فالوپلاستی عملی جراحی است که برای ترمیم آلت تناسلی پس از آسیب‌دیدگی جدی یا اصلاح نقص مادرزادی انجام می‌شود. عمل فالوپلاستی با هدف ایجاد آلت تناسلی با عملکرد مناسب برای مردان ترنس نیز کاربرد دارد. فالوپلاستی جراحی پیچیده‌ای است که معمولاً طی چند عمل انجام می‌شود. این جراحی دوره درمان و نقاهت طولانی دارد، بنابراین قبل از اقدام برای آن مشورت با پزشک متخصص ضروری است تا تمامی جوانب و عوارض احتمالی آن بررسی گردد.
فالوپلاستی چیست؟
جراحی فالوپلاستی به عملی گفته می‌شود که طی آن آلت تناسلی ایجاد می‌شود. جراح یک یا دو فلپ از پوست و بافت‌های دیگر را از ناحیۀ اهدایی از بدن، معمولاً ساعد، می‌گیرد و آلت تناسلی و مجرای ادرار را با استفاده از این بافت اهدایی شکل می‌دهد. همچنین فالوپلاستی برای درمان میکروپنیس (آلت تناسلی کوچک) و جراحی تأیید جنسیت ترنس مردانه نیز کاربرد دارد.
فالوپلاستی یک جراحی چندمرحله‌ای و متشکل از چند عمل مختلف است. عمل فالوپلاستی عموماً از سه مرحلۀ اصلی زیر تشکیل می‌شود:
- مرحلۀ ۱: متخصص آلت تناسلی را در مرحلۀ اول با استفاده از بافت گرفته‌شده از بخش دیگری از بدن، معمولاً ساعد، ایجاد می‌کند. محل گرفتن بافت به پیوند پوست (گرفت پوستی) نیاز خواهد داشت. ممکن است پیوند پوست هم‌زمان با جراحی فالوپلاستی اولیه یا سه تا پنج هفته بعد انجام شود. چنانچه عمل پیوند پوست بعداً انجام شود، پوست موقتی روی زخم ساعد گذاشته می‌شود تا به ترمیمش کمک کند.
- مرحلۀ ۲: مرحلۀ دوم تقریباً پنج تا شش ماه بعد انجام می‌شود که شامل این اقدامات است: جراح طول مجرای ادرار را افزایش می‌دهد تا ادرار از نوک آلت خارج شود، کیسۀ بیضه را ایجاد می‌کند و واژن را برمی‌دارد و عمل‌های دیگر را با توجه به طرح درمان شخصی‌سازی‌شده انجام می‌دهد.
- مرحلۀ ۳: ایمپلنت‌های بیضه و دستگاه نعوظ در مرحلۀ سوم جایگذاری می‌شود تا بیمار بتواند به نعوظ برسد. مرحلۀ سوم عموماً دوازده ماه پس از مرحلۀ دوم انجام می‌شود.
فالوپلاستی در چه مواردی انجام می‌شود؟
فالوپلاستی بر روی افراد مبتلا به ملال جنسیتی برای جراحی تأیید جنسیت از زن به مرد انجام می‌شود. به‌علاوه فالوپلاستی برای افراد زیر نیز کاربرد دارد:
عارضه‌های مادرزادی از قبیل:
- ابهام جنسی یا اندام تناسلی مبهم
- آفالیا یا فقدان آلت تناسلی: نوزاد بدون آلت تناسلی متولد می‌شود.
- اپیسپادیاس: اپیسپادیاس عارضۀ نادری است. ادرار بیماران مبتلا به اپیسپادیس به‌جای نوک آلت از بالای آلت از بدن خارج می‌شود.
- هیپوسپادیاس
- میکروپنیس یا کوتاه بودن آلت.
ضمناً چنانچه آلت در اثر سانحه‌های زیر آسیب دیده باشد، فالوپلاستی برای بازسازی آلت انجام می‌شود:
- سوختگی
- تصادف خودرو
- عوارض ختنه
- انفجار
- شکستگی آلت به دلیل خم شدن ناگهانی حین نعوظ.
تکنیک‌های متفاوت فالوپلاستی
جراح در عمل فالوپلاستی از فلپ‌ها یا لایه‌های پوستی استفاده می‌کند که از بخش دیگری از بدن گرفته می‌شود و به ناحیۀ آلت پیوند زده می‌شود. جراح فلپ پوستی اهدایی را تغییرشکل می‌دهد، انحناهای لازم را روی آن ایجاد می‌کند و به کشالۀ ران متصل می‌کند تا آلت خلق شود. جراحان برای بازسازی آلت از سه رویکرد استفاده می‌کنند که عبارت‌اند از: استفاده از پوست بازو (فلپ آزاد رادیال ساعد)، پا (فلپ ران قدامی_جانبی) یا پهلو (فلپ لاتیسموس پشتی).
هر یک از سه روش فوق مزایا و معایب خاص خود را دارد. جراحان هنگام انتخاب محل فلپ پوستی به عامل‌هایی مانند توزیع چربی و وضعیت سلامتی بیمار، عملکرد عصبی، جریان خون و نتایج مطلوب جراحی توجه می‌کنند.
فالوپلاستی با بافت ساعد
فالوپلاستی با استفاده از فلپ آزاد رادیال ساعد (RFF یا RFFF) جدیدترین روش برای بازسازی اندام تناسلی است که تحولی اساسی را در این حوزه ایجاد کرده است. بافت در عمل فری فلپ یا فلپ آزاد به‌طور کامل با رگ‌ها و عصب‌های سالم از ساعد گرفته می‌شود. جراح این رگ‌ها و عصب‌ها را با دقت میکروسرجری دوباره متصل می‌کند تا خون به‌طور طبیعی در آلت تناسلی مردانۀ جدید جریان پیدا کند.
فالوپلاستی با بافت ساعد به تکنیک‌های دیگر ترجیح داده می‌شود، چون اندام خلق‌شده علاوه بر ظاهر زیبا، حساسیت فوق‌العاده‌ای نیز دارد. جراح می‌تواند مجرای ادرار را به روش «لوله داخل لوله» ایجاد کند تا ادرار کردن در حالت ایستاده ممکن شود. همچنین فضای کافی برای جایگذاری پروتز میلۀ نعوظ یا پمپ بادی در آینده وجود دارد.
ضمناً احتمال آسیب حرکتی ناحیۀ اهدا پایین است، با این‌حال گرفت‌های پوستی ساعد غالباً جای زخم (اسکار) متوسط تا شدیدی را باقی می‌گذارند. بنابراین فالوپلاستی با استفاده از بافت ساعد برای افرادی که نگران دیده شدن جای زخم هستند، ایده‌آل نیست.
فالوپلاستی با بافت کشاله ران
فالوپلاستی با فلپ پدیکل قدامی جانبی ران (ALT) انتخاب اول اکثر جراحان نیست، چون آلت جدید ایجادشده به این روش حساسیت جسمی بسیار کمتری دارد. بافت در عمل فلپ پدیکل از رگ‌های خونی و عصب‌ها جدا می‌شود. مجرای ادرار را می‌توان برای ادرار کردن ایستاده بازسازی کرد و فضای فراوانی برای پروتز آلت وجود دارد.
افرادی که این عمل را انجام می‌دهند، عموماً از نتیجۀ فالوپلاستی رضایت دارند، اما حساسیت شهوانی اندکی را گزارش می‌دهند. مطالعات نشان می‌دهد که فالوپلاستی با استفاده از بافت ران نرخ ابتلا به مشکلات ادراری و عارضه‌های دیگر را بیشتر از فالوپلاستی با بافت ساعد افزایش می‌دهد. گرفت‌های پوستی جای زخم آشکاری را باقی می‌گذارد، با این تفاوت که اسکار در ناحیۀ مخفی‌تری است.
فالوپلاستی با بافت زیر بغل و پهلو
در روش فلپ پوستی عضلانی لاتیسموس پشتی (MLD) پوست، چربی، عصب‌ها، سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌ها برای خلق آلت از پهلو گرفته می‌شود. ممکن است جراح دستور بدهد که CT اسکن خاصی برای بررسی جریان خون در ناحیۀ اهدا انجام شود.
مراحل فالوپلاستی با استفاده از بافت پهلو مشابه دو روش فالوپلاستی با بافت ساعد و کشاله ران است. اما ناحیه‌ای از پهلو که بافت پیوندی از آن گرفته می‌شود، معمولاً به گرفت پوستی نیاز ندارد و به صورت یک خط صاف بسته می‌شود. جای زخم زیر پیراهن و تی‌شرت می‌ماند. بیماران در ابتدا هنگام بالا بردن دست ضعفی را احساس می‌کنند که به مرور برطرف می‌شود.
آماده شدن برای فالوپلاستی
فالوپلاستی یک جراحی مهم و چندمرحله‌ای است. به همین دلیل آماده‌شدن برای این عمل بزرگ از همیشه مهم‌تر می‌شود. پزشک و جراح تمام جزئیات مربوط به آمادگی قبل از عمل فالوپلاستی توضیح می‌دهند. چند توصیۀ کلی و اصول مهم آمادگی پیش از این عمل سرنوشت‌ساز را در ادامه برای‌تان بیان می‌کنیم.
مشاوره برای عمل فالوپلاستی
جراح پروندۀ پزشکی‌تان را در جلسۀ مشاوره بررسی می‌کند و پرسش‌هایی مانند موارد زیر را مطرح می‌کند:
- چه زمانی برای اولین بار متوجه ترنس بودنتان شدید.
- چه مدت است با نقش جنسیتی‌ای که با هویتتان همخوانی دارد، زندگی می‌کنید.
- چه زمانی هورمون‌درمانی را شروع کردید.
- متخصص سلامت روان و پزشک عمومی‌تان چه کسانی هستند.
متخصص سابقۀ پزشکی و جراحی‌تان را بررسی می‌کند که شامل بیماری‌های پیشین، جراحی‌های انجام‌شده، داروهای مصرفی، حساسیت به داروها، لاتکس، چسب یا مواد غذایی و وضعیت استعمال دخانیات و سیگار کشیدن می‌شود.
همچنین جراح سؤالاتی را دربارۀ عامل‌های خطر لخته‌کنندۀ خون (مانند ابتلا به ترومبوز وریدهای عمقی در گذشته یا آمبولی ریه)، مشکلات خونریزی‌دهنده (مانند هموفیلی) یا سابقۀ خانوادگی یا فردی بروز عوارض بیهوشی می‌پرسد.
کاهش وزن
به خاطر بسپارید که بیماران با شاخص تودۀ بدنی (BMI) بالاتر از ۳۵ بیشتر در معرض خطر مشکلات مربوط به بهبود زخم و عوارض جراحی هستند. جراح تأثیرات وزن و مزایای بالقوۀ لاغری قبل از جراحی را توضیح می‌دهد. اگر تیم جراحی به این نتیجه برسد که کاهش وزن بهترین گزینه برای آمادگی قبل از عمل است، باید وزنتان را چند کیلویی کم کنید.
ترک سیگار
اگر در زمان مشاوره سیگاری باشید، آزمایش کوتینین ادرار و خون شش هفته پیش از جراحی انجام خواهد شد. نتیجۀ آزمایشتان باید منفی شود، در غیر این صورت جراحی به زمان دیگری موکول یا کنسل می‌شود.
تغذیه
داشتن تغذیۀ سرشار از پروتئین در ماه قبل از جراحی به‌طور کلی فکر بسیار خوبی است. بدن برای ترمیم زخم‌ها از پروتئین به عنوان عنصر اصلی استفاده می‌کند.
آلبومین پروتئینی است که توسط بدن تولید می‌شود و نشانگر خوب بودن تغذیه در ماه گذشته است. آلبومین کمتر از ۵/۳ گرم در دسیلیتر (g/dL) می‌تواند نشانۀ سوءتغذیه باشد. در چنین شرایطی برای بهبود سلامت عمومی و کمک به التیام زخم‌ها باید با متخصص تغذیه مشورت کنید.
به‌علاوه مصرف روزانۀ مولتی‌ویتامین نیز روش خوبی برای مطمئن شدن از این نکته است که بدن تمام عناصر لازم را برای ترمیم زخم‌ها در اختیار دارد.
انجام آزمایش‌های مختلف
آزمایش‌های زیر باید قبل از جراحی فالوپلاستی انجام شود:
- شمارش کامل خون (CBC)
- پنل متابولیک جامع (CMP)
- نوع خون و غربالگری خون
اگر پادتن‌های غیرمعمول یافت شود، آزمایش‌های دیگری نیز برای شناسایی پادتن‌های گلبول قرمز انجام خواهد شد.
از بین بردن موهای زائد
موهای ناحیۀ اهدا باید قبل از جراحی زدوده شود. جراح معمولاً الگویی را در اختیارتان می‌گذارد که نشان می‌دهد موهای زائد کدام بخش از ناحیۀ اهدا را باید از بین ببرید. جراح قبل از شروع عمل بررسی و تأیید می‌کند که آیا ناحیۀ اهدا به حد کافی تمیز شده است یا خیر.
چنانچه مو داخل مجرای ادرار جدید ایجادشده در عمل جراحی رشد کند، عوارض متعددی بروز خواهد یافت. از بین بردن موهای زائد پس از جراحی دردناک و بسیار سخت خواهد بود. مقالۀ رفع موهای زائد را برای کسب اطلاعات بیشتر دربارۀ روش‌های زدودن موهای زائد مطالعه کنید.
هیسترکتومی و اوفورکتومی
قبل از جراحی فالوپلاستی لازم است جراحی‌های هیسترکتومی (برداشتن رحم) و اوفورکتومی (برداشتن تخمدان) انجام شود. این عمل‌ها باید حداقل هشت هفته قبل از جراحی فالوپلاستی صورت پذیرد.
عمل‌های هیسترکتومی یا اوفورکتومی حین جراحی فالوپلاستی انجام نمی‌شود.
مراحل عمل فالوپلاستی
روش جراحی فالوپلاستی متغیر است و به مورد خاص هر بیمار و شرایط ویژه‌اش بستگی دارد. همچنین ناحیۀ اهدایی که برای ایجاد آلت جدید انتخاب می‌شود، بر مراحل عمل فالوپلاستی اثر می‌گذارد. مراحل رایج‌ترین روش عمل فالوپلاستی، یعنی فالوپلاستی با استفاده از بافت ساعد یا RFFF، را در این بخش برای‌تان توضیح می‌دهیم:
۱ـ بیهوشی و برش
جراح عمل را پس از بی‌هوش شدن بیمار با علامت زدن ناحیۀ اهدا روی ساعد بیمار شروع می‌کند؛ ناحیۀ اهدا معمولاً روی بازوی دست غیرغالب است. ساعد به روش استریل آماده و درپ جراحی روی آن انداخته می‌شود. شریان‌بند دور بخش بالای بازو بسته می‌شود تا خونریزی به حداقل برسد. جراح برشی را روی پوست در امتداد بخش داخلی ساعد ایجاد می‌کند، این برش دقیقاً از زیر آرنج شروع می‌شود و تا مچ دست امتداد دارد. برش بسته به طرح جراحی و شکل دلخواه آلت جدید می‌تواند خمیده یا صاف باشد. جراح پوست، بافت زیرپوستی و رگ‌ها را با دقت می‌برد و به گونه‌ای از ساختارهای زیرین جدا می‌کند که سرخرگ رادیال و سیاهرگ‌های مرتبط حفظ شود.
۲ـ آماده کردن ناحیۀ اهدا
مرحلۀ بعدی شامل برداشتن فلپ از ساعد می‌شود. سرخرگ رادیال همراه با سیاهرگ‌های مرتبط بریده و به دقت جدا می‌شود. جراح سرخرگ را از سر پراکسیمال، در نزدیکی آرنج جدا می‌کند و سر دیستال رگ همچنان متصل می‌ماند تا خون‌رسانی حفظ شود. بافت باقی‌مانده، شامل سیاهرگ‌ها پس از بریدن سرخرگ، از ساختارهای اطراف جدا می‌شود. سپس جراح فلپ را از روی ساعد بلند می‌کند، بدون این که به سیستم خون‌رسانی در سر دیستال سرخرگ آسیبی بزند.
۳ـ جدا کردن و برداشتن عصب
جراح در صورت تمایل می‌تواند عصب‌های حسی را از سمت رادیال ساعد جدا کند تا آلت جدید نسبت به محرک‌های جنسی حساس شود. جراح این عصب‌ها را برای اتصال بعدی به عصب کلیتورال در ناحیۀ گیرنده، به دقت شناسایی، جداسازی و حفظ می‌کند.
۴ـ آماده کردن آلت جدید
جراح جای زخم جراحی‌های قبلی یا بافت مودار ناحیۀ گیرنده (کشالۀ ران یا پرینه) را برمی‌دارد تا ناحیۀ تمیزی برای پیوند ایجاد شود. مجموعۀ کلیتورال ضمن حفظ دستۀ عصبی_عروقی، از بافت‌های اطراف جدا و از آن برای ایجاد حس استفاده می‌شود.
۵ـ جایگذاری فلپ
جراح فلپ ساعد رادیال بریده‌شده را به محل گیرنده منتقل می‌کند و با دقت در جای مناسب به شکل آلت بخیه می‌زند. سپس رگ‌های خونی را با تکنیک میکروسرجری به رگ‌های گیرنده متصل می‌کند و از جریان مناسب خون در آلت جدید مطمئن می‌شود. اگر قرار باشد طول مجرای ادرار افزایش داده شود، مجرای ادرار با استفاده از لایۀ پوشش‌دهندۀ داخل فلپ یا گرفت مخاط گونه بلندتر می‌شود. جراح مجرای ادرار را به مجرای ادرار موجود یا ناحیۀ اطراف بخیه می‌زند تا عملکرد ادراری در آلت تناسلی جدید بدون مشکل انجام شود.
۶ـ بستن زخم و جایگذاری درن
بیمار پس از بخیه زدن زخم جراحی و بستن پانسمان استریل مدتی پس از عمل تحت‌نظر گرفته می‌شود تا نشانه‌های عوارض و اختلال در جریان خون بررسی شود. ممکن است بیمار چند روز در بیمارستان بستری شود. دستورهای دقیق مربوط به مراقبت از زخم، محدودیت فعالیت‌ها و زمان مراجعه‌های بعدی در زمان ترخیص به بیمار داده می‌شود.
مراقبت بعد از فالوپلاستی
فالوپلاستی جراحی بسیار مهمی است و هر دو ناحیۀ گیرندۀ آلت جدید و ناحیۀ اهدا باید بهبود پیدا کنند. به همین دلیل برای یک دورۀ بستری حداقل ۵ روزه برنامه‌ریزی کنید.
اگر تیم جراحی نگرانی‌هایی دربارۀ وضعیتتان داشته باشد و فکر کند لازم است برای مراقبت بیشتر در بیمارستان بمانید، مدت بستری طولانی‌تر می‌شود. برای مثال دورۀ بستری در شرایط زیر بیشتر می‌شود:
- ابتلا به عفونت
- وجود مشکل در جریان خون آلت جدید
- خونریزی
- مشکل در غذا خوردن یا نوشیدن به دلیل حالت تهوع، کنترل درد یا عوارض دیگر
تیم جراحی تمام جزئیات مربوط به مراقبت بعد از فالوپلاستی را به شما اطلاع خواهد داد. با این حال پیش‌آگهی دورۀ نقاهت در بیمارستان و مراقبت در خانه را در ادامه برای‌تان توضیح می‌دهیم.
در بیمارستان
بیماران در دو روز اول بستری به تدریج غذا خوردن را شروع می‌کنند تا دچار حالت تهوع نشوند. همچنین دستگاه‌های فشرده‌سازی متناوب برای جلوگیری از لخته‌شدن خون دور پاها بسته می‌شود. ضمناً بیماران هر روز برای پیشگیری از تشکیل لخته آسپرین دریافت می‌کنند و مصرف داروهایی را که باید در خانه هم مصرف کنند، شروع می‌کنند.
بیماران دو تا سه روز بعد را در بخش تخصصی بیمارستان بستری می‌شوند تا آلت جدیدشان به‌طور منظم معاینه شود و از جریان خون مناسب در آلت اطمینان حاصل شود. خوردن و نوشیدن در این دوران محدود می‌شود، چون ممکن است لازم شود عمل دیگری انجام شود.
بیماران پس از گذشت تقریباً پنج روز به بخش جراحی عمومی منتقل می‌شوند. پانسمان گرفت پوستی VAC برداشته و پانسمان جدید بسته می‌شود. درن‌ها (لوله‌های تخلیه) کشالۀ ران و کیسۀ بیضه کشیده می‌شود و سیم داپلر قطع می‌شود. لباس زیر نگهدارنده به بیمار داده می‌شود. بیمار اجازه دارد با کمک راه برود. فیزیوتراپی برای تسهیل گذار انجام می‌شود و متخصص فیزیوتراپی توصیه‌هایی را برای افزایش توانایی حرکتی به بیمار می‌کند.
در خانه
بیماران گاهی برای تخلیه شدن ادرار از مثانه با سوند سوپراپوبیک از بیمارستان مرخص می‌شوند؛ تیم اورولوژی دربارۀ استفاده از سوند تصمیم می‌گیرد. سوند قرارگرفته در آلت پیش از ترخیص کشیده می‌شود. پانسمان‌ها به تدریج برداشته و درن‌ها نیز کشیده می‌شود. چنانچه بیمار معیارهای خاصی مانند ظاهر سالم، درد قابل‌مدیریت و توانایی خوردن و راه رفتن را داشته باشد، مرخص می‌شود.
نسخۀ شامل داروهای مسکن، ملین، ضدتهوع و آسپرین هنگام ترخیص به بیمار داده می‌شود. ممکن است لازم باشد بیماران وسایلی مانند گاز زیروفرم (Xeroform)، رول پانسمان کرلیکس و پماد باسیتراسین زینک را تهیه کنند.
دستورالعمل‌های خاص مربوط به مراقبت از آلت، کیسۀ بیضه و گرفت پوستی به بیمار داده می‌شود. توصیه‌های لازم دربارۀ نکته‌های مهم زیر به بیماران اعلام می‌شود:
- بالا نگه داشتن آلت و حمایت کردن از آن
- خودداری از خم کردن آلت یا نشستن روی آن
- دو بار در روز زدن پماد باسیتراسین به زخم‌ها
- اجتناب از رابطۀ جنسی تا زمان اجازه دادن جراح
- استعمال پماد باسیتراسین روی کیسۀ بیضه و گزارش دادن هر گونه تغییر در قرمزی، ترشحات یا ناحیه‌های تیره
- گرفت پوستی به تعویض منظم پانسمان و پایش تاول‌ها یا بلند شدن پوست نیاز دارد. پس از اجازه دادن پزشک می‌توان آن را در معرض جریان هوا قرار داد.
- ناحیۀ اهدا با پانسمان زیروفروم پوشانده می‌شود و نباید مرطوب شود یا با آب تماس پیدا کند.
جنبه‌های دیگر مراقبت از زخم شامل توصیه‌های مربوط به استحمام، محدودیت فعالیت بدنی و اهمیت مدیریت سوند می‌شود. فیزیوتراپی دست نیز برای بهبود دامنۀ حرکتی توصیه می‌شود که معمولاً پس از دو هفته شروع می‌شود.
زمان مراجعه به پزشک
- تغییر رنگ، دما و قطر آلت: این تغییرها می‌تواند نشانۀ وجود مشکل در جریان خون ورودی یا خروجی آلت باشد
- بیشتر شدن ورم کشالۀ ران
- تب با/ یا بدون لرز
- مشکل تنفسی یا احساس درد هنگام کشیدن نفس عمیق
- درد یا ورم پا
- ورم کردن کشالۀ ران یا بیشتر شدن درد
- احساس سرگیجه یا غش کردن
- وارد نشدن ادرار به سوند سوپراپوبیک
عوارض فالوپلاستی
عمل فالوپلاستی نیز مانند هر جراحی دیگری با احتمال بروز عوارضی مانند عفونت، خونریزی، آسیب بافتی و درد همراه است. اما احتمال بروز عوارض در عمل فالوپلاستی، برخلاف جراحی‌های دیگر نسبتاً بالاست. شایع‌ترین عوارض جانبی فالوپلاستی به مجرای ادرار مربوط می‌شود.
عوارض جانبی احتمالی فالوپلاستی عبارت است از:
- فیستول مجرای ادرار
- تنگی مجرای ادرار: تنگی مجرای ادرار باعث مسدود شدن جریان ادرار می‌شود
- پس زدن و از بین رفتن فلپ: مرگ بافت پیوندی
- باز شدن زخم: پارگی در امتداد خط برش
- درد یا خونریزی لگن
- آسیب دیدن مثانه یا راست‌روده
- بی‌حسی
- ترشحات مزمن مداوم و نیاز طولانی‌مدت به درن: خروج ترشحات و مایع از زخم استفاده از پانسمان را ضروری می‌سازد.
احتمال بروز عوارضی مانند مشکلات زیر در ناحیۀ اهدا وجود دارد:
- تغییر رنگ یا جای زخم ناخوشایند
- باز شدن زخم
- گرانوله شدن بافت زخم: سرخ و برآمده شدن پوست زخم
- کاهش توانایی حرکتی (نادر)
- کبودی
- کاهش حس
- درد
هزینه فالوپلاستی
هزینۀ جراحی فالوپلاستی متغیر و تابعی از عامل‌های گوناگون است. این عامل‌ها شامل عمل‌های جراحی لازم، تجربه و اعتبار جراح، هزینه‌های بیمارستان یا مرکز جراحی، ارزیابی‌های قبل از عمل، مراقبت بعد از عمل، موقعیت جغرافیایی و پوشش بیمه می‌شود. وضعیت هر بیمار منحصر به فرد است و ترجیحات فردی و مقتضیات پزشکی بر هزینۀ فالوپلاستی اثر می‌گذارد.
سخن پایانی
اگرچه تکنیک‌های فالوپلاستی ظرف سال‌های گذشته پیشرفت کرده است، هنوز هیچ روش بهینه‌ای برای انجام این عمل حساس وجود ندارد. پیش از تصمیم‌گیری دربارۀ نوع مناسب جراحی تا جایی که می‌توانید تحقیق کنید و با اشخاصی که در اجتماع می‌شناسید، مشورت کنید. جایگزین‌هایی مانند پکینگ (packing) و عمل کم‌خطرتری به نام متودیوپلاستی برای فالوپلاستی وجود دارد.
پرسش‌های پرتکرار
آلت تناسلی پس از فالوپلاستی حس دارد؟
ثابت شده است که حس لامسه پس از فالوپلاستی کم می‌شود و حساسیت به محرک‌های جنسی نیز به دلیل پنهان شدن و در داخل قرار گرفتن کلیتوریس تعدیل می‌شود. بنابراین حس لامسه و حساسیت به محرک‌های جنسی همچنان وجود دارد، اما تعدیل شده است.
پس از فالوپلاستی می‌توان به ارگاسم رسید؟
بله، چون عصب‌های کلیتوریس در عمل جراحی آزاد می‌شوند تا احتمال این که در آلت رشد کنند، ایجاد شود. کلیتوریس حفظ می‌شود و در پایۀ آلت تناسلی پنهان می‌شود.
چه مدت پس از فالوپلاستی می‌توانم رابطۀ جنسی داشته باشم؟
تقریباً شش هفته پس از جراحی، یعنی وقتی که آلت در حد رضایت‌بخش سفت شود، می‌توانید رابطۀ جنسی همراه با دخول داشته باشید. لازم به ذکر است که طول آلت تناسلی بیشتر نمی‌شود و آلت به اندازۀ مردانی که از بدو تولد مذکر بوده‌اند، هنگام نعوظ بلند نمی‌شود.
چه عامل‌هایی اندازۀ آلت را در فالوپلاستی تعیین می‌کند؟
قطر و طول پوست محل اهدا طول و اندازۀ آلت را تعیین می‌کند. اندازۀ آلت متناسب با ریخت‌شناسی (مورفولوژی) بیمار خواهد بود. جراح اطلاعات بیشتری را دربارۀ این موضوع در جلسۀ مشاورۀ قبل از عمل در اختیارتان خواهد گذاشت.
عمل هیسترکتومی را باید قبل از فالوپلاستی انجام داد؟
بیماران جهت آماده شدن برای عمل فالوپلاستی باید جراحی برداشتن رحم (هیسترکتومی) را انجام بدهند. عمل هیسترکتومی باید حداقل سه ماه قبل از فالوپلاستی انجام شود. جراح فلپ‌ها را در عمل فالوپلاستی برمی‌دارد و آلت و مجرای ادرار را با استفاده از آن‌ها ایجاد می‌کند.
وجود تاتو روی ناحیۀ اهدا مشکلی را برای عمل فالوپلاستی ایجاد می‌کند؟
هر گونه تاتو یا خالکوبی روی فلپ ناحیۀ اهدای (ران یا بازو) مورد استفاده برای ایجاد آلت به صورت کامل یا ناقص به آلت جدید منتقل می‌شود. تاتوی ناحیۀ اهدا در اصل مشکلی را ایجاد نمی‌کند و جراحی را پیچیده نمی‌کند.
بهترین ناحیۀ اهدا برای عمل فالوپلاستی کدام بخش از بدن است؟
پایین شکم، کشالۀ ران، بالاتنه یا ران می‌تواند ناحیۀ اهدا برای عمل فالوپلاستی باشد. اکثر جراحان ساعد را برای گرفتن بافت موردنیاز عمل فالوپلاستی ترجیح می‌دهند.
