پروتز آلت تناسلی چیست؟

پروتز اندام تناسلی چیست؟

پروتز اندام تناسلی، یا ایمپلنت آلت تناسلی، یک روش درمانی برای ناتوانی جنسی و اختلال نعوظ (Erectile Dysfunction) یا همان ED است. این روش درمانی در صورت عدم پاسخ به سایر درمان‌ها، مانند داروها و پمپ آلت تناسلی، توصیه می‌شود. این روش درمانی با تعبیه سیلندرهای قابل تورم و باد کردن، یا میله‌های منعطف و نیمه‌سفت درون آلت تناسلی انجام می‌شود. هر کدام از انواع روش‌های ایمپلنت آلت تناسلی مزایا و معایب خاص خود را دارد. این روش‌ها با توجه به شرایط بیمار و شدت ناتوانی جنسی انتخاب می‌شوند. این عمل درصد موفقیت بالایی در ایجاد نعوظ دارد. در ادامه مطلب نگاهی به انواع روش‌ها، مزایا و معایب هرکدام می‌اندازیم.

چرا پروتز آلت تناسلی انجام می‌شود؟

• اختلال نعوظ، در بسیاری از موارد، مبتلایان به اختلال نعوظ با روش‌های درمانی دیگر بهبود می‌یابند. اما در صورت عدم رضایت از پاسخ به سایر درمان‌ها، پزشک ممکن است انجام این عمل جراحی را پیشنهاد دهد.
• پلاک پیرونی، در مبتلایان به موارد شدید پلاک پیرونی، ممکن است پروتز آلت تناسلی به کاهش علایم و عوارض کمک کند. پلاک پیرونی، بیماری است که در اثر ایجاد اسکار و زخم داخل آلت تناسلی ایجاد می‌شود. مبتلایان به پلاک پیرونی، دچار خمیدگی آلت تناسلی و درد هنگام نعوظ می‌شوند.

در مواردی ممکن است انجام این عمل جراحی چندان مناسب بیمار نباشد:

• مبتلایان به اختلال نعوظ که به سایر درمان‌ها پاسخ می‌دهند، به شکل دوره‌ای دچار این عارضه شده‌اند و یا پزشک احتمال بهبود خودبه‌خودی را می‌دهد.
• مبتلایان به بیماری دیابت کنترل نشده
• برخی از عفونت‌ها، مانند عفونت‌های سیستم ادراری و پنومونی (عفونت دستگاه تنفسی)
• اختلال نعوظی که به علت مشکلات احساسی و یا رابطه با شریک جنسی بوجود آمده باشد.
• کاهش میل جنسی
• زخم، التهاب یا عارضه پوستی در ناحیه آلت تناسلی یا اسکروتوم

باید توجه داشت که تعبیه پروتز آلت تناسلی، باعث افزایش میل یا لذت جنسی نمی‌شود. این ایمپلنت‌ها اثری در افزایش طول آلت تناسلی ندارند. در واقع پس از عمل جراحی آلت تناسلی ممکن است کمی کوچکتر از زمان قبل از عمل به نظر بیاید.

پروتز آلت تناسلی برای چه بیمارانی مناسب است؟

• اختلال نعوظ همیشگی یا تکرار شونده که بر زندگی جنسی بیمار اثر گذاشته است.
• عدم پاسخ به سایر درمان‌ها
• ابتلا به پلاک پیرونی

ریسک‌ها و عوارض پروتز آلت تناسلی چیست؟

در ادامه مطلب پروتز آلت تناسلی باید توجه داشت که تعبیه ایمپلنت‌ها به وسیله جراحی انجام می‌شود، و امکان ایجاد عوارضی وجود دارد:

• عفونت، مانند هر جراحی دیگری احتمال عفونت وجود دارد. این احتمال در مبتلایان به دیابت، یا افرادی که از تروما به ستون فقرات رنج می‌برند، بالاتر است.
• مشکل ایمپلنت‌ها، با احتمال کمی ممکن است، ایمپلنت‌های کار گذاشته شده به خوبی عمل نکنند، در این شرایط ممکن است، انجام جراحی مجدد نیاز باشد.
• چسبندگی یا ایجاد زخم، در مواردی ممکن است وسایل به پوست داخل آلت تناسلی بچسبند، یا باعث پاره‌گی آن شوند، این شرایط با ایجاد عفونت ارتباط دارند.
• خونریزی

چگونه برای پروتز آلت تناسلی آماده شویم؟

در ادامه مطلب پروتز آلت تناسلی برای جلوگیری از عوارض احتمالی انجام برخی از بررسی‌ها پیش از عمل ضروری است:

• ارزیابی وضعیت سلامتی، ارزیابی از نظر ابتلا و کنترل دیابت و عفونت‌های مختلف
• انجام معاینات و آزمایشات مورد نیاز
• مشخص کردن انتظارات و آمادگی برای عواقب احتمالی

قبل از انجام جراحی ممکن است لازم باشد تا از مصرف داروها و غذاهای خاصی، با توصیه پزشک خودداری کنید:

• خودداری از مصرف برخی از داروها، مانند ضد انعقادها که احتمال خونریزی را در حین عمل افزایش می‌دهند. بیمار باید درباره داروهایی که مصرف می‌کند با پزشک خود مشورت کند.
• محدودیت در مصرف غذا و مایعات، ممکن است پزشک از شما درخواست کند تا ساعاتی قبل از عمل از مصرف غذا یا آب خودداری کنید.
• آمادگی‌های مراقبتی بعد از عمل

انواع پروتز آلت تناسلی

• ایمپلنت‌های بادی، این روش با تعبیه سیلندر‌های بادی، پمپ و منبع نرمال سالین انجام می‌شود. این روش شایع‌ترین نوع پروتز‌های آلت تناسلی هستند. دو نوع از این ایمپلنت‌ها وجود دارد. در نوع سه‌بخشی منبع نرمال سالین در دیواره شکم قرار دارد و در نوع دو بخشی این منبع در اسکروتوم و متصل به پمپ است. سیلندرها در داخل آلت تناسلی قرار می‌گیرند و به منبعی که از نرمال سالین پر شده است، متصل هستند. بیمار با فشار دادن پمپی که در اسکروتوم (کیسه بیضه) جای‌گذاری می‌شود، نرمال سالین را درون سیلندرها پمپاژ کرده و نعوظ اتفاق می‌افتد. سپس بیمار با استفاده از شیر تخلیه در اسکروتوم می‌تواند به نعوظ پایان دهد.
• میله‌های انعطاف‌ پذیر نیمه‌سخت، این روش با تعبیه میله‌های انعطاف‌پذیر و نیمه‌سخت درون آلت تناسلی انجام می‌شود. بیمار می‌تواند با موقعیت دادن به آلت تناسلی نعوظ را ایجاد کند. این میله‌ها قابل باد کردن نیستند و پس از تعبیه برای همیشه در حالت  نیمه‌سفت باقی می‌مانند. این روش جراحی ساده‌تر از تعبیه ایمپلنت‌های بادی است و احتمال عدم موفقیت کمتر است.

مقایسه انواع ایمپلنت‌های آلت تناسلی

پزشک ممکن است براساس سن، شرایط سلامتی، احتمال عفونت و ریسک‌ فاکتورها یکی از این روش‌ها را پیشنهاد دهد. هر کدام از این روش‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند.

ایمپلنت‌های بادی سه بخشی:

مزایا:

1. نزدیک‌ترین حالت به نعوظ طبیعی
2. حالت طبیعی آلت در زمان عدم نعوظ

معایب:

1. تعداد زیاد وسایل و بخش‌ها که احتمال عدم موفقیت پس از عمل را افزایش می‌دهد.
2. نیاز به تعبیه منبع نرمال سالین در دیواره شکم

ایمپلنت‌های بادی دو بخشی:

مزایا:

1. نزدیک‌ترین حالت طبیعی آلت در زمان عدم نعوظ

معایب:

1. پیچیده‌تر از میله‌های انطاف پذیر است.
2. نعوظ بوجود آمده کیفیت پایین‌تری نسبت به ایمپلنت یادی سه بخشی دارد.

میله‌های انعطاف پذیر نیمه‌سخت:

مزایا:

1. احتمال عدم موفقیت پایین به علت ساختار ساده‌تر و بخش‌های کمتر
2. استفاده آسان و ساده‌تر از ایمپلنت‌های بادی

معایب:

1. ایجاد نعوظ نسبی همیشگی در آلت تناسلی
2. فشار همیشگی در آلت تناسلی که ممکن است باعث آسیب شود.
3. مشکل ظاهری به علت ایجاد حالت نعوظ همیشگی

مراقبت پس از عمل پروتز آلت تناسلی

پس از انجام عمل جراحی، پزشک دستورات لازم درباره چگونگی استفاده از ایمپلنت و مراقبت از محل جراحی را به شما می‌دهد.

برای کاهش درد و کاهش احتمال عفونت، مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و مسکن‌ها تا چند روز لازم است.

امکان برگشت به محیط کار پس از چند روز ممکن است، اما ریکاوری کامل تا چند هفته به طول می‌انجامد. امکان برقراری مجدد آمیزش جنسی پس از ۴ تا ۶ هفته پس از عمل ممکن است.

سوالات رایج آقایان دربا‎ره عمل پروتز آلت تناسلی

۱- آیا بعد از عمل پروتز، همچنان به اوج لذت جنسی خواهم رسید؟ پروتز آلت هیچ گونه مداخله ای با ارگاسم (اوج لذت جنسی و انزال ندارد.

۲- آیا بعد از عمل پروتز همسر من متوجه آن می شود؟ پروتز کاملا داخل بدن مخفی شده است و در پروتز قابل انعطاف پروتز در حالت غیر از نعوظ کاملا مخفی است.

٣- پروتز آلت من چه مدت کار می کند؟ امکان پیش بینی زمان فعالیت پروتز وجود ندارد، بهترین راه برای افزایش طول عمر پروتز این است که به راهنمایی پزشک تان عمل کنید.

۴- آیا نعوظ با پروتز آلت با نعوظ طبیعی متفاوت است؟ بله، ممکن است در طول آلت و استحکام آن تفاوت ایجاد شود.

چند نکته در مورد پروتز آلت

• کاملا داخل بدن قرار می گیرد. 
• طوری طراحی شده که نعوظی کاملا شبیه به نعوظ طبیعی ایجاد کند.
• پروتز طوری طراحی شده است که استحکام لازم را هنگام نعوظ ایجاد کرده و هنگام برگشت به حالت اولیه، کاملا پنهان باشد.
• تمام پروتزها را با هم در طول و هم در قطر متسع می شوند.
• نعوظی که توسط این پروتز به شما داده می شود، ممکن است با نعوظ طبیعی بیمار قبل از جراحی، اندکی متفاوت باشد.

نتایج رضایتمندی ها: در یک مطالعه و نظرسنجی از ۲۰۰ بیمار و همسران آنها، آمار رضایتمندی زیر بدست آمده است:

 ۹۲ بیماران کاملا راضی بودند. ٪۹۶ همسران آنان کاملا راضی بودند.

مزایای پروتز آلت

• مشکل شما را بصورت بلند مدت درمان می کند.
• هر موقع که بخواهید می توانید نعوظ داشته باشید.
• نعوظ شما تا هر زمانی بخواهید ادامه خواهد داشت.
• حین رابطه به شما احساس طبیعی میدهد.
• با ارگاسم (اوج لذت جنسی شما تداخل نخواهد داشت.
• هزینه های زیاد درمان های دارویی را کاهش میدهد.

پروتزهای بادشونده

پروتزهای بادشونده با هدف نزدیک کردن فانکشن نرمال با فراهم کردن امکان افزایش استحکام و افزایش طول پنیس در هنگام ارکشن و فلاسیدیتی پنایل در هنگام عدم استفاده معرفی شده اند . این پروتز ها عبارتند از ۲ استوانه اینتراکورپوریل توخالی که هر کدام یک کورپوس کاورنوزوم را پر میکنند.

استوانه ها با محلول سالین پر می شوند تا ریجیدیتی پنایل را در هنگام فعالیت جنسی بوجود آورند و بعد از مقاربت، خالی می شوند. پروتزهای بادشونده ممکن است به انواع ۲ تکه یا ۳ تکه تقسیم شوند. پروتز های ۲ تکه شامل ۲ استوانه و یک پمپ اسکروتال است

مخازن در قسمت پروگزیمال استوانه ها از قبل با سالین پر شده و به پمپ از طریق یک لوله سیلیکونی وصل می شود. فشار دادن یک مکانیزم دریچه ای در پمپ باعث انتقال محلول از مخازن به داخل قسمت دیستال قابل بادشدن هر کدام از استوانه ها می شود. خم کردن ( استوانه به سمت پائین برای چند ثانیه باعث فعال شدن دریچه آزادسازی گردیده و پروتز را خالی می کند.

شیوه خالی شدن بدین صورت است که به مایع اجازه برگشتن به مخزن را می دهد. استوانه ها معمولا در عرض ها و طول های مختلف – ارایه میشوند تا بتوان آنها را به شکلی انفرادی تر انطباق داد. انبساط نوک قسمت پشتی سبب می شود بتوان طول پروتز ۲ تکه را طوری افزایش داد که منطبق با شرایط هر بیمار باشد.

پروتز ۳ تکه شامل ۲ استوانه توخالی، یک پمپ اسکروتال و یک مخزن پر شده از سالین است. لوله های سیلیکونی، استوانه ها را به پمپ و پمپ را به مخزن متصل می کنند. فشردن مکرر پمپ باعث انتقال سالین از مخزن به استوانه ها میشود تا زمانی که ریجیدیتی کافی حاصل شود و عبور دادن مکانیزم دریچه در پمپ باعث بازگشت مایع به مخزن می شود. پروتز های ۳ تکه مثل پروتز های ۲ تکه معمولا در عرض ها و طول های مختلف ارایه شده و دارای قسمت انبساطی نوک عقبی به صورت یک گزینه اختیاری هستند.

مدل های آزادسازی با یک لمس و سایر نوآوری های جدیدتر در طراحی پمپ باعث سهولت در خالی شدن آنها میشود. یکی از امتیازات پروتز های ۲ تکه نسبت به ۳ تکه این است که هیچ نیازی به ایمپلنت مخزن جداگانه ندارند و به این ترتیب جراحی برای اورولوژیست ساده تر بوده می تواند برای بیماری مفید باشد که در وی گذاشتن مخزن به علت کولوستومی، الیوستومی، پیوند کلیه یا جراحی های گسترده لگن دشوار است.

پروتز ۲ تکه همچنین با فشارهای کمتر پمپ به شکل کامل پر میشود. در عین حال پمپ بسیار کوچک و سفت بوده و به این ترتیب بیمار امکان دستکاری آن را به راحتی ندارد همچنین ایمپلنت پروتز ۲ تکه مستلزم اینسیزیون بزرگتر تونیکا آلبوژینه می باشد. اما پروتزهای ۳ تکه حالت ارکشن طبیعی را به شکلی بهتر و راحت تر بازسازی میکنند. این پروتز ها ریجیدیتی بیشتری در هنگام باد شدن داشته و فلاسیدیتی بیشتری را در هنگام خالی شدن نشان می دهند.

پروتزهای پنایل برای درمان دیسفانکشن ارکتایل اختلال نعوظ از میانه دهه ۷۰ مورد استفاده قرار گرفتند. در ایالات متحده حدود ۲۰ هزار دیوایس پروتزی پنایل سالانه ایمپلنت می شود که در مجموع ۷۵ درصد بازار جهانی را به خود اختصاص می دهد.

هدف اصلی از استفاده از جراحی ایمپلنت پنایل، بازگردانی ارکشن هایی است که بتوانند نزدیکترین حالت به فانکشن نرمال از نظر ریجیدیتی افزایش استحکام و افزایش طول داشته باشند.

از آنجا که اختلال نعوظ در اغلب اوقات با حس ناتوانی، ناامیدی و از دست رفتن حس اعتماد به نفس ارتباط دارد، اهداف دیگر جراحی ایمپلنت، بهبود کیفیت زندگی بیمار و اعتماد به نفس وی می باشد. مردانی که اختلال نعوظ را تجربه می کنند دائما در مورد دیسفانکشن خود فکر می کنند. بعد از جراحی پروتزی برای اختلال نعوظ آنها حس آزادی را تجربه می کنند که شباهت زیادی به حالت درمان شده دارد. این حس در مردانی که از سایر گزینه های درمانی موقت برای اختلال نعوظ استفاده می کنند ملاحظه نمی شود. اندیکاسیون های استفاده از دیوایس های پروتزی پنایل عبارتند از :

• ناتوانی یا عدم پاسخ به درمان محافظه کارانه برای اختلال نعوظ به
• بیماری پیرونی که در آن اختلال نعوظ و دفورمیتی ارکتایل همزمان وجود دارد
• اتیولوژی ارگانیک بازگشت ناپذیر اختلال نعوظ 
• فیبروز پنایل
• بعد از پریا پیسم و همچنین عدم پاسخ به درمان های محافظه کارانه تر
• فالوپلاستی phalloplasty به دنبال جراحی رادیکال کانسر پنایل و یا تغییر جنسیت و

ناتوانی سایکولوژیک بعد از ناموفق بودن روش های درمانی دیگر. ایمپلنت های پروتزی موثرترین روش دستیابی به ارکشن مصنوعی در بیماران مبتلا به ED که پاسخی به درمان نداده یا نمیتوانند درمان های دیگر را تحمل کنند می باشند .

انواع پروتزها

۲ گروه گسترده از ایمپلنت های پنایل وجود دارد که دیوایس های semirigid rods و بادشونده inflatable هستند که هر دوی آنها حدود ۴۰ سال پیش معرفی شده و تغییرات بسیار زیادی در طراحی این دیوایس

ها از همان زمان به بعد صورت گرفته است. این دیوایس ها در هر ۲طبقه برای دستیابی به ریجیدیتی پنایل قابل دستیابی هستند اما تفاوت در ویژگیهای ظاهر آنها وجود داشته و رادهای سمی ریجید یا نیمه سخت، امکان فلاسیدیتی را فراهم نمی کنند. انتخاب دیوایس ممکن است به تجربه جراح، مساله پوشش بیمه و اولویت های بیمار و آناتومی و یا شرح حال وی بستگی داشته باشد.

امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب پروتز اندام تناسلی سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ می‌دهد.