انواع بیماریهای مقاربتی
زگیل تناسلی چیست
زگیل تناسلی : یک بیماری ویروسی است که از طریق تماس جنسی منتقل می شود. این ویروس ها، پاپیلوما ویروس و DNA ویروس هستند. آلوده شدن سلول ها با ویروس پاپیلوما باعث تحریک سلول و ایجاد تکثیر سلول می شود. شایع ترین تیپ های ویروسی تیپ ۶ و ۱۱ هستند.
خصوصیت ویژه زگیل تناسلی این است که ضایعات قابل رؤیت در این بیماری فقط بخشی از ضایعات می باشند و عمده مناطق آلوده، قابل رؤیت نیستند. حتی در بیوپسی و کشت از بخش هایی از پوست طبیعی در افراد آلوده ویروس به دست آمده است لذا این بیماری قابل درمان کامل و ریشه کن کردن نیست و نقش درمان عمدتا برطرف کردن ضایعات قابل رویت می باشد.
با توجه به عدم امکان درمان کامل این بیماری در درمان آن باید از انجام درمان های با عارضه و پرهزینه اجتناب کرد درمان های موجود برای درمان زگیل تناسلی بسته به محل آن شامل: کرایوتراپی، لیزر پودوفیلین ۲۵-۱۰ درصد، تری کلرواستیک اسید و ۵ فلورواوراسیل است. به تازگی داروهای موضعی جدیدی برای درمان عفونت های ویروسی و زگیل تناسلی مطرح شده اند یکی از این موارد کرم ۵% موضعی ایمی کویمود (imiquimodا) ست.
این دارو باعث تقویت و تشدید پاسخ ایمنی سلولی بر علیه ویروس می شود. مصرف موضعی آن توسط فرد در حدود ۷۰-۶۰% باعث بهبود ضایعات می شود.
درمان موضعی دیگر داروی ضدویروسی سیدوفوویر (cidofovir) است که به روی DNA ویروس ها اثر دارد. به شکل موضعی در درمان زگیل تناسلی مصرف و نتایج خوبی گزارش شده است. لیزر درمانی و به تازگی لیزر Co۲ برای کوندیلوماهای بزرگ و نیز درمان با الکتروسرجری تحت بیهوشی عمومی نیز گزارش شده است.
پیشگیری از زگیل تناسلی
در حال حاضر ۲ نوع واکسن جهت HPV تأیید شده است. نوع اول واکسن ۲ ظرفیتی (Cervarix) می باشد که شامل HPV تیپ ۱۶ و ۱۸ است. نوع دوم واکسن ۴ ظرفیتی (Gardasil) می باشد که حاوی HPV تیپ ۶، ۱۱، ۱۶ و ۱۸ است. هر ۲ نوع واکسن باعث ایجاد محافظت در مقایل گونه هایی از HPV می شود که باعث کانسر سرویکس می شود (۷۰% موارد). نوع دوم علاوه بر کانسر سرویکس بر علیه زگیل های تناسلی نیز محافظت دارد (۹۰% موارد).
واکسن HPV باید به دختران در سن ۱۱-۱۲ سالگی تجویز شود. در زنان سن ۱۳-۲۶ سالگی در صورتی که تزریق واکسن نداشته است تزریق آن توصیه می شود. نحوه تجویز واکسن ۳ دوز به فواصل ۱-۲ ماه برای دوز دوم و ۶ ماه برای دوز سوم است.
بیماری گال
Scabies یا گال بیماری حاصل از یک مایت به نام sarcoptes scabiei است. نحوه انتقال آن از طریق تماس نزدیک با فرد و یا لباس فرد آلوده می باشد. نواحی شایع درگیری انگشتان، اندام تناسلی خارجی، زیر بغل، مچ دست ناحیه چین زیر پستان ها است. علائم بالینی آن خارش شدید به ویژه در مواقع گرم شدن مانند موقع خواب و در بستر می باشد تشخیص قطعی این بیماری با مشاهده حساسیت ها و تخم آن با استفاده از میکروسکوپ است.
درمان این بیماری به دو شکل موضعی و خوراکی است. درمان موضعی آن شامپوی لیندان و یا کرم پرمترین است. که در تمام تواحی بدن زیر گردن یه پایین مالیده شده و پس از ۸-۲۴ ساعت شسته می شود. در حال حاضر لیندان به صورت درمان خط اول توصیه نمی شود.
لیندان بلافاصله بعد از شست وشوی بدن باید استفاده شود در کسانی که درماتیت وسیع دارند مادران باردار یا شیرده و بچه های زیر ۲ سال لیندان توصیه نمی شود. درمان خوراکی با ایورمکتین درمان جدید و موثر است که به شکل دوز واحد ۲۰۰ میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن مصرف می شود. لباس های فرد مبتلا شسته و با اتوی گرم یا جلوی آفتاب خشک می شوند.
افراد در تماس با فرد آلوده هم درمان می شوند. در صورت عود بیماری ۱ هفته بعد درمان تکرار می شود. از داروی ایورمکتین می توان برای پیشگیری هم استفاده کرد.
شانکروئید نوع دیگر بیماری های مقاربتی
شانکروئید (شانکر نرم) یکی از بیماری های مقاربتی است که عامل آن هموفیلوس دو کره ای می باشد. این بیماری به طور برجسته در طبقات اجتماعی اقتصادی پایین جامعه دیده می شود. دوره کمون این بیماری از یک روز تا چند هفته متغیر است، دوره کمون به طور متوسط ۵-۷ روز طول می کشد.
ضایعات بیشتر در ناحیه تناسلی و پری آنال دیده می شوند. ضایعه شانکروئید به صورت یک پاپول دردناک که اطراف آن قرمز است ظاهر می شود که به زودی چرکی شده و زخمی میشود. این زخم ها، به طور تیپیک دردناک، نرم، برآمده و با حواشی مشخص هستند که به وسیله هاله قرمز رنگی احاطه شده اند. قاعده زخم حاوی بافت گرانولاسیون است که با دستکاری به آسانی خونریزی می کنند. زخم ممکن است منفرد یا متعدد باشد.
مردان معمولا یک زخم، ولی زنان اکثرا دارای زخمهای متعدد هستند. قطر زخم ها از ۱-۲۰ میلی متر متفاوت است. زخم های مجاور ممکن است به هم پیوسته و یک زخم بزرگ ایجاد کنند.
یکی از انواع بیماری های مقاربتی : سیفلیس چیست
اگر به این زخم ها عفونت اضافه شود، به سرعت سبب تخریب بافت ناحیه تناسلی می گردند. از خصوصیات شانکروئید، لنفادنوپاتی رژیونال است که تقریبا در نصف بیماران دیده می شود. اگر درمان انجام نشود، غدد لنفاوی بزرگ شده، چرکی شده و پس از تشکیل آبسه، پاره می شوند.
تشخیص شانکروئید بر اساس علائم بالینی، مشکل و غیردقیق است، چون تخم هایی که در ناحیه تناسلی ایجاد می شوند، شبیه زخم هایی هستند که در سیفلیس، هرپس و لنفوگرانولوم و نروم، ایجاد می شوند. علاوه بر آن، عفونت های فوق ممکن است همراه با شانکروئید نیز باشند. جهت کشت.
با سواب قاعده زخم را خراش داده و از ترشحات چرکی آن نمونه تهیه می کنند و یا این که غدد لنفاوی چرکی شده را آسپیره کنند. اگر نمونه تهیه شده رنگ آمیزی شود، تعداد زیادی کوکوباسیل گرم منفی دیده می شوند که گاهی به شکل “School- of- fish” در آمده اند، ولی تفسیر نمونه های رنگ آمیزی شده، مشکل است. آزمایش های PCR، حساسیت و اختصاصیت خوبی در تشخیص این بیماری دارند. در هر بیماری که مشکوک به شانکروئید هستیم، باید سیفلیس را نیز کنار گذاشت.
درمان و پیشگیری از شانکر نرم
سفتریاکسیون ۲۵۰ میلی گرم به شکل تزریقی عضلاتی به شکل تک دوز و آزیترومایسین ۱ گرم خوراکی به صورت تک دوز درمان مناسبی است.
اریترومایسین خوراکی به میزان mg ۵۰۰ هر ۸ ساعت، به مدت یک هفته ، درمان موثری است. سیپروفلوکساسین به میزان mg ۵۰۰ در روز به مدت ۳ روز درمان موثری است. علاوه بر درمان آنتی بیوتیکی، غدد لنفاوی بزرگ چرکی شده را از طریقی پوست سالم اطراف باید آسپیره کرد. سوزن را نباید مستقیما به خود غده لنفاوی زد، چون سبب تشکیل سینوس می شود. درمان شریک جنسی فقط با اخذ شرح حال خواهد بود. اگر از کاندوم خوب استفاده شود، تا حدودی مؤثر است. بیماری شانکروئید، شانس ابتلا به ایدز را بیشتر می کند.
گرانولوما اینگوایناله
دونووانوزیس یک زخم مزمن و پیشرونده است که معمولا ناحیه تناسلی را گرفتار می کند و عامل آن یک باکتری گرم منفی به اسم Calymmatobacterium granulomatis می باشد.
تظاهرات بالینی (علائم)
در ادامه مطلب انواع بیماری های مقاربتی ضایعه اول به صورت یک پاپول بدون درد کوچک یا ندول سفت ظاهر می شود. دوره کمون ۸۰-۸ روز است. ضایعه به زودی زخمی شده و به صورت یک زخم گرانولوماتوز با لبه های گرد در می آید. شکل ظاهری زخم یک حالت اختصاصی دارد و آن را به صورت اطلسی شکل “Satin like” توصیف کرده اند. زخم های متعدد ممکن است به هم چسبیده ایجاد یک زخم بزرگ را بکنند و ضایعات جدید ممکن است به علت تلقیح به وسیله خود فرد ظاهر شوند.
به طور تیپیک، حتی زخم های بزرگ نیز بدون درد هستند، مگر این که شدیدا به طور ثانویه عفونی شوند. این بیماری به طور زیر جلدی گسترش یافته و ممکن است فرایند تخریبی شدیدی را ایجاد کند. ترمیم خود به خودی سبب تشکیل اسکار شده و منجر به دفورمیته شدید می شود.
لنف ادم و متعاقب آن آلفانتیازیس دستگاه تناسلی خارجی ممکن است اتفاق بیافتد. در مردان شایع ترین محل عفونت، پره پوس، شیار کورونال و تنه آلت می باشد. این بیماری ممکن است از طریق خون در بدن منتشر شده و سبب تشکیل گرانولوم در لگن و گرفتاری استخوان ها و مفاصل شود. بیمار معمولا علائم سیستمیک ندارد.
تشخیص بیماری
در ادامه مطلب انواع بیماری های مقاربتی اکثرا با تظاهرات بالینی اختصاصی که دارد، قابل تشخیص است، ولی تأیید تشخیص به وسیله بیوپسی از زخم و یا Crush preparation می باشد. معمولا Crush prep برای تأیید تشخیص کافی است، مگر این که مشکوک به بدخیمی باشیم که باید بیوپسی انجام داد. در نمونه رنگ آمیزی شده، اجسام دونووان را به طور تیپیک در داخل سلول می توان مشاهده کرد.
درمان بیماری
در ادامه مطلب انواع بیماری های مقاربتی درمان باید آن قدر ادامه باید تا پوست به طور کامل اپی تلیالیزه شود، که ممکن است به چند هفته وقت نیازمند باشد. درمان انتخایی داکسی ساکلین ۱۰۰ میلی گرم در ۲ بار در روز برای مدت حداقل ۳ هفته و تا موقعی است که کلیه ضایعات بهبود یابد.
درمان های جایگزین آزیترومایسین ۱ گرم هفته ای یکبار برای حداقل ۳ هفته و تا زمان بهبودی کامل ضایعات، سیبروفلوکساسین ۷۵۰ میلی گرم دو بار در روز، اریترومایسین ۵۰۰ میلی گرم هر ۶ ساعت یا کوتریموکسازول ۲ قرص هر ۱۲ ساعت است. در مواردی که بهبودی در چند روز اول درمان حاصل نشود می توان جنتامایسین mg/kg1 هر ۸ ساعت به رژیم درمانی اضافه کرد.
لنفوگرانولوم ونروم از انواع بیماری های مقاربتی
عامل این بیماری کلامیدیا تراکوماتیس است. برای تشخیص این عفونت در دستگاه تناسلی، نیاز به روش های آزمایشگاهی است، اعمال آزمایشگاهی برای تشخیص این بیماری عبارتند از:
- آزمایش سیتولوژی برای دیدن انکلوزیون داخل سلولی
- جدا کردن ارگانیسم در محیط کشت
- نشان دادن آنتی ژن کلامیدیا به وسیله الایزا یا رنگ آمیزی ایمونوفلورسانس
- نشان دادن اسید نوکلییک به وسیله هیبریدیزاسیون مستقیم یا روش های آمپلیفیکاسیون.
تشخیص با سیتولوژی، حساسیت و اختصاصیت اندکی در دستگاه تناسلی دارد. کلامیدیا را می توان در محیط های ویژه ای کشت داد، اختصاصیت کشت تا صد در صد نیز می رسد، ولی حساسیت آن ۹۰-۷۰% است. در موارد قانونی (اثبات تجاوز به عنف)، دقیق ترین وسیله اثبات عفونت همین کشت است، چون اختصاصیت آن نزدیک ۱۰۰% است. تست هایی که براساس تشخیص آنتی ژن یا هیبریدیزاسیون اسیدنوکلئیک هستند موارد استعمال به خصوصی دارند، حساسیت این تست ها حدود ۷۰% و اختصاصیت آنها مابین ۹۹-۹۷% می باشد.
این تست های غیر کشتی، در بیماران علامت دار قابل اعتمادتر هستند. نتیجه مثبت به وسیله این تست ها را می توان توسط کشت تأیید کرد. در تست های آمپلیفیکاسیون از Polymerase Chain (PCR) Reaction یا (LCR)Ligase Chain Reaction استفاده می شود.
مزیت این تست ها این است که کلامیدیا را می توان با این تست ها، در ادرار نیز یافت و تست های غیر کشتی برای عفونت های کلامیدیایی هستند.
از تست های سرولوژی دیگر، می توان از Complement fixation test و microimmunofluorescence test نام برد. در این تست ها، آنتی بادی اندازه گیری می شود. بیمارانی که مبتلا به لنفوگرانولوم ونروم هستند، اغلب ۳-۴ هفته پس از شروع بیماری مراجعه می کنند و تا آن زمان معمولا تیتر آنتی بادی پایدار شده است.
تظاهرات بالینی(علائم)
در ادامه مطلب انواع بیماری های مقاربتی اولین مرحله این بیماری ایجاد یک ضایعه در مخاط ناحیه تناسلی و یا پوست مجاور است. کلامیدیا نمی توانند سطوحی را که دارای پوشش اپی تلیوم اسکواموس است را مبتلا سازد. اگر ضایعه اولیه در ناحیه تناسلی خارجی باشد. ارگانیسم احتمالا از طریق یک خراشیدگی و یا آزردگی مخاطی وارد شده است. ضایعه اولیه معمولا به صورت یک پاپول کوچک و دارای علائم اندک یا هیچ است که اغلب نیز جلب توجه نمی کند.
این ضایعه ۳-۳۰ روز پس از اکتساب عفونت ظاهر می شود و به سرعت بدون جا گذاشتن اسکار، ترمیم می یابد. مرحله ثانویه، چند روز تا چند هفته بعد از ضایعه اولیه شروع می شود.
این مرحله با لنفادنوپاتی و علائم سیستمیک مشخص می گردد. در مردان معمولا غدد لنفاوی اینگوینال گرفتار می شوند و در ۲۳% موارد، گرفتاری یک طرفه است. در آلودگی رکتوم، غدد لنفاوی ایلیاک عمقی مبتلا می شوند.
اختصاصی ترین یافته مرحله دوم، لنفادنوپاتی اینگوینال است. در ابتدا غدد لنفاوی مجزا، حساس و پوست روی آنها قرمز رنگ است. ولی چون فرآیند التهاب فوق العاده شدید است، این التهاب به بافت های اطراف تیز نفوذ کرده و سبب تشکیل یک توده بزرگ التهابی می شود. پس از تشکیل آبسه، این توده پاره شده و سینوس ایجاد می شود.
علائم سیستمیک مرحله ثانویه عبارتند از: تب و درد عضلانی. ممکن است بیمار دچار مننژیت شود. اگر آبسه غدد لنفاوی پاره شود، از تب و درد بیمار کاسته می شود. ولی ممکن است هفته ها و ماه ها، ترشح چرکی ادامه داشته باشد.
ترمیم سبب ایجاد اسکار اندک در ناحیه اینگوینال می شود. اگر بیماری درمان نشود، در ۲۰% موارد عود اتفاق می افتد. فقط در یک سوم موارد، غدد لنفاوی بزرگ شده (bubo) به چرک نشسته و پاره می شود.
غدد لنفاوی فمورال نیز اکثرا گرفتار می شوند. مابین غدد لنفاوی گرفتار اینگوینال و فمورال، لیگامان اینگوینال سبب ایجاد یک شیار می شود، که به آن “groove sign” می گویند، از خصوصیات لنفوگرانولوم ونروم است.
در سومین مرحله این بیماری، عارضه ای به اسم Esthiomene ظاهر می شود. در این مرحله دستگاه تناسلی خارجی (آلت، اسکروتوم) دچار هیپرتروفی گرانولوماتوز مزمن ، همراه با زخم شدگی می شود.
اگر غدد لنفاوی مسدود شوند، منجر به ایجاد آلفانتیازیس خواهد شد. این بیماری را باید از هرپس سیمپلکس، سیفلیس، شانکروئید و گاهی لنفوم افتراق داد.
درمان بیماری
در ادامه مطلب انواع بیماری های مقاربتی تتراسیکلین، داکسی سایکلین، ماینوسایکلین، کلرآمفنیکل، اریترومایسین و ریفامپسین اثرات خوبی در درمان لنفوگرانولوم ونروم دارند. درمان توصیه شده، داکسی سایکلین mg ۱۰۰ دوبار در روز به مدت ۲۱ روز است و جانشین این دارو، اریترومایسین یا سولفی سوکسازول می باشد. اگر غدد لنفاوی بزرگ شده، دچار آبسه و نرم شده اند.
برای جلوگیری از پارگی و تشکیل سینوس ، باید آسپیره شوند. درمان با آنتی بیوتیک علائم سیستمیک را به سرعت بهبود می بخشد، ولی روی بهبودی bubo اثر محدودی دارد.
هرپس سیمپلکس
ویروس هرپس سیمپلکس (۱-HSV، ۲-HSV) یک طیف وسیعی از بیماری ها را ایجاد میکند. چون امروزه شیمی درمانی مؤثر بر علیه عفونت هرپس سیمپلکس ایداع شده است، تشخیص زودرس و فوری اهمیت زیادی دارد.
اپیدمیولوژی و طرز انتقال
در ادامه مطلب انواع بیماری های مقاربتی انسان تنها مخزن طبیعی این ویروس است. عفونت با ۱-HSV آسان تر و فراوان تر از ۲-HSV می باشد. بیش از ۹۰ درصد بالغین تا دهه پنجم زندگی دارای آنتی بادی بر علیه ۱-HVS هستند. آنتی بادی بر علیه ۲-HVS بعد از بلوغ ظاهر و با فعالیت جنسی فرد رابطه دارد. راه انتقال این بیماری، تماس نزدیک با فردی است که در حال پیش این ویروس ها است.
چون این ویروس در درجه حرارت اطاق و به وسیله خشک شدن، به سرعت از بین می رود، بنابراین امکان انتقال از طریق هوا غیر معمول است. انتقال این بیماری، به وسیله تلقیح ویروس در روی سطوح مخاطی مناسب (دهان، حلق. سرویکس، ملتحمه چشم و غیره) و یا از طریق خراش جلدی است. در افراد حاوی این ویروس ولی بدون علامت، ممکن است در ترشحات دهان و ناحیه تناسلی، این ویروس را پیدا کرد.
هر کدام از سطوح خارجی بدن تماس مستقیم با ضایعه داشته باشد، انتقال اتفاق خواهد افتاد. ترشحات دهان اگر با سایر نقاط پوست تماس حاصل کند، امکان انتقال است. بعضی مشاغل از این نظر پرخطر محسوب می شوند، مثل دندان پزشکان، کارکنان بخش ICU که ترشحات راه های هوایی بیمار را ساکشن می کنند. کارکنان آزمایشگاهی و کشتی گیران.
مطلب مفید برای شما : اورولوژی چیست
پاتوژنز
در ادامه مطلب انواع بیماری های مقاربتی عفونت ابتدایی و اولیه با هرپس سیمپلکس اغلب بدون علائم بالینی است، یعنی ضایعه آشکاری وجود ندارد. چه علائم بالینی وجود داشته باشند و چه وجود نداشته باشند ویروس پس از ورود به بدن تکثیر پیدا کرده و انتهاهای عصبی حسی یا اتونومیک را گرفتار خواهد ساخت. ویروس ۱-HSV، شایع ترین محلی را که گرفتاری می سازد، عقده تری ژمینال است.
در ناحیه تناسلی، شایع ترین محل گرفتار، عقده های ریشه های عصبی ساکرال (۲ S-5 S) هستند. ویروس پس از تکثیر در عقده های عصبی به سطوح جلدی مخاطی مجاور منتشر می شود.
پس از برطرف شدن ضایعات اولیه وزیکول، دیگر نمی توان هرپس سیمپلکس را در عقده های عصبی پیدا کرد. اشعه ماوراء بنفش مهار سیستم ایمنی و تروما به پوست و عقده های عصبی، سبب فعال شدن مجدد عفونت با هرپس سیمپلکس می شوند.
صرف نظر از محل اولیه ابتلا، فعال شدن مجدد عفونت با ۱-HVS در ناحیه دهان بیشتر از ناحیه تناسلی است و در مورد ۲-HSV، فعال شدن مجدد در ناحیه تناسلی، ۱۰-۸ برابر بیشتر از ناحیه دهانی است. در افرادی که سیستم ایمنی آنها مختل است، موارد فعالیت مجدد این بیماری بیشتر و شدیدتر است.
در بیمارانی که پیوند شده اند و یا در افرادی که مبتلا به ایدز هستند. عفونت با هرپس سیمپلکس به سرعت در بدن منتشر می شود.
علائم بالینی
اولین حمله هرپس در ناحیه تناسلی با تب، سردرد، بی حالی و درد عضلانی مشخص می شود. درد، خارش، سوزش و ترشح مجرا، همراه با لنفادنوپاتی اینگوینال حساس، از علائم موضعی غالب می باشند.
ضایعات وزیکول منتشر دو طرفه در ناحیه تناسلی از مشخصه این بیماری هستند. این ضایعات ممکن است در مراحل مختلفی دیده شوند (پوسچول، وزیکول و یا زخم های اریتماتوز دردناک). در بیماری که قبلا دارای عفونت یا ۱-HSV در یک ناحیه ای غیر از تناسلی بوده است و اکنون دچار اولین عفونت در ناحیه تناسلی شده است.
شدت علائم کمتر است و ضایعات جلدی نیز زودتر ترمیم پیدا می کند. سیر بالینی در اولین حمله حاد هرپس تناسلی در هر دو نوع عفونت با ۲-HSV، ۱-HSV یکسان، ولی میزان عود در آن ها متفاوت است. میزان عود در یک سال بعدی، در بیماران مبتلا به اولین حمله با ۱-HSV 50% و با ۲-HSV 90% است.
هرپس سیمپلکس از مجرا و ادرار مردان بدون ضایعه در ناحیه تناسلی خارجی، جدا شده است. از خصوصیات یورتریت هریس سیمپلکس، ترشح موکوئید روشن همراه با سوزش ادرار است. در خانم هایی که با سندرم سوزش ادرار و تکرر ادرار مراجعه می کنند، در ۵% موارد می توان هرپس سیمپلکس را از ادرار جدا کرد. گاهی هرپس تناسلی، در مردان با پروستاتیت خود را ظاهر می سازد هرپس ناحیه تناسلی دارای یک عده عوارض بالقوه خطرناک است، این عوارض در زنان بیشتر از مردان دیده می شوند و عبارتند از:
- منژیت اسپیک: در یک بررسی، ۳۶% از زنان و۱۳% از مردان مبتلا به ۲-HVS اولیه در ناحیه تناسلی دارای سفتی گردن، سردرد و فتوفوبی بودند. مننژیت ویرال با ۲-HSV شایع تر است. علائم مننژیت ۱۲-۳ روز پس از شروع ضایعات ناحیه تناسلی ظاهر می شوند. در بیمارانی که بستری می شوند.
- درمان با اسیکلوویر ۵ mg/kg هر ۸ ساعت وریدی توصیه می شود.
- ضایعات خارج تناسلی: ضایعات خارج تناسلی، معمولا در اولین حمله هرپس تناسلی اولیه ایجاد می شوند. این ضایعات بیشتر در ناحیه کفل، ران و کشاله ران ظاهر می شوند.
- ولی انگشتان و چشم نیز می توانند آلوده شوند. بیمارانی که مبتلا به ۱-HSV اولیه می باشند. ۲۵% دارای ضایعات خارج تناسلی هستند، که شایع ترین محل آن اطراف دهان است. انتشار خارج تناسلی اکثرا به علت تلقیح ویروس است، ولی انتشار ویرمیک نیز دارای نقش در این انتشار است.
- عفونت منتشر بدن: به ندرت در بیمارانی که دارای هرپس اولیه مخاطی جلدی هستند. ویروس از طریق خون در سرتاسر بدن منتشر شده و توراکس همراه با اتهاها را گرفتار می سازد.در مراحل ابتدایی، انتشار بیماری جلدی است و پس از آن بیمار مبتلا به مننژیت آسپتیک هپاتیت، پنومونی یا آرتریت می شود.
سایر عوارض هرپس تناسلی اولیه با ۲-HSV عبارتند از: آرتریت تک مفصلی، هپاتیت، ترومبوسیتوپنی و میوگلوبینوری. فعال شدن مجدد عفونت تناسلی با هرپس سیمپلکس در افراد با سیستم ایمنی مختل، ممکن است سبب انتشار عفونت در سرتاسر بدن شود.
- عفونت ثانویه: در افرادی که سیستم ایمنی طبیعی دارند، عفونت باکتریال هرپس تناسلی نادر است. گاهی سلولیت لگنی حادث می شود، که در آن اریتم و تورم ناحیه پرینه که پیشرونده است به وجود می آید، که باید هرچه سریع تر بیمار با آنتی بیوتیک سیستمیک درمان شود.
عود هرپس
در ادامه مطلب انواع بیماری های مقاربتی برعکس حملات اولیه عفونت تناسلی، در هرپس تناسلی راجعه، علائم نشانه ها ، محل های آناتومیک عفونت و محدوده ضایعات مخاطی – جلدی معمولا کاملا مشخص است. علائم موضعی، مثل درد و خارش خفیف تر هستند و طول مدت بیماری نیز کوتاه تر است. ضایعات معمولا محدود به یک طرف هستند.
فعال شدن مجدد هر دو هرپس سیمپلکس تناسلی و دهانی، اغلب همراه با یک عده علائم و نشانه های قبلی است. یک تا ۴۸ ساعت قبل از بروز ضایعات جلدی، یک احساس خارش خفیف دست می دهد. ۱-۵ روز قبل در محل هایی که بثورات ظاهر خواهند شد، درد شدید پدید می آید. بیماری و عفونت با هرپس سیمپلکس یک عفونت مزمن در تمام طول زندگی محسوب می شود.
تماس جنسی با فردی که حامل ویروسی ولی بدون علامت است سبب انتقال بیماری خواهد شد. تجویز داروی ضدویروسی برای طولانی مدت، ۹۵-۶۰% از میزان ریزش ویروس می کاهد.
تشخیص هرپس از دیگر بیماری های مقاربتی
هر دو معیار بالینی و آزمایشگایی در تأیید تشخیص عفونت با هرپس سیمپلکس کمک کننده هستند. وقتی ضایعات وزیکولار متعدد در یک زمینه اریتماتوز مشاهده شدند، تشخیص تقریبا مسجل است. ضایعات هرپس تناسلی از نظر بالینی با سایر ضایعات هرپسی می توانند اشتباه شوند، بنابراین برای تأیید تشخیص و شروع درمان، تأیید آزمایشگاهی لازم است.
اگر قاعده یک ضایعه جلدی خراش داده شده و نمونه حاصله با Giemsa یا wright رنگ آمیزی شود (Tzank preparation) سلول های غول آسا یا انکلوزیون های داخل سلولی عفونت با هرپس سیمپلکس قابل رویت خواهند بود. این روش سیتولوژیک یک روش سریع و مفید برای تأیید تشخیص در مطب است.
بهترین روش برای تأیید عفونت با هرپس سیمپلکس جداکردن ویروس به وسیله کشت بافتی و یا نشان دادن آنتی ژن هرپس سیمپلکس در نمونه های برداشته شده از ضایعات است.
نتیجه کشت در عرض ۲-۴ روز مشخص می شود. کشت spin-amplified همراه با رنگ آمیزی بعدی برای آنتی ژن هرپس سیمپلکس، این مدت زمان را به کمتر از ۲۴ ساعت کاهش داده است. حساسیت روش های PCR از روش های ایزولاسیون ویروس به وسیله کشت بیشتر است. به ویژه در مورد عفونت سیستم اعصاب مرکزی و تشخیص هرپس سیمپلکس در مراحل دیررس صدق می کند. برای مشخص ساختن حاملین بدون علامت هرپس سیمپلکس باید از روش های سرولوژیک استفاده کرد.
درمان هرپس
در عفونت های مخاطی و احشایی با هرپس سیمپلکس استفاده از اسیکلوویر و سایر ترکیبات وابسته مثل فامسیکلوویر – و والاسیکلوویر ، درمان اصلی است. فامسیکلوویر یک ترکیب خوراکی است که از نظر بالینی در درمان ۱-HSV، ۲-HSV مؤثر است.
والاسیکلوویر، اسیکلوویر و فامسیکلوویر خوراکی، ترمیم ضایعات و برطرف شدن علائم در هر دو نوع عفونت اولیه و راجعه با ۱-HSV، ۲-HSV را سرعت بخشیده و کاهش می دهند. در بیمارانی که هرپس تناسلی راجعه دارند. تجویز طولانی مدت این داروها، از میزان عود می کاهد. در اولین حمله ژنیتال هرپس، اسیکلوویر به میزان ۲۰۰ mg، پنج بار در روز یا mg 400 سه بار در روز ، خوراکی به مدت ۷-۱۰ روز تجویز می شود. دوز والاسیکلوویر ۵۰۰-۱۰۰۰ mg خوراکی، دوبار در روز به مدت ۷-۱۰ روز است. در هرپس تناسلی راجعه، همان دور از داورها، به مدت ۵ روز تجویز می شوند.
سوالی دارید؟
امیدواریم از این مطلب که در سایت دکتر حجت سلیمی متخصص اورولوژی منتشر شده است اطلاعات کافی را به دست آورده باشید. اگر درخصوص مطلب زگیل تناسلی سوالی دارید، در قسمت دیدگاه ها برای بنویسید و سوال خود را بپرسید. دکتر حجت سلیمی در کمترین زمان ممکن شخصا به آن پاسخ میدهد.
