ادراری می‌توان به انجام جراحی و نصب کاتتر در مجرای ادرار اشاره کرد.

نشانه‌ها و علائم تنگی مجرای ادرار عبارتند از:

  • کاهش جریان ادرار
  • تخلیه ناقص مثانه
  • پخش‌شدگی ادرار
  • سختی و یا درد در حین ادرار
  • تکرر ادرار و نیاز بیشتر به تخلیه
  • عفونت مجرای ادراری

 

درمان اولیه تنگی مجرای ادرار می‌تواند استفاده از اورتروستومی با لیزر (لینک داخلی به مقاله جراحی تنگی مجرای ادرار با لیزر) با اورتروستومی مثانه باشد. احتمال بازگشت تنگی مجرای ادراری بعد از درمان آن وجود دارد و در این صورت، انجام جراحی اورتروپلاستی باز توصیه می‌شود. از روش‌های دیگر اما کمتر موثر درمان تنگی مجرای ادرار می‌توان به دیلاتاسیون، قرار دادن استنت مجرای ادرار (لینک داخلی به مقاله استنت تنگی مجرای ادرار) و استفاده از کاتتر اشاره کرد.

تنگی دهانه خروجی آلت 

تنگی دهانه خروجی آلت

انسداد جزئی دهانه خروجی آلت تناسلی تحت عنوان تنگی دهانه خروجی آلت شناخته می‌شود. این مشکل معمولا تحت تاثیر ختنه شدن رخ می‌دهد و به ندرت در پسران یا مردان ختنه نشده دیده می‌شود. معمولا این مشکل به صورت مادرزادی است و در مواردی بعد از ختنه شدن کودکان ایجاد می‌شود.

نشانه‌های تنگی دهانه آلت به انسداد جزئی جریان ادرار مرتبط است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • پخش یا دو شاخه شدن ادرار
  • درد و سوزش در حین ادرار
  • نیاز فوری و ناگهانی به تخلیه ادرار
  • تکرر ادرار
  • وجود یک قطره خون روی نوک آلت در انتهای ادرار

بهترین راه درمان تنگی دهانه آلت، استفاده از جراحی است. در این فرایند که به آن “میتوتومی” گفته می‌شود، بخش زیرین دهانه آلت برش داده می‌شود. با مراقبت مناسب به ندرت می‌توان شاهد بازگشت تنگی دهانه آلت بود.

یک روش دیگر برای درمان تنگی دهانه آلت، با ایجاد کشیدگی در دهانه آن یا دیلاتاسیون است؛ اما این موضوع می‌تواند با پارگی دهانه آلت همراه شود. اگرچه با دیلاتاسیون می‌توان بخشی از نشانه‌های ناشی از این مشکل را بهبود داد، اما امکان تشکیل بافت زخم و نتیجتا تنگ‌شدگی بیشتر دهانه آلت و بدتر شدن نشانه‌ها وجود دارد.

فیموز

فیموز

فیموز به ناتوانی در عقب کشیدن غلاف سر آلت تناسلی (گلنس) یا ختنه گاه گفته می‌شود. مشکل فیموز به صورت تنگی ختنه گاه (پوست اطراف سر آلت تناسلی) و جلوگیری از عقب کشیده شدن آن گفته می‌شود. فیموز به دو دسته تقسیم می‌شود: فیزیولوژیک (کودکانی که با غلاف تنگ متولد می‌شود و این مشکل به تدریج برطرف می‌شود) و پاتولوژیک (که در نتیجه بروز زخم، عفونت یا التهاب ایجاد می‌شود).

خود تنگی ختنه گاه معمولا مادامی که با نشانه‌های زیر همراه نشود، یک مشکل جدی به شمار نمی‌رود:

  • تورم و سوزش
  • درد همراه با ادرار یا جریان ضعیف ادرار
  • وجود خون در ادرار
  • تکرار عفونت مجاری ادراری (UTI)
  • خونریزی یا ترشحات غلیظ از زیر غلاف ختنه‌گاه یا بوی ناخوشایند، این‌ها نشانه‌های وجود عفونت (بالانیت) است.
  • نعوظ دردناکی که رابطه جنسی را دشوار کند.

غلاف ختنه گاه کودکان با افزایش سن شل می‌شود و معمولا به درمانی نیاز نخواهد بود. درمان فیموز در صورت ایجاد مشکل برای کودکان، می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • ژل یا کرم استروئید (استروئید موضعی) برای کمک به شل شدن پوست گلنس
  • مصرف آنتی‌بیوتیک در صورت عفونت غلاف ختنه گاه
  • جراحی: برداشتن پوست گلنس (ختنه) یا درمانی که در آن برشی در نوک پوست گلنس زده می‌شود تا عقب کشیده شدن آن ساده‌تر شود (این درمان فقط برای کودکان مناسب است).

بزرگی خوش‌خیم پروستات (BPE)

بزرگی خوش‌خیم پروستات (BPE)

بزرگی خوش‌خیم پروستات می‌تواند یکی از دلایل دو شاخه شدن ادرار باشد. پروستات به صورت طبیعی بزرگ می‌شود و این فرایند می‌تواند مجرای ادرار (لوله حامل ادرار از مثانه به خارج از بدن) را تحت فشار قرار دهد. این موضوع می‌تواند نشانه‌هایی مثل سختی شروع تخلیه ادرار، جریان ضعیف ادرار، تخلیه ناقص مثانه و دو شاخه شدن ادرار را به همراه بیاورد.

بروز BPE در مردان بالای 50 سال شایع است که سرطان نیست و معمولا هم خطری برای سلامت فرد نخواهد بود. بسیاری از مردان فکر می‌کنند که بزرگ‌شدگی پروستات به معنای افزایش احتمال ابتلا به سرطان پروستات است، که اشتباه است! در واقع باید گفت که تفاوتی بین احتمال ابتلای مردان دارای پروستات بزرگ شده به سرطان پروستات در مقایسه با مردان دیگر وجود ندارد.

از نشانه‌های رایج BPE می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • دو شاخه شدن ادرار
  • جریان ضعیف ادرار یا جریانی که متوقف و سپس مجددا آغاز می‌ود.
  • تکرر ادرار و نیاز فوری به تخلیه ادرار
  • دفعات بالای ادرار شبانه
  • سختی شروع ادرار
  • قطره قطره شدن ادرار در پایان تخلیه ادرار
  • تخلیه ناقص مثانه

نشانه‌های کمتر رایج BPE:

  • عفونت مجاری ادرار
  • ناتوانی در ادرار
  • وجود خون در ادرار

نشانه‌های BPE به تدریج بدتر می‌شوند، اما در مواردی هم ثابت مانده و یا حتی با گذر زمان بهتر می‌شود. اما اگر شاهد بهبودی در نشانه‌هایتان نبودید، باید از کمک یک متخصص اورولوژیست استفاده کنید.

درمان بزرگ‌شدگی پروستات به شدت نشانه‌های شما بستگی دارد. اگر نشانه هایتان خفیف است، به درمان فوری نیازی نخواهید داشت. پزشکتان با معاینات دوره‌ای و عدم استفاده از درمان‌های تهاجمی موافقت خواهد کرد.

احتمالا به شما توصیه خواهد شد تا سبک زندگیتان را عوض کنید و:

  • مصرف نوشیدنی‌های الکلی، کافئین دار و گازدار را کمتر کنید.
  • مصرف شیرین کننده‌های مصنوعی را محدود کنید.
  • بیشتر تمرین و ورزش کنید.
  • مصرف نوشیدنی در غروب را کمتر کنید.

مصرف دارو برای کاهش اندازه پروستات و شل شدن مثانه یکی از راههای توصیه شده برای درمان نشانه‌های شدید بزرگ‌شدگی پروستات است.

جراحی معمولا تنها در مواردی استفاده می‌شود که نشانه‌های شدید بیمار واکنشی به درمان دارویی نداشته باشد.

پروستاتیت

پروستاتیت

 

پروستاتیت به مشکلی گفته می‌شود که بیمار با درد و التهاب شدید و پیوسته در نواحی اطراف غده پروستات مواجه است. این مشکل معمولا در مردان مسنی که پروستاتشان بزرگ شده رخ می‌دهد و می‌تواند با اعمال فشار بر مجرای ادرار، دو شاخه شدن ادرار را به همراه بیاورد.

بعضی از نشانه‌های رایج پروستاتیت غیر باکتریایی عبارتند از:

  • درد در ناحیه پرینال (فضای بین بیضه و مقعد)
  • ادرار دردناک (دیسوریا)
  • عفونت مجرای ادرار
  • وجود خون اندک در ادرار یا سمن
  • تکرر ادرار
  • دو شاخه شدن ادرار
  • جریان ضعیف ادرار
  • اختلال نعوظ
  • کمر درد

درمان پروستاتیت غیر باکتریایی می‌تواند دشوار باشد و نشانه‌های آن علاوه بر ماندگاری تا چند هفته یا چند ماه، حتی ممکن است در طول چند سال نیز برطرف شده و مجددا عود کنند. اما پروستاتیت مزمن در موارد بسیاری با پاسخ مثبت به درمان‌های خاص همراه می‌شود.

از جمله روشهای درمانی که توسط متخصصان برای درمان پروستاتیت مزمن به کار گرفته می‌شود، عبارتند از:

  • مصرف داروهای شل کننده عضلات اطراف غده پروستات
  • کامل کردن دوره مصرف آنتی‌بیوتیک تجویزی توسط پزشک
  • مصرف داروهای مسکن

استفاده از جراحی برای برداشتن غده پروستات، در صورت شدید بودن نشانه‌ها و بهتر نشدن آن از سوی پزشک توصیه می‌شود. جراحی پروستات معمولا در موارد نادر و تنها در صورت بالا بودن سن بیمار انجام می‌شود.

پولیپ مجرای ادرار

پولیپ مجرای ادرار

پولیپ مجرای ادرار یک زائده یا تومور غیرسرطانی در مجرای ادرار است که سختی و دو شاخه شدن ادرار را به همراه می‌آورد. احتمال بروز پولیپ مجرای ادرار هم در زنان و هم مردان وجود دارد، اما موارد ابتلا به آن در مردان بیشتری تشخیص داده می‌شود. اگرچه الگوی پخش ادرار در مردان با زنان متفاوت است، اما زنان شاهد الگوی پخش بهم ریخته‌تری از حالت معمول هستند.

دلیل دقیق بروز پولیپ مجرای ادرار مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد که این مشکل در نتیجه التهاب یا خراشیدگی مزمن دیواره مجرای ادرار رخ می‌دهد. بعضی از دلایل احتمالی بروز این التهاب یا خراشیدگی می‌تواند شامل ضرب دیدگی مجرای ادرار، انتقال عفونت در زمان رابطه یا عفونت مزمن مجرای ادرار باشد.

از نشانه‌های پولیپ مجرای ادرار می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • دو شاخه شدن ادرار
  • وجود خون در ادرار
  • درد یا سوزش در حین ادرار
  • تکرر ادرار
  • بی اختیاری ادراری

پولیپ مجرای ادرار الزاما با نشانه همراه نمی‌شود و ممکن است طی معاینات دوره‌ای یا آزمایشات تصویربرداری دیگر تشخیص داده شود.

درمان پولیپ مجرای ادرار شامل استفاده از جراحی برای برداشتن این زائده می‌شود. این درمان معمولا تحت بیحسی موضعی یا بیهوشی کامل انجام می‌شود و می‌تواند ایجاد برش کوچکی در مجرای ادرار و استفاده از سیستوسکوپ (یک لوله کوچک به همراه دوربین و چراغ که برای مشاهده زائده و برداشتن آن وارد مجرا می‌شود) را شامل شود.

مثانه نوروژنیک

مثانه نوروژنیک

مثانه نوروژنیک، عنوانی است که به مشکلات ناشی از وجود مشکلات عصبی، مغزی و نخاعی و تاثیر آن‌ها روی کم شدن اختیار ادراری داده می‌شود. این آسیب عصبی می‌تواند ناشی از بیماری‌هایی مثل اسکلروز چندگانه (ام اس)، بیماری پارکینسون یا دیابت باشد. عفونت مغز یا نخاع، مسمومیت با فلزات سنگین، سکته، آسیب نخاعی یا جراحی عمده لگن از عوامل موثر دیگر در بروز این مشکل است. افراد مبتلا به مشکلات نخاعی مادرزادی نیز ممکن است با این مشکلات مثانه مواجه شوند.

مثانه‌ نورولوژیک رایج‌ترین دلیل دوشاخه شدن ادرار در خانم‌ها می‌باشد. این عارضه باعث می‌شود حجم زیادی ادرار با فشار تخلیه شود که دو یا چند شانه شدن ادرار را به دنبال دارد.

اعصاب بدن مسئولیت کنترل نحوه انباشت و تخلیه ادرار را بر عهده دارند و بروز مشکل در این اعصاب می‌تواند مثانه پرکار (OAB)، بی اختیاری، مثانه کم کار (UAB) یا انسداد مجاری ادرار را به همراه بیاورد.

نشانه‌های مثانه نوروژنیک در افراد مختلف با هم فرق دارد. به علاوه این نشانه‌ها می‌تواند به نوع آسیب عصبی هر کس بستگی داشته باشد، برای مثال بعضی نفرات ممکن است همزمان نشانه‌های مثانه پر کار و کم کار را داشته باشند. افراد مبتلا به ام اس، سکته یا زونا بیشتر در معرض این نشانه‌ها قرار دارند.

رایج‌ترین نشانه‌های مثانه نوروژنیک عبارتست است از:

  • عفونت مجرای ادرار
  • تکرر ادرار
  • بی اختیاری ادراری و مثانه پر کار
  • انسداد ادراری و مثانه کم کار
  • دو شاخه شدن ادرار

درمان مثانه نوروژنیک تا حد زیادی به دلیل بروز این مشکل بستگی دارد و می‌تواند مواردی مثل تمرین کردن برای نگه داشتن ادرار یا مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و استروئید را شامل شود.

سنگ کلیه یا مثانه

سنگ کلیه یا مثانه

سنگ‌ها اجرام سخت معدنی در کلیه‌ها، مجرای ادراری یا مثانه هستند. آن‌ها با کریستاله شدن مواد معدنی موجود در ادرار، به شکل سنگ در می‌آیند. این موضوع معمولا در نتیجه تخلیه ناقص ادرار رخ می‌دهد. در طول فرایند دفع این سنگ‌ها ممکن است با مشکل دو شاخه شدن ادرار مواجه شوید.

سنگ‌ها معمولا تا زمانی که وارد مجرای ادراری یا حالب نشوند، نشانه‌ای از خود بروز نمی‌دهند. این نشانه‌ها عبارتند از:

  • درد شدید و تیز در کناره و پشت دنده‌ها
  • دردی که تا زیر شکم و کشاله ران منتشر می‌شود
  • دردی که به صورت موج در می‌آید و شدت آن نوسان دارد
  • درد یا احساس سوزش در حین ادرار

از نشانه‌های دیگر سنگ کلیه یا مثانه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • ادرار صورتی، قرمز یا قهوه ای
  • ادرار کدر یا بد بو
  • افزایش نیاز به تخلیه ادرار، تکرر ادرار و تخلیه اندک ادرار
  • دل پیچه و حالت تهوع
  • تب و لرز (در صورت وجود عفونت)

سنگ‌های کوچک ممکن است بدون نیاز به درمان دفع شوند، اما بعضی سنگ‌های مثانه به مصرف دارو یا جراحی نیاز خواهند داشت. در صورت عدم درمان سنگ مثانه، احتمال بروز عفونت یا مشکلات دیگر وجود خواهد داشت.

زگیل تناسلی

زگیل تناسلی

زگیل تناسلی یکی از شایع‌ترین عفونت هایی است که در روابط جنسی منتقل می‌شود و در صورت ظهور در نزدیکی خروجی ادرار می‌تواند دو شاخه شدن ادرار را به همراه بیاورد. احتمال بروز زگیل تناسلی در بافت‌های مرطوب ناحیه تناسلی بالاتر است و ظاهری مثل برآمدگی‌های کوچک، به رنگ گوشت و شبیه به گل کلم دارد. زگیل تناسلی در مواردی به حدی کوچک هستند که دیدن آن به سختی ممکن است. این زگیل‌ها از خانواده ویروس HPV هستند که بعضی‌ها به شکل زگیل تناسلی در می‌آیند و برخی دیگر منجر به بروز سرطان می‌شوند. تزریق واکسن می‌تواند از فرد در مقابل بعضی انواع خاص HPV تناسلی محافظت کند.

زگیل تناسلی در زنان می‌تواند در بخش بیرونی واژن، دیواره واژن، فضای بین واژن و مقعد، کانال مقعدی و دهانه رحم رشد کند. رشد زگیل تناسلی در مردان، بیشتر در سر یا بدن آلت تناسلی، روی کیسه بیضه و اطراف مقعد رخ می‌دهد.

از طرفی امکان تشکیل زگیل‌های تناسلی در دهان و گلوی فردی که با فرد دارای عفونت، سکس دهانی داشته نیز وجود دارد.

علائم و نشانه‌های زگیل تناسلی عبارتند از:

  • برآمدگی‌های کوچک، به رنگ گوشت (صورتی یا قهوه‌ای) در اطراف ناحیه تناسلی
  • چند برآمدگی به شکل گل کلم در کنار هم
  • خارش یا سوزش در ناحیه تناسلی
  • خونریزی در زمان رابطه جنسی

زگیل‌های تناسلی ممکن است کوچک و مسطح باشند و به راحتی دیده نشوند. اما زگیل تناسلی در موارد نادر و با سرکوب‌شدگی دستگاه ایمنی بدن در دسته‌های بزرگ تشکیل شود.

چند روش مختلف برای درمان زگیل تناسلی وجود دارد، اما قبل از انتخاب روش درمان باید موارد مختلفی مثل تعداد زگیل ها، محل قرارگیری زگیل و سلامت فرد توسط متخصص پوست در نظر گرفته شود.

درمان زگیل تناسلی ممکن است به صورت حضوری در مطب متخصص پوست یا با قرار دادن دارو بر روی زگیل انجام شود. روشهای مختلف درمان زگیل تناسلی به شکل زیر است:

مصرف دارو: معمولا داروهای تجویز شده توسط متخصص پوست باید در خانه بر روی زگیل تناسلی مالیده شود. این داروهای تجویزی عبارتند از:

  • پودوفیلوکس برای زگیل‌های خارجی (برای جلوگیری از رشد سلولهای زگیل)
  • ایمی‌کیمود (با تقویت سیستم ایمنی بدن به مقابله با HPV می‌پردازد)

روش درمان: متخصص پوست یکی از روش‌های زیر را در جلسه ویزیت در داخل مطب انجام می‌دهد:

  • کرایوسرجری (انجماد زگیل با استفاده از نیتروژن مایع)
  • برش (بریدن زگیل)
  • الکتروکوتر (از بین بردن زگیل با استفاده از جریان برقی)
  • لیزردرمانی (از بین بردن زگیل با استفاده از لیزر)

با این روشها می‌توان از شر زگیل‌ها خلاص شد اما این به معنای از بین رفتن ویروس نیست. اگر ویروس در بدن باقی بماند، با بازگشت زگیل مواجه خواهید شد. امکان انتقال ویروس از فرد آلوده به ویروس در طول رابطه جنسی وجود دارد. استفاده از کاندوم در طول رابطه، خطر انتقال ویروس را کاهش می‌دهد.

عفونت مجرای ادرار

عفونت مجرای ادرار

عفونت مجرای ادرار (UTI) به عفونت سیستم ادراری گفته می‌شود که می‌تواند دو شاخه شدن ادرار را به همراه بیاورد. این نوع عفونت معمولا شامل مجرای ادرار، کلیه‌ها و مثانه می‌شود. باکتری‌ها معمولا وارد سیستم ادراری بدن می‌شود و UTI را ایجاد می‌کند. UTI در مواردی می‌تواند با التهاب مجرای ادرار یا غده پروستات همراه شود و دو شاخه شدن ادرار را ایجاد کند.

UTI منجر به بروز التهاب در دیواره مجرای ادرار می‌شود و این التهاب می‌تواند مشکلات زیر را به همراه بیاورد:

  • درد کناره‌های شکم، شکم، لگن و پایین کمر
  • فشار در قسمت پایینی لگن
  • ادرار کدر و بد بو
  • قطعی ادرار
  • تکرر ادرار
  • بی اختیاری ادراری
  • درد همراه با ادرار
  • وجود خون در ادرار

درمان عفونت مجرای ادرار معمولا شامل استفاده ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها و مسکن‌ها است. بازگشت UTI بعد از درمان می‌توان نشانه وجود یک مشکل مزمن باشد و احتمالا به یک درمان متفاوت نیاز خواهد داشت.

 داروها

گاهی اوقات دو شاخه شدن ادرار، یکی از عوارض جانبی مصرف بعضی از داروها است. بعضی داروهای آنتی کولینرژیک مثل آنتی هیستامین، داروهای ضدافسردگی و داروهایی که برای درمان مثانه پرکار استفاده می‌شوند، می‌توانند روی عملکرد مناسب مثانه و عضلات مجرای ادرار تاثیر بگذارند و دو شاخه شدن ادرار را برای بیمار به همراه بیاورند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

نگران کننده‌ترین موضوع آنست که انسداد ایجاد شده جلوی تخلیه کامل مثانه را بگیرد و مشکلاتی برای مثانه و کلیه‌ها ایجاد شود. اگر دو شاخه شدن ادرار بعد از گذشت یک یا دو روز از بین رفت، باید بدانید که احتمالا یک انسداد موقتی بوده و جای نگرانی نیست. اما اگر دو شاخه شدن ادرار ادامه پیدا کرد، باید از کمک یک متخصص اورولوژیست برای بررسی وضعیت و جلوگیری از بروز مشکلات جدی‌تر استفاده کنید.

تشخیص دلیل دو شاخه شدن ادرار

تشخیص دلیل دو شاخه شدن ادرار

تشخیص دو شاخه شدن ادرار معمولا با بررسی سوابق پزشکی فرد انجام می‌شود. از معاینات فیزیکی معمولا برای تعیین دلیل دو شاخه شدن ادرار استفاده می‌شود. مشاهده مستقیم اورولوژیست از فرایند ادرار بیمار می‌تواند در ارزیابی وضعیت بعضی بیماران موثر باشد.

از آزمایشات رایج برای ارزیابی دلیل دو شاخه شدن ادرار در مردان می‌توان به اولتراسوند مثانه از مقادیر باقیمانده ادرار و همچنین جریان ادرار اشاره کرد. سیستوسکوپی هم یکی دیگر از آزمایشاتی است که می‌توان برای این منظور اجرا کرد. نوار مثانه یا تست اورودینامیک از موارد دیگری است که اجرای آن از رواج کمتری برخوردار است. در زنانی که با ادامه مشکل دو شاخه شدن ادرار مواجه می‌شوند هم می‌توان از همین آزمایشات استفاده کرد.

پس از تشخیص علت دوشاخه شدن ادرار روند درمان آغاز می‌شود.

سوالات متداول

دو شاخه شدن ادرار نشانه چیست؟

دو شاخه شدن ادرار معمولا نشانه‌ای از وجود مشکل در مثانه یا مجرای ادراری است. این مشکل می‌تواند ناشی از مشکلی تحت عنوان پروستاتیت یا التهاب غده پروستات در مردان باشد.

آیا دو شاخه شدن ادرار بعد از ختنه شدن رخ می‌دهد؟

ختنه شدن یک دلیل اصلی تنگی دهانه آلت است و دو شاخه شدن ادرار هم یکی از نشانه‌های تنگی دهانه آلت است.

دلیل دو شاخه شدن ادرار بعد از انزال چیست؟

خاصیت چسبندگی منی می‌تواند یکی از دلایل دو شاخه شدن موقتی ادرار باشد.

چه زمانی باید نگران دو شاخه شدن ادرار باشم؟

در صورت سختی شروع ادرار، قطره قطره بودن یا جریان ضعیف ادرار با پزشکتان تماس بگیرید.

شایع‌ترین دلایل دو شاخه شدن ادرار چیست؟

شایع‌ترین دلیل دو شاخه شدن ادرار عبارتند از: تنگی مجرای ادرار، التهاب یا عفونت مجرای ادرار، بزرگ شدن پروستات، مشکلات نورولوژیک و مصرف داروهای مختلف.

آیا دو شاخه شدن ادرار با سن در ارتباط است؟

بله، سن یکی از عوامل موثر در بروز دو شاخه شدن ادرار است و این موضوع در افراد مسن بیشتر دیده می‌شود. غده پروستات مردان در اطراف مجرای ادرار قرار دارد و بزرگ شدن آن با بالا رفتن سن یا هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات (BPH) می‌تواند مجرای ادرار را تحت فشار قرار دهد و دو شاخه شدن ادرار، جریان ضعیف یا نشانه‌های ادراری دیگر را به همراه بیاورد.

آیا مشکل دو شاخه شدن ادرار ارثی است؟

خیر، دو شاخه شدن ادرار یک مساله ارثی نیست.

تنگی مجرای ادرار در کودکان | علائم، تشخیص و درمان

تنگی مجرای ادرار در کودکان علائم، تشخیص و درمان

درصورتی‌که احساس می‌کنید پسر بچه‌تان به‌ سختی ادرار می‌کند و یا دچار تکرر ادرار شده و در هنگام این کار با درد مواجه می‌شود، ممکن است دچار تنگی مجرای ادرار شده باشد. نگران نباشید، این بیماری به طور کامل قابل‌ درمان می‌باشد. در صورت مشاهده هر یک از علائم ذکر شده سریعاً به یک متخصص اورولوژی مراجعه کنید.

تنگی مجرای ادرار در کودکان نسبت به بزرگسالان نادرتر است و متاسفانه به علت آگاهی نداشتن کودک از میزان فشار ادرار و پرش ادرار و خجالت‌ کشیدن از مطرح‌ کردن این مسائل با والدین، تشخیص آن سخت‌تر می‌باشد.

تنگی مجرای ادرار در کودکان چیست؟

تنگی مجرای ادرار در کودکان چیست؟

به تنگ شدن یا مسدود شدن قسمتی یا تمام پیشاب‌راه تنگی مجرای ادرار می‌گویند. بسته به‌شدت و میزان بسته‌بودن مجرا، این مسئله می‌تواند بر روی توانایی ادرار کردن کودک و شدت‌جریان ادرار تأثیر بگذارد.

تنگی مجرای ادرار در پسران رواج بیشتری دارد تا در دختران چرا که این مجرا در پسران طولانی‌تر بوده (حدود 20 سانتی‌متر) و در ابتدای آلت آن‌ها باز می‌شود. این مجرا در دختران تقریباً 4 سانتی‌متر طول دارد و در ناحیه بین واژن و کلیتوریس از بدن خارج می‌شود.

علائم تنگی مجرای ادرار در کودکان

علائم تنگی مجرای ادرار در کودکان

در موارد بسیار خفیف ممکن است کودک هیچ علائمی از خود بروز ندهد. اما در موارد شدیدتر کودک ممکن است دچار علائمی شود که برخی از آن‌ها به شرح زیر می‌باشند:

  • ناتوانی در تخلیه‌کردن کامل مثانه
  • افزایش تعداد دفعات دفع ادرار
  • احساس درد و سوزش در هنگام دفع ادرار
  • وجود خون در مایع منی یا ادرار
  • شروع و توقف مکرر جریان ادرار
  • ناتوانی در کنترل ادرار
  • ناتوانی در دفع ادرار
  • احساس درد در لگن و نواحی زیرین حفرهٔ شکم
  • تورم و درد آلت تناسلی
  • کاهش حجم ادرار
  • تیره‌شدن رنگ ادرار
  • جریان ضعیف ادرار

درصورتی‌که احساس کردید کودکتان به‌سختی می‌تواند مثانه خود را تخلیه نماید و یا در هنگام این کار با مشکل مواجه می‌شود سریعاً به پزشک مراجعه کنید. چرا که تجمع ادرار درون مثانه احتمال بروز عفونت و آسیب‌دیدن کلیه را افزایش می‌دهد.

علل بروز تنگی مجرای ادرار در کودکان چه می‌باشد؟

تنگی مجرای ادرار در اغلب موارد به دلیل ایجاد بافت اسکار در نزدیکی پیشاب‌راه رخ می‌دهد. با منقبض شدن بافت اسکار ممکن است مجرای ادرار کوتاه‌تر و یا تنگ‌تر شود.

از دیگر عوامل بروز تنگی مجرای ادرار می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • تروما و یا ضربه مستقیم: پیشاب‌ راه ممکن است به دلیل آسیب‌دیدگی‌هایی نظیر شکستگی لگن و یا پروسه‌های پزشکی که بر روی این مجرا تأثیر می‌گذارند دچار بافت اسکار و تنگی شود.
  • دریچه پیشاب‌راه خلفی: دریچه پیشاب‌ راه خلفی عارضه‌ای رایج در کودکان است که می‌تواند جریان ادرار را مسدود نماید. این عارضه که در پسران رخ می‌دهد به دلیل فلپ‌های اضافی بافت در قسمت عقبی پیشاب‌راه به وجود می‌آید.
  • فشار ناشی از تومور: درصورتی‌که در اطراف پیشاب‌راه توموری وجود داشته باشد، ممکن است به بافت‌های اطراف خود فشار وارد کرده و آن‌ها را فشرده سازد و در نهایت باعث تنگ و یا مسدود شدن مجرای ادراری شود.
  • تشکیل نشدن کامل مجرا در دوران جنینی: در موارد نادر، تنگی مجرای ادرار ممکن است بر اثر بیماری‌های مادرزادی رخ دهد.
  • چسبندگی و تنگی نوک آلت تناسلی بعد از ختنه: در برخی موارد تنگی مجرای ادراری به دلیل تنگی نوک آلت تناسلی رخ می‌دهد. به قسمت انتهایی مجرای ادرار که در نوک آلت تناسلی قرار دارد، میاتوس می‌گویند. این عارضه گاهی به‌صورت ژنتیکی و در اغلب موارد بعد از ختنه‌کردن پسران ایجاد.
  • التهاب: پیشاب‌راه ممکن است به دلیل بیماری‌هایی نظیر بالانیت (زخم و التهاب کلاهک آلت تناسلی)، پروستاتیت (التهاب بزرگ‌شدن غده پروستات) و اپیدیدیمیت (التهاب مجاری اپیدیدیم) ملتهب شود.
  • عفونت ادراری: عفونت مجاری ادراری ممکن است باعث التهاب و ایجاد بافت اسکار در پیشاب‌راه و در نهایت تنگی مجرای ادرار شود.

چگونه می‌توان تنگی مجرای ادرار در کودکان را تشخیص داد؟

برای تشخیص تنگی مجرای ادرار در کودکان انجام برخی آزمایش‌های تشخیصی ضروری است.

عکس رنگی از مجرا

عکس رنگی از مجرا

در طول این پروسه یک کاتتر (سوند) در ابتدای پیشاب‌راه کودک قرار داده می‌شود. سپس به کمک این کاتتر مجرای ادرار را به‌ آرامی با یک محلول مات پر می‌نمایند. درحالی‌که این محلول به‌ آرامی مثانه را پر می‌کند، به کمک یک دستگاه اشعه ایکس مخصوص (فلوروسکوپی) از آن عکس می‌گیرند. متخصص رادیولوژی با نگاه‌کردن به این عکس‌ها می‌تواند وجود تنگی درون مجرا را تشخیص دهد. به کمک این عکس‌ها می‌توان محل دقیق گرفتگی، شدت آن و هرگونه ناهنجاری را تشخیص داد.

سیستوسکوپی

سیستوسکوپی

سیستوسکوپی پروسه‌ای است که به پزشک اجازه می‌دهد درون مثانه و مجرای ادرار را ببیند. پزشک این کار را به کمک سیستوسکوپ (لوله‌ای باریک که در انتهای آن یک دوربین کوچک قرار دارد) انجام می‌دهد. برای انجام این آزمایش، سیستوسکوپ را به درون مجرای ادرار می‌فرستند و به کمک سونوگرافی می‌تواند محل دقیق گرفتگی و طول آن را تشخیص دهند.

سونوگرافی

سونوگرافی

در این روش با استفاده از امواج صوتی کلیه‌ها و مثانه را ترسیم می‌نمایند. سونوگرافی ما را قادر می‌سازد تا هرگونه هیدرونفروز یا اتساع کلیه‌ها و مجاری ادراری را تشخیص دهیم.

اوروفلومتری

اوروفلومتری

در طول این پروسه، کودک در درون نوعی توالت مخصوص ادرار می‌کند. این دستگاه شدت‌جریان ادرار و زمان لازم برای خالی‌کردن مثانه را اندازه می‌گیرد. بعد از این پزشک با نوعی سونوگرافی مخصوص که اسکن مثانه نام دارد، وجود هرگونه ادرار در مثانه را بررسی می‌کند. به طور معمول در کودکانی که به تنگی مجرای ادرار مبتلا هستند شدت‌جریان ادرار کاهش‌ یافته و خالی‌ شدن مثانه زمان بیشتری می‌برد.

چگونه می‌توان تنگی مجرای ادرار در کودکان را درمان نمود؟

درمان تنگی مجرای ادرار در کودکان مشابه درمان تنگی مجرا در بزرگسالان است.

نحوه درمان تنگی مجرای ادرار در کودکان به محل و اندازه گرفتگی و همچنین شدت علائمی که دارند بستگی دارد. در موارد خفیف به درمان نیازی نیست و این افراد فقط تحت نظارت پزشک قرار می‌گیرند. اما در موارد شدیدتر به اقدامات درمانی نیاز است. برخی از روش‌های درمان این بیماری شامل موارد زیر می‌شود:

جراحی مجرای ادرار

در موارد خفیف‌تر جراحی مجرای ادرار با برش به‌ وسیله تیغ یا لیزر (اورتروتومی) انجام می‌شود و در موارد شدیدتر اوروپلاستی یا جراحی باز انجام می‌شود. به علت کوچک و ظریف‌تر بودن مجرای ادرار در اطفال و کودکان این جراحی موفقیت کمتری نسبت به جراحی در بزرگسالان دارد و جراح باید با دقت و وسواس بیشتری جراحی را انجام دهد. در ادامه روش‌های جراحی تنگی کانال مجرا توضیح داده شده است.

اورتروتومی

اورتروتومی

اورتروتومی به روش‌های مختلفی از جمله اورتروتومی داخلی حین مشاهده مستقیم مجرا (DVIU) و اورتروتومی داخلی نوری OIU). در طول روش DVIU یک لوله نازک که به دوربین مجهز است (سیستوسکوپ) درون مجرای ادرار قرار داده می‌شود. سپس به کمک چاقوی مخصوصی که در انتهای دستگاه قرار دارد، قسمتی که باعث تنگی مجرا شده است را می‌برند تا مجرا دوباره باز شده و ادرار در آن جریان یابد. روش OIU نیز درست به همین طریق است با این تفاوت که برای بریدن بافت تنگ شده از لیزر استفاده می‌شود. از این وسیله می‌تواند برای کشیدن قسمت تنگ شده پیشاب‌راه نیز استفاده کرد. در طول مدتی که پیشاب‌راه بهبود می‌یابد یک کاتتر درون آن باقی می‌ماند.

اورتروپلاستی

اورتروپلاستی

جراحی اورتروپلاستی پیچیده‌تر از روش‌های قبلی می‌باشد و در مواردی اجرا می‌شود که طول گرفتگی مجرا زیاد باشد. برای انجام این جراحی یک بریدگی در بین کیسه بیضه‌ها و راست‌روده ایجاد می‌شود. سپس قسمت مسدود شده مجرا برداشته شده و دوباره مجرا را به هم متصل می‌نمایند. در مواردی که قسمت مسدود شده مجرا بیش از اندازه طولانی باشد، یک بافت اضافه که معمولاً از قسمت داخلی دهان برداشته می‌شوند به مجرا پیوند زده می‌شود تا طول آن را افزایش دهد. به دلیل پیچیده بودن این جراحی، در برخی موارد ممکن است جراح توصیه کند آن را در طول چند مرحله انجام دهید. در این حالت باید چندین بار تحت جراحی قرار بگیرید.

باز کردن مجرای ادرار به‌وسیلهٔ استنت

باز کردن مجرای ادرار به_وسیلهٔ استنت

گاهی ممکن است از استنت برای باز نگه‌داشتن مجرا و رفع تنگی مجرا استفاده شود.

گذاشتن استنت درمان جدید یا قطعی نیست و از حدود 40 سال پیش تا کنون از آن تنها در موارد خاص استفاده می‌شود. از استنت در مواردی که تنگی کانال شدید باشد به‌هیچ‌عنوان نمی‌توان استفاده کرد. بلکه در تنگی‌های خفیف و کوتاه‌تر از 3 سانتیمتر و در مواردی که فرد نهایتاً تا یک‌ مرتبه با استفاده از تیغه یا لیزر برش داده باشد، می‌توان از آن استفاده کرد. در این موارد استنت تنها باعث کاهش میزان عود پس از جراحی می‌شود؛ اما تنگی مجرا را به طور قطعی درمان نمی‌کند.

همچنین استفاده از استنت برای درمان تنگی کانال مجرای ادرار می‌تواند در درازمدت موجب رسوب ادرار و تشکیل سنگ روی استنت و عفونت شود.

بعد از درمان تنگی مجرا در کودکان چه مراقبت‌هایی لازم است؟

به دلیل این که امکان بازگشت تنگی مجرای ادرار بعد از جراحی وجود دارد، کودک باید تحت‌ نظر متخصص اورولوژی قرار گیرد. بعد از خارج‌کردن کاتتر پزشک در صورت نیاز وضعیت وی را به کمک معاینه و عکس اشعه ایکس بررسی می‌نماید. در برخی بیماران ممکن است تنگی مجرای ادرار دوباره عود نماید؛ اما دیگر به درمان نیازی نخواهد داشت. اما درصورتی‌که این عارضه باعث مسدود شدن مجرا شود باید آن را از طریق اورتروتومی یا اتساع برطرف نمود. همچنین در موارد شدیدتر ممکن است به جراحی دوباره نیاز شود.

نتیجه‌گیری

در بسیاری از موارد به علت‌های ذکر شده تشخیص تنگی کانال مجرای ادرار در کودکان در مراحل پیشرفته انجام می‌شود. گاها کودک بعد از حبس ادرار و عدم توانایی دفع به اورژانس برده شده و تنگی مجرا تشخیص داده می‌شود. پس بهتر است با ارتباط مؤثر با فرزند خود و توجه به علائمی مانند تکرر ادرار در مراحل خفیف‌تر برای درمان این عارضه اقدام کنید.

در اغلب موارد کودک دوباره به تنگی مجرای ادرار دچار نخواهد شد. بااین‌حال نتیجه درمان به عواملی چون علت اصلی بروز بیماری و روش درمان آن بستگی دارد.

سؤالات متداول

آیا ختنه‌ کردن باعث تنگی مجرای ادرار در کودکان می‌شود؟

ختنه‌کردن علت اصلی تنگ شدن نوک آلت تناسلی در کودکان می‌باشد. این عارضه ممکن است باعث تنگی مجرای ادرار و سختی در دفع ادرار و عوارض ناشی از آن شود.

بهترین روش درمان تنگی مجرای ادرار در کودکان چیست؟

درمان تنگی مجرای ادرار در کودکان به طور کامل به‌شدت عارضه و محل دقیق آن بستگی دارد. به‌طورکلی برای درمان این بیماری در کودکان روش‌های درمان مختلفی از جمله استنت‌گذاری، اورتروتومی و اورتروپلاستی وجود دارد.

آیا می‌توان تنگ بودن مجرای ادرار در کودکان را به کمک دارو درمان نمود؟

در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان تنگی مجرای ادرار وجود ندارد.

آیا ممکن است تنگی مجرای ادرار دوباره در کودکان بروز پیدا کند؟

به‌مرورزمان ممکن است مجرا به دلیل خون‌رسانی ضعیف به پوشش آن دوباره تنگ و مسدود شود.

آیا جراحی مجرای ادرار برای کودکان بی‌خطر است؟

جراحی اورتروتومی و اورتروپلاستی درصورتی‌که توسط متخصص اورولوژیست حاذقی انجام شوند کاملاً بدون خطر و نیمه تهاجمی محسوب می‌شوند.

آیا می‌توان تنگی مجرای ادرار را به کمک لیزر درمان نمود؟

به کمک لیزر می‌توان بافت اسکار را درون قسمت مسدود شده مجرای ادرار را به‌صورت دقیق برداشت و یا سوزاند. در طول این پروسه بافت‌های سالم مجاور بافت اسکار ممکن است دچار آسیب‌دیدگی جزئی شوند. با استفاده از اشعه لیزر میزان موفقیت‌آمیز بودن جراحی افزایش پیدا می‌کند.

متخصص تنگی مجرای ادرار و فلوشیپ جراحی ترمیمی اورولوژی

اورولوژیست به پزشک متخصصی گفته می‌شود که مشکلات مرتبط با دستگاه ادراری مردان، زنان و کودکان را را مورد بررسی قرار می‌دهد و همچنین در خصوص بیماری‌های دستگاه تناسلی و به خصوص علل تنگی مجرای ادرار اطلاعات کامل داشته و دارای تخصص است به همین دلیل برخی اوقات این پزشکان با نام متخصص تنگی مجرای ادرار نیز شناخته می‌شوند.

بهترین متخصص تنگی مجرای ادرار و فلوشیپ جراحی ترمیمی اورولوژی در تهران

بهترین متخصص تنگی مجرای ادرار و فلوشیپ جراحی ترمیمی اورولوژی در تهران

دکتر حجت سلیمی جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری و تناسلی می‌باشد که علم پزشکی را در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان آموخته است. دکتر سلیمی عضو انجمن جراحان اورولوژی ایران و اروپا و همچنین فلوشیپ اورولوژی ترمیمی می‌باشند. سال‌ها تجربه و مطالعه در زمینه درمان عارضه‌های مربوط به کلیه و مجرای ادراری، به خصوص تنگی مجرا ایشان را به یکی از بهترین متخصصین این حوزه بدل کرده است.

اطلاعات تماس مطب دکتر حجت سلیمی

تهران – خيابان مطهری – خيابان فجر – روبروی بيمارستان جم- كوچه شهيد نظرى – ساختمان زهره – طبقه ٥ – واحد ١٦

برای درمان کدام بیماری و عارضه‌ها باید به متخصص اورولوژی مراجعه کرد؟

حوزه اورولوژی دارای طیف گسترده‌ای است که شامل سیستم ادراری و دستگاه تناسلی مردان نیز می‌شود.

متخصصین اورولوژی در مردان:

  • تنگی مجرای بیماری
  • سرطان مثانه، کلیه، آلت تناسلی، بیضه‌ها و غدد فوق کلیوی و پروستات
  • بزرگ شدن غده پروستات
  • اختلال نعوظ، یا مشکل در ایجاد یا حفظ نعوظ
  • ناباروری
  • سیستیت بینابینی که سندرم مثانه دردناک نیز نامیده می‌شود
  • بیماری کلیوی
  • سنگ کلیه
  • پروستاتیت، که التهاب غده پروستات است
  • عفونت دستگاه ادراری
  • واریکوسل، یا وریدهای بزرگ شده در کیسه بیضه

در زنان، متخصصین اورولوژی:

  • افتادگی مثانه، یا افتادن مثانه به داخل واژن
  • سرطان مثانه، کلیه و غدد فوق کلیوی
  • سیستیت بینابینی
  • سنگ کلیه
  • سندروم مثانه بیش‌فعال
  • عفونت دستگاه ادراری
  • بی اختیاری ادرار

در کودکان، متخصصین اورولوژی:

  • شب ادراری
  • انسداد و سایر مشکلات دستگاه ادراری
  • بیضه نزول نکرده

خدمات تشخیصی و درمانی متخصص اورولوژی

متخصص اورولوژی به دو صورت خدمات خود را ارائه می‌دهد:

خدمات تشخیصی

خدمات تشخیصی

زمانی که به جراح ترمیمی اورولوژی مراجعه می‌کنید، متخصصان کار را با انجام چند تست آغاز می‌کنند تا متوجه شوند که دارای چه شرایطی هستید:

  • تجویز آزمایشات تصویربرداری نظیر سی تی اسکن، ام آر آی یا سونوگرافی
  • تجویز سیستوگرام نظیر گرفتن تصاویر اشعه ایکس از مثانه و بررسی نتایج
  • اورولوژیست می‌تواند سیستوسکوپی را انجام دهد. سیستوسکوپی نوعی آندوسکوپی است که به منظور مشاهده مجرای ادرار و مثانه انجام می‌گیرد.
  • ممکن است آزمایش ادرار باقیمانده پس از تخلیه برای شما انجام شود. این آزمایش به منظور بررسی سرعت خروج ادرار از بدن شما در حین ادرار تجویز می‌شود. همچنین مشخص می‌شود که چه مقدار ادرار در مثانه باقی خواهد ماند.
  • انجام آزمایش نمونه ادرار به منظور بررسی ادرار از نظر باکتری و عفونت
  • آزمایش یورودینامیک یا نوار مثانه به منظور اندازه گیری فشار و حجم داخل مثانه

خدمات درمانی

خدمات درمانی

اورولوژیست نیز برای انجام جراحی نیز آموزش دیده است که شامل انجام موارد زیر می‌باشد:

  • بیوپسی مثانه، کلیه یا پروستات
  • سیستکتومی، که شامل برداشتن مثانه برای درمان سرطان است.
  • سنگ شکنی برون بدنی با موج ضربه ای، که در آن سنگ کلیه شکسته می‌شود.
  • پیوند کلیه که در آن کلیه بیمار با سالم جایگزین می‌شود.
  • جراحی بسته یا اورتروتومی و باز برای درمان تنگی مجرای عفونت
  • ترمیم آسیب ناشی از جراحت
  • ترمیم اندام ادراری که کامل شکل نگرفته
  • پروستاتکتومی، که در آن تمام یا بخشی از غده پروستات به منظور درمان سرطان برا داشته می‌شود.
  • اسلینگ مثانه، که در آن از نوارهای مخصوص به منظور حمایت از مجرای ادرار استفاده شده و بی‌اختیاری ادرار را درمان می‌کند.
  • برداشت پروستات از طریق مجرای ادرار، که در این عمل بافت اضافی پروستات بزرگ شده برداشت می‌شود.
  • نمونه برداری از پروستات با سوزن از طریق پیشابراه، که در آن بافت اضافی از پروستات بزرگ شده برداشته می‌شود.
  • اورتروسکوپی، که در آن از اسکوپ به منظور برداشتن سنگ کلیه و حالب استفاده می‌شود.
  • وازکتومی که به منظور جلوگیری از بارداری انجام می‌شود، در این روش مجرای دفران بریده و بسته می‌شود تا از عبور اسپرم جلوگیری کند.

چه موقع به جراح اورولوژی مراجعه کنم؟

از جا باید فهمید که چه زمانی باید به متخصص اورولوژیست مراجعه کرد؟ علائم زیر نشان می دهد که مشکلی در دستگاه ادرار وجود دارد:

  • خون در ادرار
  • نیاز مکرر یا فوری به ادرار کردن
  • درد در ناحیه کمر، لگن یا پهلو
  • درد یا سوزش در زمان ادرار
  • مشکل در ادرار کردن
  • نشت ادرار
  • جریان قطره‌ای ادرار

همچنین در مردان، وجود علائم زیر نشان دهنده نیاز به مراجعه به متخصص اورولوژی می‌باشد:

  • کاهش میل جنسی
  • توده در بیضه
  • مشکل در داشتن یا حفظ نعوظ

هزینه مراجعه به متخصص اورولوژی چقدر است؟

متخصصان اورولوژیست در بیمارستان‌های دولتی و خصوصی عمل جراحی را انجام می‌دهند در نتیجه میزان هزینه با توجه به نوع بیمارستان، میزان تجربه اورولوژیست و نوع مراقبت دریافتی متفاوت خواهد بود.

کلام آخر

در صورتی که مشکلات ادراری و درد لگن دارید یا در خصوص مسائل جنسی دچار مشکل شده‌اید، پزشک احتمالا شما را به متخصص اورولوژی ارجاع می‌دهد. اورولوژیست احتمالا آزمایشاتی را برای شما تجویز می‌کند تا تشخیص بیماری سریع‌تر انجام شده و درمان صورت گیرد. برخی افراد ممکن است از اینکه در خصوص بی‌اختیاری ادرار یا سایر موارد مرتبط با اندام خصوصی خود صحبت کنند، خجالت بکشند، اما باید بدانید که این بیماری‌ها در میان افراد بسیار رایج بوده و در اکثر اوقات روند درمانی موفقیت آمیز خواهد بود. به همین دلیل بهتر است که با پزشک خود صادق باشید تا بتوانید بهترین درمان را دریافت کرده و سریع‌تر به زندگی عادی خود بازگردید.

سوالات متداول

آیا متخصص اورولوژی، سطح تستوسترون را بررسی می‌کند؟

متخصص اورولوژی باید آزمایش خون را به منظور مشخص شدن سطح طبیعی تستوسترون انجام دهد.

آیا اورولوژیست اسپرم را مورد بررسی قرار می‌دهد؟

اورولوژیست مایع منی مرد را به منظور مشخص شدن علت ناباروری آزمایش می‌کند.

آیا جراح اورولوژی ترمیمی می‌تواند داروی حاوی هورمون تجویز کند؟

بله، متخصصان طی مواردی هورمون درمانی را انجام می‌دهند.

اورولوژیست چگونه خون در ادرار را آزمایش می‌کند؟

اورولوژیست معمولا به منظور مشخص شدن خون در ادرار، آزمایش نمونه ادرار را تجویز شود.

متخصص اورولوژی از چه روشی به مثانه شما نگاه می‌کند؟

سیستوسکوپی، سیستوسکوپی به روشی گفته می‌شود که در آن داخل مثانه با استفاده دوربین نازک بررسی می‌شود.

علائم تنگی مجرای ادرار چیست؟

علائم تنگی مجرای ادرار چیست؟

در بیماری تنگی مجرای ادراری، مجرای ادرار تنگ یا مسدود می‌گردد. مجرای ادرار، مجرایی است که ادرار را به بیرون بدن منتقل می‌کند. این تنگی یا انسداد مجرا می‌تواند در هر قسمتی از مجرای ادرار، از مثانه تا ابتدای آلت تناسلی، ایجاد شود.

تنگی مجرای ادراری اغلب به علت تشکیل بافت اسکار و در اثر تروما، صدمه، عفونت یا جراحی پیشین، در داخل مجرا ایجاد می‌گردد. جریان ادرار از مسیر مجرای ادراری معمولا به راحتی و آزادانه انجام می‌شود، اما زمانی که بافت زخم / اسکار ایجاد گردد، علائمی از جمله انسداد ممکن است ایجاد شود که باعث کاهش جریان ادرار، مشکل یا ناتوانی در ادرار کردن گردد. علائم و عوارض احتمالی ناشی از تنگی مجرای ادرار به صورت زیر هستند:

مشکل در شروع جریان ادرار

از رایج‌ترین علائم تنگی ادرار مشکل در شروع ادرار کردن است، زیرا زمانی که مجرا باریک می‌شود، جاری شدن ادرار سخت شده و ممکن است ضعیف یا آهسته گردد.

ادرار درد آور (dysuria)

درد داشتن در هنگام ادرار یکی از علائم رایج تنگی مجرای ادرار است. این حالت به علت تنگی یا انسداد مجرای ادراری روی می‌دهد و ممکن است باعث درد و ناراحتی در هنگام ادرار کردن شود. درد داشتن در هنگام ادرار ممکن است همراه با سوزش، گزگز یا درد تیز در مجرای ادراری یا مثانه باشد. در برخی موارد، ممکن است در پایین شکم یا کمر درد حس شود و گاهی درد لگن نیز ظاهر شود.

کاهش جریان و ترشح ادرار

کاهش جریان ادرار یکی از رایج‌ترین علائم تنگی مجرای ادراری است. این امر می‌تواند باعث مشکل در تخلیه ادرار به بیرون از بدن شود. ممکن است جریان ادرار کندتر یا ضعیف‌تر گردد و در زمان ادرار کردن، بیمار ترشح یا تاخیر در شروع ادرار را داشته باشد.

اسپری شدن یا جریان دوتایی ادرار

اسپری شدن یا جریان دوتایی ادرار یکی از علائم تنگی مجرای ادراری است. این حالت زمانی روی می‌دهد که جریان ادرار به دو یا چند مسیر هدایت شده و باعث جریان نامنظم و غیرقابل پیشبینی ادرار گردد.

بی اختیاری ادراری (عدم کنترل بر روی مثانه)

بی اختیاری ادراری (عدم کنترل بر روی مثانه)

یکی دیگر از علائم مرسوم تنگی مجرای ادراری، بی اختیاری ادراری است که در این حالت بیمار بدون اختیار خود ادرار می‌کند. دلیل این امر در زمان تنگی مجرای ادراری این است که مثانه ممکن است نتواند به طور کامل تخلیه شود و در نتیجه باعث نشت ادرار گردد. بر اساس مقدار انسداد مجرا و مقدار اثر آن روی مثانه، شدت بی‌اختیاری ادراری می‌تواند متغیر باشد. برخی ممکن است گاهی اوقات ترشح ادرار مشاهده شود، اما در برخی دیگر ممکن است ترشح زیاد یا مداوم داشته باشند.

کاهش شدت انزال

یکی دیگر از علائم تنگی مجرای ادرار، کم شدن شدت انزال است. این حالت می‌تواند بر روی توانایی مجاری انزالی در دفع مایع منی تاثیر بگذارد. آقایان مبتلا به تنگی مجرای ادراری احتمالا کاهش شدت انزال، حجم مایع منی یا مشکل در انزال را نیز داشته باشند.

ترشح از مجرای ادراری

ترشح از مجرای ادراری

ترشح از مجاری ادراری یکی از علائم تنگی مجرای ادراری است. این ترشح ممکن است رقیق، تیره، سفید یا زرد رنگ باشد و بوی بدی نیز داشته باشد. این ترشحات به علت التهاب و عفونت مجاری ادراری ایجاد شده و باعث تنگی و انسداد مجرا می‌گردد.

عدم خروج ادرار

تنگی مجرای ادراری می‌تواند باعث عدم خروج ادرار گردد که در این صورت مثانه به طور کامل یا اصلا تخلیه نمی‌گردد. در صورت باریک شدن مجرای ادراری، جریان یافتن ادرار در مجرای ادراری و خارج شدن آن از بدن بسیار دشوار می‌گردد.

وجود خون در ادرار (ادرار خونی یا تیره) که به نام hematuria شناخته می‌شود

Hematuria (وجود خون در ادرار) یکی از علائم احتمالی تنگی مجرای ادراری است. زمانی که تنگی مجرای ادرای شدید باشد، جریان ادرار ممکن است شدید شده و باعث آسیب به مجاری و در نهایت خونریزی آن شود. به‌علاوه، در صورتی که تنگی منجر به انسداد مجرا شود، احتمالا مثانه برای تخلیه ادرار از طریق مجرای تنگ شده بیشتر تحت فشار قرار گیرد که منجر به پاره شدن رگ‌های خونی مثانه و hematuria گردد.

خون در مایع منی

وجود خون در مایع منی به علت تنگی مجرای ادراری یکی از نادرترین علائم تنگی مجرا است و به عنوان hematospermia (وجود خون در مایع منی) شناخته می‌شود. این حالت زمانی روی می‌دهد که انسداد یا تنگی مجرای ادراری باعث پارگی رگ‌های خونی در غده پروستات در هنگام انزال گردد.

ادرار مکرر

تنگی مجرای ادراری به چند روش می‌تواند باعث تکرر ادرار شود. اولا، تنگی مجرای ادرای می‌تواند باعث سخت شدن جریان یافتن ادرار به خارج از بدن شود. این امر می‌تواند باعث پر شدن بیش از حد مثانه و در نهایت تکرر ادرار شود. این حالت به خاطر این است که مثانه سعی می‌کند خود را مکررا تخلیه کند تا انسداد جبران گردد.

دوما، تنگی مجرای ادراری می‌تواند باعث التهاب و درد در مثانه و مجرای ادراری گردد که منجر به ضروری شدن ادرار کردن و افزایش تکرر ادرار شود. این امر به خاطر حساسیت بیشتر مثانه و مجرای ادرای است و حتی مقدار کمی از ادرار در مثانه می‌تواند باعث نیاز فوری به ادرار کردن شود.

عفونت‌های مکرر مجاری ادراری

عفونت مکرر مجرای ادراری (UTIs) نیز می‌تواند از علائم تنگی مجرای ادراری باشد. زمانی که مجرای ادراری تنگ یا مسدود می‌شود، جریان ادرار کم می‌گردد. این کاهش باعث تجمع ادرار در مثانه شده و باعث ایجاد محیط مناسبی برای رشد باکتری‌ها می‌شود که احتمال ابتلا به عفونت‌های مجاری ادراری را افزایش می‌دهد.

در صورت مشاهده‌ی هر یک از علائم فوق، یا در صورتی که اخیرا دچار ضربه و آسیب در ناحیه‌ی تناسلی یا عفونت‌های مکرر ادراری شده‌اید در اولین فرصت برای ویزیت توسط متخصص تنگی مجرای ادراری با ما تماس حاصل فرمایید. دکتر حجت سلیمی متخصص کلیه و مجاری ادراری و فلوشیپ اورولوژی ترمیمی می‌باشند و سال‌ها تجربه‌ی موفق در زمینه درمان تنگی مجرای ادراری دارند.

سوالات پرتکرار

مهمترین علامت تنگی مجرای ادرای چیست؟

احتمالا تخلیه ناقص ادرار از مثانه مهمترین علامت این بیماری است.

تنگی مجرای ادراری چگونه است؟

مبتلایان به تنگی مجرای ادراری ممکن است درد یا گاهی احساس پر بودن در پهلو یا شکم داشته باشند.

علائم تنگی مجرای ادراری تا چه مدت ماندگار است؟

به طور متوسط احتمالا علائم تا 12 ماه باقی بمانند اما در برخی موارد ممکن است کمتر از این مدت باشد.

بهترین آزمایش بعد از تشخیص علائم تنگی مجرای ادراری چیست؟

یورتروگرام رتروگراد: این آزمایش مهمترین آزمایش برای تشخیص تنگی مجرای ادراری است.

چه میزان از جریان ادرار نشان دهنده علائم تنگی مجرای ادراری است؟

اگر مقدار بیشینه جریان ادرار کمتر از 10 میلی‌لیتر در ثانیه باشد، نشان دهنده تنگی (انسداد) شدید است. برای بررسی عفونت دستگاه ادراری از آزمایش ادرار استفاده می‌شود.

چگونه می‌توان تفاوت بین هایپرپلازی خوش خیم پروستات و علائم تنگی مجرای ادراری را تشخیص داد؟

زمانی که تنگی مجرای ادراری را با هایپرپلازی خوش خیم پروستات مقایسه می‌کنیم، باید مورد زیر را در نظر بگیریم: کمتر شدن فشار شروع و پایان ادرار به علت اینکه انسداد مجرا در ابتدای ادرار کردن وجود دارد و مجرای ادراری در حین ادرار کردن بزرگتر نمی‌گردد. بنابراین فشار بیشتری برای افزایش جریان ادرار وارد می‌شود.

علت تنگی مجرای ادرار چیست؟

علت تنگی مجرای ادرار چیست؟

تنگی مجرای ادرار بیماری است که در آن اورترا یا مجرایی که ادرار را از مثانه به خارج از بدن هدایت می‌کند تنگ و باریک یا مسدود می‌شود. از علائم این بیماری می‌توان به‌ سختی در ادرار کردن، کاهش جریان ادرار و عفونت مداوم اشاره کرد. تنگی مجاری ادراری می‌تواند بنا به دلایل مختلفی از جمله عوامل پزشکی و سبک زندگی رخ دهد؛ اما رایج‌ترین دلایل بروز این بیماری آسیب‌ دیدگی، عفونت و التهاب می‌باشد. در ادامه این مقاله با جزئیات بیشتری به دلایل ابتلا به تنگی مجرای ادرار پرداخته‌ایم.

علت تنگی مجرای ادرار چیست؟

مجرای ادرار ممکن است به دلایل مختلف تنگ شود که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره شده است:

آسیب‌ دیدگی یا ضربه

آسیب‌دیدگی یا ضربه

مجرای ادرار بافتی بسیار ساختاری بسیار ظریف دارد که ممکن است در صورت برخورد و ضربه به‌ راحتی آسیب ببیند. برخی از رایج‌ترین دلایل آسیب‌ دیدگی این مجرا شامل موارد زیر می‌شود:

  • شکستگی لگن: شکستگی استخوان لگن که ممکن است بر اثر زمین‌خوردن، تصادف یا موارد دیگر رخ دهد باعث آسیب‌ دیدن مجرای ادرار می‌شود.
  • ترومای بلانت: ضربه مستقیم به ناحیه تناسلی در طول ورزش یا دیگر فعالیت‌های فیزیکی می‌تواند به مجرای ادرار آسیب برساند.
  • ترومای نافذ: فرو رفتن چاقو یا شلیک گلوله به ناحیه تناسلی ممکن است باعث پاره شدن و آسیب‌ دیدن مجرای ادرار شود.

زمانی که مجرای ادرار آسیب می‌بیند ممکن است ملتهب شده و دچار بافت اسکار گردد. بافت اسکار به‌ عنوان بخشی از روند طبیعی درمان محسوب می‌شوند؛ اما درصورتی‌که بیش از اندازه تولید شوند، مجرای ادرار را تنگ یا مسدود می‌کنند.

میزان آسیب‌ دیدگی و شدت بافت اسکار تشکیل شده میزان وخامت تنگی مجرای ادرار را مشخص می‌کنند. در برخی موارد این عارضه جزئی بوده و هیچ علائمی از خود بروز نمی‌دهد؛ اما در برخی موارد مجرا به حدی بسته می‌شود که باعث انسداد ادرار شده و عوارضی چون عفونت مثانه، احتباس ادراری و آسیب‌ دیدگی کلیه را در پی خواهد داشت.

عفونت

عفونت

عفونت از چند طریق می‌تواند باعث تنگ شدن مجرای ادراری شود.

اولاً عفونت ممکن است باعث ملتهب شدن مجرای ادرار و در نتیجه تشکیل بافت اسکار بر روی آن شود. بافت اسکار در مقایسه با بافت سالم انعطاف‌پذیری کمتری دارد و باعث تنگ شدن مجرای ادرار می‌شود.

همچنین عفونت مجاری ادراری درمان نشده یا مکرر منجر به التهاب یا حساسیت مزمن اورترا می‌گردند. با التهاب شدید مجرای ادرار دچار بافت اسکار شده و در نتیجه تنگ یا مسدود خواهد شد.

علاوه بر این عفونت و التهاب با آسیب رساندن به پوشش اورترا باعث تنگی مجرای ادرار می‌شوند. همانند عوامل قبلی این آسیب‌ دیدگی نیز باعث تشکیل بافت اسکار و در نتیجه تنگ شدن مجرا می‌گردد.

برخی از بیماری‌ها و عفونت‌های مقاربتی نیز مانند سوزاک و کلامیدیا بروز تنگی مجرای ادرار می‌شوند. این عفونت‌ها با التهاب و تشکیل بافت اسکار بر روی مجرای ادرار باعث بروز این بیماری خواهند شد.

در برخی موارد پروسه‌های درمانی؛ مانند سوند گذاری ادراری نیز باعث بروز عفونت و در نتیجه مسدود شدن مجرای ادراری می‌شوند.

التهاب مجاری ادراری

التهاب با ایجاد بافت اسکار بر روی مجرای ادرار باعث تنگ و مسدود شدن آن می‌گردد. التهاب مجرای ادرار ممکن است بنا به دلایل مختلفی مانند عفونت، بیماری‌های مقاربتی و تروما رخ دهد. زمانی که این مجرا ملتهب می‌شود بدن کلاژن بیشتری تولید کرده تا به درمان آن کمک نماید. درصورتی‌که این التهاب برای مدت طولانی ادامه پیدا کند، کلاژن تولید شده باعث به‌ وجود آمدن بافتی ضخیم در درون مجرا شده و فضای آن را تنگ می‌نماید. در برخی موارد التهاب باعث تشکیل بافت اسکار در بیرون مجرای ادراری شده و در نهایت منجر به فشرده‌شدن مجرا و تنگ شدن آن می‌شود.

بزرگ شدن پروستات

با بزرگ شدن پروستات، فشار زیادی به اورترا وارد شده و در نتیجه فرد دچار تنگی مجرای ادراری خواهد شد. غده پروستات در اطراف اورترا واقع شده است و در صورت بزرگ‌تر شدن به آن فشار وارد کرده و ادرار کردن را مشکل می‌سازد. علاوه بر این بزرگ شدن پروستات می‌تواند باعث تشکیل بافت اسکار درون مجرای ادرار شود. با گذشت زمان این بافت اسکار فضای درون مجرا را تنگ و مسدود می‌نماید. بزرگ شدن پروستات یکی از عوامل رایج تنگ شدن مجرای ادرار در مردان بالای 60 سال به‌ حساب می‌آید.

جراحی

جراحی

در طول جراحی بدن به‌ صورت طبیعی در برابر آسیب‌ دیدگی بافت واکنش نشان داده و ملتهب می‌شود. التهاب یکی از مراحل طبیعی پروسه درمان می‌باشد؛ اما درصورتی‌که کنترل نشود باعث به‌ وجود آمدن بافت اسکار خواهد شد. بافت اسکار بافتی ضخیم و سفت می‌باشد که انعطاف‌پذیری پایینی دارد و باعث تنگ شدن مجرای ادراری می‌گردد.

افرادی که تحت جراحی پروستات یا مثانه قرار گرفته‌اند بیش از دیگران در معرض ابتلا به تنگی مجرای ادراری قرار دارند؛ چرا که مجرای ادرار در نزدیکی لگن قرار گرفته است به‌ شدت آسیب‌ پذیر می‌باشد. تجهیزاتی که در هنگام جراحی استفاده می‌شوند ممکن است به‌ صورت اتفاقی به اورترا ضربه وارد کرده و باعث التهاب و تشکیل بافت اسکار بر روی آن شوند.

یکی از دیگر عواملی که باعث تنگ شدن مجرای ادرار بعد از جراحی می‌شوند قراردادن و استفاده از سوند یا کاتتر ادرار می‌باشد. کاتتر لوله نازک و منعطفی است که از طریق مجرای ادرار وارد مثانه شده و در طول و بعد از جراحی ادرار را تخلیه می‌کند. کاتتر ممکن است باعث آسیب‌ دیدگی دیواره‌های اورترا شود، به‌ خصوص اگر برای مدت طولانی درون مجرا باقی بماند.

کاتتریزاسیون

کاتتریزاسیون

کاتتر یا سوند لوله نازکی است که درون مجرای ادرار قرار داده می‌شود تا ادرار را از مثانه به خارج از بدن منتقل کند. استفاده مکرر از سوند باعث حساسیت، التهاب، ایجاد بافت اسکار و در نهایت تنگ شدن مجرای ادرار می‌شود. این عارضه ممکن است به دلیل آسیب‌ دیدگی اورترا در هنگام قرار دادن سوند یا واکنش شیمیایی بدن به جنس سوند رخ دهد. در برخی موارد کاتتر ممکن است باعث عفونت مجاری ادراری و در نتیجه التهاب و تشکیل بافت اسکار بر روی آن شود. افرادی که برای مدت طولانی از سوند استفاده کرده‌اند بیش از دیگران در معرض ابتلا به عفونت مجاری ادراری قرار دارند. برای کاهش ابتلا به این بیماری باید در هنگام کار گذاشتن سوند حتماً آن را استریل نمود.

پرتودرمانی

پرتودرمانی

پرتودرمانی یکی از روش‌های درمان سرطان‌های مختلف از جمله سرطان پروستات و مثانه می‌باشد. با این‌ حال تنگ شدن مجرای ادرار یکی از عوارض احتمالی این روش به‌ حساب می‌آید.

علت اصلی بروز این عارضه به طور کامل مشخص نمی‌باشد؛ اما پزشکان احتمال می‌دهند تنگ شدن مجرا به دلیل آسیب‌ دیدگی بافت اورترا در طول پرتودرمانی رخ دهد. در طول پرتودرمانی، پرتوهایی با انرژی بالا را به سلول‌های سرطانی می‌تابانند که باعث می‌شود دی‌ان‌ای آن‌ها از بین رفته و در نهایت سلول نابود شود. با این حالت بافت‌های سالم اطراف سلول‌های سرطانی نیز در معرض پرتو قرار گرفته و ممکن است آسیب ببینند.

اورترا توسط بافت‌هایی احاطه شده‌اند که ممکن است در طول پرتودرمانی آسیب ببینند. از بین این بافت‌ها می‌توان به غده پروستات، مثانه، حالب‌ها و عضلات کف لگن اشاره کرد. زمانی که این بافت‌ها آسیب می‌بینند، ملتهب شده و دچار بافت اسکار می‌شوند. این بافت‌های اسکار باعث تنگ شدن مجرای ادرار و در نتیجه سختی در ادرار کردن، ادرار دردناک و عوارض دیگر خواهند شد.

مادرزادی

بیماری‌های مادرزادی به بیماری‌های اطلاق می‌شود که از بدو تولد در بدن فرد وجود دارند. تنگی مجرای ادرار به‌ صورت مادرزادی ممکن است به دلیل مواردی که در زمان رشد جنین رخ‌ داده است ایجاد شود. یکی از این موارد تشکیل غیرعادی بافت مجرای ادرار است. در برخی موارد بافت اورترا به طور کامل رشد نکرده و باعث می‌شود تا این مجرا بیش از اندازه نازک یا ضعیف شود و بیش‌ از پیش در معرض آسیب دیدگی قرار بگیرد.

از دیگر موارد می‌توان به رشد غیرطبیعی اندام‌های مجاور مجرای ادراری مانند پروستات و مثانه اشاره کرد. این اندام‌ها با فشار وارد کردن به اورترا باعث باریک و یا مسدود شدن آن می‌شوند. علاوه بر این برخی از بیماری‌های ژنتیکی مانند هیپوسپادیاس احتمال ابتلا به تنگی مجرای ادرار در آینده را افزایش می‌دهند.

بیماری‌های ایدیوپاتیک

تنگی مجرای ادراری ایدیوپاتیک به حالتی اطلاق می‌شود که هیچ علت شناخته شده‌ای برای بروز این بیماری وجود ندارد. به‌ صورت کلی علت بروز تنگی مجرای ادراری ایدیوپاتیک هنوز به طور کامل مشخص نیست و به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

علت تنگی مجرای ادرار در زنان

تنگی مجرای ادرار در مردان شیوع بیشتری دارد تا زنان. این بیماری در زنان بنا به دلایل مختلفی مانند آسیب‌ دیدگی یا تروما، جراحی لگن و یا پرتودرمانی در اطراف لگن رخ می‌دهد. علاوه بر این التهاب و عفونت اورترا نیز می‌تواند باعث تنگی مجاری ادراری در زنان شود. در برخی موارد علت بروز این عارضه در زنان ناشناخته است.

علت تنگی مجرای ادرار در کودکان

تنگی مجرای ادراری در کودکان نادر می‌باشد اما می‌تواند بنا به دلایل مختلفی رخ دهد که برخی از آن‌ها با دلایل بروز این بیماری در بزرگسالان متفاوت می‌باشد.

رایج‌ترین دلیل تنگ شدن مجرای ادرار در پسربچه‌ها بیماری مادرزادی به نام دریچه پیشابراه خلفی می‌باشد. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که بافتی پرده مانند باعث انسداد جریان ادرار و در نتیجه تشکیل بافت اسکار و تنگ شدن مجرای ادرار می‌شود. دریچه پیشابراه خلفی در دوران نوزادی یا اوایل کودکی قابل‌ تشخیص بوده و در پسران بیشتر از دختران رخ می‌دهد.

تنگ شدن مجرای ادرار در کودکان دختر رواج کمتری داشته به طور معمول به دلیل جراحی، آسیب‌ دیدگی یا تروما و پرتودرمانی رخ می‌دهد.

از دیگر دلایل غیر رایج تنگی مجرای ادراری در کودکان می‌توان به تروما، عفونت و استفاده از سند اشاره کرد.

 چه افرادی بیشتر در معرض تنگی مجرای ادرار قرار دارند؟

عوامل مختلفی احتمال ابتلا به تنگی مجرای ادراری را افزایش می‌دهند از جمله:

  • جنسیت: مردان در مقایسه با زنان بیشتر در معرض ابتلا به تنگی مجرای ادرار قرار دارند.
  • سن: تنگی مجرای ادرار در مردان بالای 50 سال رایج‌تر می‌باشد.
  • سبک زندگی: برخی از موارد مانند سیگار کشیدن و نداشتن تغذیه مناسب احتمال تنگ شدن مجرای ادرار را افزایش می‌دهند.

در صورت مشاهده هر یک از علائم تنگی مجرای ادرار و تجربهٔ علت‌های ذکر شده، در اولین فرصت برای دریافت وقت معاینه از پزشک اورولوژیست و متخصص تنگی مجرای ادرار اقدام کنید.

آدرس و شماره تماس:

تهران – مطهری_روبروی بیمارستان جم_کوچه فجر_ساختمان زهره_طبقه ٥_واحد ١٦

02188343444

سوالات متداول

رایج‌ترین دلیل تنگ شدن مجرای ادرار چیست؟

آسیب‌ دیدگی یا تروما اولترا یا لگن رایج‌ترین دلیل تنگ شدن مجرای ادرار محسوب می‌شود.

آیا ممکن است چاقی باعث تنگ شدن مجرای ادرار شود؟

به‌ صورت مستقیم خیر اما اضافه‌ وزن و چاقی می‌تواند منجر به بیماری‌های مختلفی مانند دیابت، فشار خون و بیماری‌های قلبی عروقی شود. این بیماری‌ها خطر ابتلا به تنگ شدن مجرای ادرار را افزایش می‌دهند.

سیگار کشیدن چگونه باعث تنگ شدن مجرای ادرار می‌شود؟

سیگار کشیدن با افزایش احتمال عفونت مجاری ادراری و التهاب آن‌ها احتمال ابتلا به تنگی مجرای ادراری را افزایش می‌دهد. سیگار کشیدن سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و به پوشش مجاری ادرار آسیب می‌رساند و آن‌ها را بیش‌ از پیش در معرض عفونت قرار می‌دهد.

تغذیه نامناسب چگونه باعث تنگ شدن مجرای ادرار می‌شود؟

بدن افرادی که تغذیه نامناسبی دارند به‌ مرور زمان ضعیف شده و زودتر از دیگران به عفونت مبتلا می‌شوند. عفونت مجاری ادرار باعث التهاب اورترا و تشکیل بافت اسکار می‌گردد. این بافت اسکار مجرای ادرار را تنگ و مسدود می‌نماید.

آیا روش درمان تنگی مجرای ادرار نسبت به علت بروز آن متفاوت می‌باشد؟

بله روش درمان تنگی مجرای ادرار نسبت به علت بروز آن متفاوت می‌باشد. برای مثال اگر این عارضه به دلیل التهاب و عفونت رخ‌ داده باشد می‌توان آن را به کمک داروهای ضدالتهاب و آنتی‌بیوتیک درمان نمود و در مواردی که بیماری به دلیل تشکیل بافت اسکار ایجاد شده باشد باید به کمک جراحی و ترمیم مجرا آن را درمان کرد.

بزرگ کردن آلت تناسلی مردان | معرفی بهترین روش‌ها

بزرگ کردن آلت تناسلی مردان معرفی بهترین روش ها

بزرگ کردن آلت یکی از رایج‌ترین دلایل مراجعه‌ی مردان به اورولوژیست است. اندازه‌ی آلت تناسلی اکثر این افراد طبیعی است و عدم اعتماد به نفس آن‌ها دلایل روانی دارد. پمپ، قرص، وزنه و ورزش‌ها و جراحی‌های مختلفی وجود دارند که ادعا می‌کنند باعث افزایش طول و قطر آلت شما می‌شوند و ممکن است با آن‌ها مواجه شده باشید، اما آیا واقعاً تأثیر دارند؟ مدارک علمی کمی وجود دارد که کارایی روش‌های غیر جراحی برای بزرگ کردن آلت را اثبات کند و هر یک معایب خود را دارند. اکثر روش‌هایی که در تبلیغات می‌بیند مؤثر نیستند؛ برخی از آن‌ها به آلت تناسلی شما آسیب خواهند رساند. این مقاله را بخوانید تا با بهترین روش‌ها برای بزرگ کردن طول و قطر آلت آشنا شوید.

سایز طبیعی آلت تناسلی در مردان

سایز طبیعی آلت تناسلی در مردان

همانطور که گفته شد ترس از اینکه آلت تناسلی کوچکی دارید یا آلت تناسلی شما به قدری کوچک است که نمی‌توانید شریک جنسی خود را در رابطه‌ی جنسی ارضا کنید، نگرانی رایجی است. اما اکثر مردانی که فکر می‌کنند آلت خیلی کوچکی دارند در واقع اندازه‌ی آلتشان طبیعی است. همچنین بسیاری از مردان تصور اشتباهی از اندازه‌ی طبیعی آلت تناسلی دارند.

طول آلت وقتی که در حالت نعوظ نباشد، نمی‌تواند نشان دهد که طول آلت در حالت نعوظ چقدر خواهد بود. اگر آلت تناسلی شما در حالت نعوظ 10 سانتی‌متر یا بلندتر است، اندازه‌ی آن طبیعی است.

آلت تناسلی تنها زمانی کوچک شمرده می‌شود که طول آن در حالت نعوظ کمتر از 10 سانتی‌متر باشد. این مشکل میکروپینس نامیده می‌شود.

روش‌های بزرگ کردن آلت تناسلی

برخی از روش‌هایی که برای بزرگ کردن آلت مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از:

تزریق چربی برای بزرگ کردن آلت تناسلی

تزریق چربی برای بزرگ کردن آلت تناسلی

تزریق چربی به آلت تناسلی می‌تواند باعث شود که با انتقال چربی تصفیه شده‌ی قسمتی از بدن خود فرد به بدنه‌ی آلت، آلت تناسلی را بزرگتر و بلندتر کند. این روش می‌تواند برای بزرگ کردن قطر و طول آلت مورد استفاده قرار گیرد.

مزایای بزرگ کردن آلت تناسلی با تزریق چربی

مزایای این روش عبارتند از:

  • افزایش قطر آلت
  • افزایش طول آلت در حالت غیر نعوظ
  • استراحت کوتاه یا عدم نیاز به استراحت
  • عوارض جانبی کم
  • بهبود نعوظ و ارگاسم به خاطر سلول‌های بنیادی آدیپوز
  • افزایش چشمگیر اعتماد به نفس و عزت نفس
عوارض بزرگ کردن آلت تناسلی با تزریق چربی

این روش التهاب و چسبندگی‌های زیادی ایجاد می‌کند و در درازمدت این التهاب‌ها باعث کشیده شدن آلت به داخل شده و در نتیجه باعث کوتاهی آلت می‌شود. در برخی از موارد برای درمان این چسبندگی‌ها نیاز به جراحی مجدد می‌باشد و یا احتیاج به تخلیه چربی دارد. همچنین این روش‌ دائمی نبوده و تا 1 سال ماندگاری دارد و ممکن است قرینگی و شکل ظاهری خوبی ایجاد نکند.

تزریق ژل

تزریق ژل

این روش ایمن‌ترین روش موجود بوده و نتایج خوبی برای ظاهر آلت تناسلی به همراه خواهد داشت. بزرگ کردن قطر آلت با فیلر انجام می‌شود. این فیلر به بدنه‌ی آلت (به زیر پوست و نه داخل اندام) تزریق می‌شود تا قطر آلت را افزایش دهد. پزشکان برای افزایش ایمنی و راحتی به جای سوزن از یک کانولا که نوک تیز نباشد استفاده می‌کنند.

مزایای بزرگ کردن آلت تناسلی با تزریق ژل

این روش کم تهاجمی می‌تواند قطر، طول آلت در حالت غیر نعوظ و ظاهر کلی آلت را بدون هزینه، استراحت و ناراحتی که جراحی به همراه دارد، بهبود بخشد.

عوارض تزریق ژل

عوارض مختلفی مربوط به تزریق ژل به آلت تناسلی وجود دارد. مشکلات کوتاه مدت شامل عفونت، ادم، حساسیت زیاد (هایپرسنسیتیویتی)، اریتما و بدشکلی آلت می‌باشد. این عوارض کوتاه مدت طی چند روز یا چند هفته بعد از تزریق رخ می‌دهند. علاوه بر این این روش کمی گران است و نهایتاً 1 سال ماندگاری دارد.

جراحی قطع کردن لیگامان‌ها

جراحی قطع کردن لیگامان‌ها

این جراحی برای افزایش طول انجام می‌شود. جراحی قطع کردن لیگامان‌های نگه‌دارنده یا لیگامنتولیز راهی برای بزرگتر شدن آلت در حالت غیر نعوظ است که با قطع کردن لیگامان نگه‌دارنده (رباط ساسپنسور) انجام می‌شود. این لیگامان، آلت را به استخوان ناحیه‌ی شرمگاهی متصل می‌کند. طی این عمل جراح این لیگامان را قطع می‌کند و پوست شکم تا بدنه‌ی آلت را جابجا می‌کند و می‌کشد.

مزایای بزرگ کردن آلت تناسلی با قطع کردن لیگامان‌ها

مزایای این روش عبارتند از:

  • این روش ماندگاری زیادی دارد و اکثراً دائمی است.
  • می‌تواند باعث افزایش طول آلت شما شود.
عوارض جراحی قطع کردن لیگامان‌ها

این نوع جراحی عوارض و معایبی دارد که عبارتند از:

  • واکنش نامناسب به بیهوشی
  • اسکار یا واکنش التهابی
  • ابتلا به عفونت
  • احتمال چسبیدن آلت تناسلی به استخوان لگن در قسمت‌های پایه (با وجود وسایلی مانند پروتزهای مخصوص)
  • عدم رضایت از نتایج (آلت تناسلی به اندازه‌ای که مدنظر شما بوده بزرگ نشده چون این عمل تنها آن را 2-3 سانتی‌متر بلندتر خواهد کرد).

پروتز

پروتز

در این جراحی ابزار هلال مانندی از جنس سیلیکون درجه پزشکی زیر پوست آلت قرار می‌گیرد تا طول و قطر آلت بیشتر شود. جراح ابتدا برشی در بالای آلت ایجاد می‌کند و قطعه‌ی سیلیکونی را از طریق آن وارد بدنه‌ی آلت می‌تماید. جراح سیلیکون را به گونه‌ای شکل می‌دهد که مطابق شکل و اندازه‌ی آلت باشد.

مزایای پروتز آلت تناسلی

مزایای آن عبارتند از:

  • روشی محتاطانه. چون پروتز کاملاً نامشهود است و داخل آلت قرار گرفته است، کسی متوجه نخواهد شد.
  • درصد رضایت بالا
  • ایمن و مؤثر
  • نتایج ماندگار
  • نعوظ راحت
  • سرپایی بودن جراحی
  • عدم تغییر لذَت جنسی
عوارض پروتز آلت تناسلی

خطرات این روش عبارتند از:

  • عفونت. همانند هر جراحی دیگری احتمال بروز عفونت وجود دارد.
  • مشکلات پروتز. پروتزهای آلت تناسلی جدید قابل اطمینان هستند، اما در موارد نادری پروتز درست عمل نمی‌کند.
  • ساییدگی یا چسبندگی داخلی. در برخی موارد ممکن است پروتز به پوست داخل آلت تناسلی بچسبد یا پوست داخلی آلت را دچار ساییدگی کند.

مراقبت‌های لازم بعد از بزرگ کردن آلت تناسلی

در روزهای ابتدایی دوران نقاهت، باید لباس گشاد بپوشید و به خودتان فشار نیاورید. جراحتان مشخص خواهد کرد که کی می‌توانید اجسام سنگین را بلند کنید، در باشگاه تمرین کنید، دوچرخه سواری کنید و فعالیت‌های دیگر مانند استمنا و برقراری رابطه‌ی جنسی را انجام دهید.

روش‌های غلط برای بزرگ کردن آلت

اکثر روش‌های بزرگ کردن آلت تناسلی که در تبلیغات دیده می‌شوند تأثیری ندارند؛ حتی برخی از آن‌ها باعث آسیب دائمی به آلت تناسلی می‌شوند. در اینجا به برخی از محصولات و روش‌هایی که رواج یافته‌اند اشاره می‌کنیم:

  • قرص و لوسیون: این محصولات معمولاً حاوی ویتامین، مواد معدنی، گیاهان دارویی و هورمون هستند و تولیدکنندگان آن‌ها ادعا می‌کنند که باعث بزرگ شدن آلت تناسلی خواهند شد. مؤثر بودن هیچ کدام از این محصولات اثبات نشده است؛ حتی برخی از آن‌ها ممکن است مضر باشند.
  • پمپ وکیوم: چون پمپ‌ها خون را به سمت آلت تناسلی می‌کشند و باعث حجیم شدن آن می‌شوند، گاهی اوقات برای درمان مشکلات نعوظ مورد استفاده قرار می‌گیرند. پمپ وکیوم باعث می‌شود که آلت تناسلی موقتاً بزرگتر به نظر برسد. اما استفاده‌ی مکرر یا طولانی از آن می‌تواند به بافت‌های الاستیک آلت تناسلی آسبی برساند و باعث شود که در زمان نعوظ آلت سفتی قبل را نداشته باشد.
  • ورزش: این ورزش‌ها که گاهی اوقات جلکینگ نامیده می‌شوند با استفاده از حرکت دست برای رساندن خون از ته آلت به نوک آن انجام می‌شوند. اگرچه این روش ظاهراً ایمن‌تر از سایر روش‌هاست، اما مدرکی دال بر مؤثر بودن آن وجود ندارد؛ همچنین ممکن است باعث ایجاد اسکار، درد و بدشکلی شود.
  • کشش: کشش شامل استفاده از دستگاه اکستندر یا کشش، که دستگاه تراکشن آلت تناسلی نیز نامیده می‌شود، برای کشش ملایم آلت تناسلی است.

هزینه بزرگ کردن آلت تناسلی چقدر است؟

روش‌های بزرگ کردن آلت تناسلی ممکن است گران باشند. هر روشی متفاوت است، اما به طور کلی روش‌های جراحی گران‌تر از سایر روش‌ها هستند. اما روش‌های غیر جراحی هم دائمی نیستند و نیازمند تکرار هستند که می‌تواند هزینه‌‌ی زیادی داشته باشد.

کلام آخر

اگر از آلت تناسلی خود راضی نیستید و به دنبال بزرگ کردن آلت هستید، حتماً درباره‌ی نتایج با جراح خود مشورت کنید. باید انتظارات واقع‌ بینانه‌ای داشته باشید و بدانید که احتمال بروز عوارض و مشکلات جدی نیز وجود دارد. به خاطر خطر عوارضی مانند اسکار، عفونت، درد، بی‌حس شدن آلت تناسلی و مشکلات نعوظ، بسیاری از جراحان عمل جراحی را برای آلت تناسلی که اندازه‌ی مناسبی دارد توصیه نمی‌کنند. با این حال جراحی برای برخی افراد، مخصوصاً افراد مبتلا به مشکلات مربوط به ادرار کردن، برقراری رابطه‌ی جنسی و بهداشت مناسب است.

سؤالات متداول

آیا بزرگی آلت تناسلی از نظر شریک جنسی مهم است؟

بزرگی مؤثر است، اما اطلاع از نیازها و علایق شریکتان نسبت به تغییر اندازه‌ی آلت تناسلی بیشتر در تغییر رابطه‌ی شما مؤثر خواهد بود.

آیا روشی برای افزایش دائمی قطر آلت وجود دارد؟

روش‌های افزایش قطر آلت تناسلی دائمی نیستند.

جراحی بزرگ کردن آلت تناسلی چقدر طول می‌کشد؟

جراحی بزرگ کردن آلت یک‌روزه است و حدود 1 تا 2 ساعت زمان می‌برد. این امر به این معناست که کل این پروسه (از پذیرش تا ترخیص از کلینیک) حدود 6 ساعت طول می‌کشد و بعد از آن می‌توانید فعالیت‌ها روتین خود را انجام دهید.

بهترین روش برای بزرگ کردن آلت چیست؟

همه‌ی روش‌هایی که گفته شد مزایا و معایب خود را دارند و ممکن است برای افراد مختلف متفاوت باشند، اما می‌توان گفت که زل (فیلر) ایمن‌ترین روش است.

آیا روشی وجود دارد که باعث افزایش 10 سانتی‌متری یا بیشتر طول آلت من شود؟

خیر، راهی نیست. حداکثر میزان افزایش طول 2-3 سانتی‌متر است.